ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΣΚΙΤΣΟ: ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
Το τρένο το επήρανε αναρίθμητοι επιβάτες,
τα εισιτήρια τα κλείσανε… για θέση σε δυάδες.
Ο έλεγχος ξεκίνησε
και όλοι επιδεικνύουν τα χρήματα που έδωσαν,
να τρέξουνε να φύγουν…
Ο προορισμός, καμιά φορά, δεν έχει σημασία
και κάπου προς τη διαδρομή την βρίσκεις την ουσία.
Κοιτάζω απ’ το παράθυρο και βλέπω όλα τα σπίτια,
ποιες ιστορίες κρύβουνε;
Και πόσα παραμύθια;
Τα πρόσωπα είναι χλωμά, γεμάτα απορία…
Τι θα γίνει άραγε σε όλη την πορεία;
Θα συναντήσω θάλασσες; Ή έρημο με ξέρες;
Θα έχω κάποια συντροφιά; Ή σκέψεις και καφέδες;
Ο ουρανός μας έδωσε το φως για το ταξίδι,
μα βλέπω σκότος στις καρδιές και εκεί δεν το αγγίζει…
Προβλήματα και έννοιες παλεύουν το εγώ μας,
παλεύουνε το όνειρο με στόχο να είσαι απόντας.
Απόντα θα σε κάνουνε στο ίδιο σου το σώμα,
κενό κουτί που αντιδρά σε διαταγές σαν δόγμα!
Όσο περισσότερο σκέφτεσαι τη ζωή σου,
τόσο περισσότερο χαλάς τη δύναμή σου.
Αφήστε όλα τα βάσανα που σας κατασπαράζουν…
Και δώστε λίγη ώθηση σε αυτά που διασκεδάζουν!
Χαμόγελα και όνειρα γεμίστε το μυαλό σας…
και αν δείχνει ανυπακοή, χτυπήστε το εγώ σας!