ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
“ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ PLAY ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ”
Πριν τη λευκή σελίδα
Η έρημος πάντα προηγείται
Και σαν η σελίδα ανοίγει…
scrivi scrivano… γράφε γραφέα
leggi lettore… διάβαζε αναγνώστη
Πώς να αντισταθώ;
Το περίμενα τόσο καιρό
Επιτέλους! Μπορώ ν’ αφεθώ να ταξιδέψω στο Ζατελικό Σύμπαν
Στα απέραντα χάη του…
Αρπάζω την ευκαιρία που μου δίνεται.
Ένα εντυπωσιακό αερογλίστρημα, μια φανταστική αιώρηση,
μια ανεμοταραχή που δυναμώνει.
Παραδίνομαι…
Σκοτεινό παραμύθι; Μαγική σφαίρα;
μαγικά φίλτρα που δεν έχουν επίδραση πάνω σε όσους
δεν τα πιστεύουν…
Πραγματικότητα που επιταχύνει, ασφυκτιά, πνίγεται;
Σκέψεις κάτω στις κρύπτες του παρελθόντος
Οι μνήμες που σας έλεγα…
Κρύβουν μια γοητεία…
Και Σε αναζητώ… Με αναζητώ…
Ορατή σαν αόρατη παντού…
Άδυτο.
Μέσα από τις λέξεις σου κοιτώ τον κόσμο σου
Αυτές οι στιγμές είναι δικές μου… Μου ανήκουν..
Οι ζωές των ανθρώπων μοιραία δεμένες μεταξύ τους…
Και η ψυχή περιπλανιέται όχι μόνον στις αισθήσεις, στις φαντασίες
και στις δοξασίες αλλά και στις ίδιες τις διανοητικές ανελίξεις…
Ψυχή… τόσο ακριβοθώρητη, οιονεί αόρατη…
μα με το βλέμμα της σοφίας.
Χωρίς οδηγό πλοήγησης, ακολουθώ μένοντας άφωνη, σιωπηλή μα με μια εσωτερική κραυγή… ο χρόνος δεν συμβαίνει…
Γύρισα στο πρώτο βιβλίο της «Και με το φως του λύκου επανέρχονται».
Τότε που την γνώρισα πριν 40 χρόνια… έγινα νέα ξανά…
Αδρεναλίνη στα Ύψη… l’âge de l’ambiguïté…
ελκτικές δυνάμεις… sauvages forêts…
ένα τερτίπι της στιγμής που συχνά συμβαίνει Τυχαία,
που δεν είναι και τόσο τυχαία…
το παρελθόν θελκτικότερο;
Άλλο να γράψεις μια ιστορία, άλλο να την διαβάσεις και άλλο
να εξηγήσεις τι ένιωσες όταν την διάβαζες…
Ανείπωτα Συναισθήματα, αναπάντεχες σκέψεις είναι δυνατόν
να καταγραφούν, να μην κρυφτούν; Να εκφραστούν;
Πώς το αντιμετωπίζεις;
Η ροή του βιβλίου, ποτάμι μυθικό, πλούσιο σε παραποτάμους
σελίδες διαδέχονται σελίδες
λόγια ψάχνουν να βρουν τους αρμούς αυτού του κόσμου,
να ανοίξουν τα αυλάκια του ουρανού
Μόρια φωτός έρπονται, σηκώνουν σκόνη
και ανακατεύονται πρόσωπα, γεγονότα, όνειρα, ιστορίες που έγιναν
ή που τα φαντάζεται κανείς.
Τυχαία που δεν είναι και τόσο τυχαία και σε ωθούν
όλα έρχονται στην ώρα τους για να σε πείσουν πως
η Ζυράννα κεντά με ψιλή σταυροβελονιά
ολόκληρο τον κόσμο, τον ορατό και τον αόρατο, μέχρι και το παραμικρό φύλλο, την παραμικρή ανάσα.
Ναι!! το βιβλίο έχει μια σχέση άμεση με εσένα και…
Ναι (!!) σίγουρα έκανες ένα πέρασμα ονειρικό…
και συνάντησες την Λεύκα, τον Σέρκα…την ελαφίνα…
Πολλές οι περιπλανήσεις και οι περιδινήσεις της ψυχής.
Άλλη είναι αυτή στο επίπεδο της φαντασίας,
άλλη πριν από αυτήν στο επίπεδο της γνώμης,
άλλη στο επίπεδο της ίδιας της μεταβατικής νόησης…
Πριν τη λευκή σελίδα
Η έρημος πάντα προηγείται
Κι ο θάνατος μας συνοδεύει…
Η σελίδα κλείνει, το τέλος έρχεται κι ο θάνατος;
Ίσως, όσο συνεχίζονται οι ιστορίες, ο θάνατος να μπορεί, για λίγο,
να αναβληθεί.
Μένω άφωνη και σιωπηλή μα με μια εσωτερική κραυγή:
«Πόσο σε καταλαβαίνω!!!»
Η Ζατέλη παραδίδει ένα μυθιστόρημα για την ίδια τη γραφή,
για τα βάσανα, τις αγωνίες, τις απελπισίες της.
Κρατά γερά την προσωπική της σφραγίδα και εντυπωσιάζει
με την διείσδυση στην αΐδιο ουσία…
Με αφορμή το Νέο βιβλίο της
«Ορατή σαν Αόρατη»
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Δέσποινα Γιαμβριά Μπλαστροπούλου
15.Ιανουαριου 2022