Ο ΠΥΡΗΝΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν νιώθεις τη θάλασσα πάνω σου ακόμα κι αν δεν είναι
Και πως το αίμα σου είναι νερό κι αλάτι
Στίχοι του Ελύτη
Μάρμαρο και βράχος κυκλαδίτικος
Πέτρα αιώνια σκληρή
Που σε αντέχει και την αντέχεις
Τότε ξέρεις πως
Στον κόσμο αυτό δεν ήρθες τυχαία
Το νερό με το αλάτι σε ρούφηξαν απ’την κοιλιά της μάνας σου
Για να σου δείξουνε την ομορφιά
Γιαυτο μην κλαίς και οδύρεσαι
Γέλα και περηφανέψου
Πως το αίμα σου από νερό κι αλάτι είναι

Εκείνο το νερό και το αλάτι που χτίζουν και γκρεμίζουνε βουνά
Που ψυχή σμιλεύουν πάνω στους βράχους
Και βράχους μέσα στην ψυχή
Τη γη ποτίζουνε και της χαρίζουνε
Της ζωής το άρωμα
το μυστικό
Στα πόδια σου φτερά φτιάχνουνε
Και ρίζες
εκείνο το νερό και το αλάτι
που είναι το αίμα σου
Να χαλάς και να δημιουργείς
Να κυλάς και να ριζώνεις
Να γίνεσαι νερό κι αλάτι
Να τα έχεις όλα χωρίς να έχεις τίποτα

The core

When you feel the sea on you
even when it’s not
And that your blood is
Water and salt
made from the verses of Elytis
Your blood is Cycladic marble, Cycladic rocks
Stones eternally hard
Which bear you and which you bear
Then you know
You didn’t come into this world by chance
The Water and the salt sucked you out of your mother’s womb
Only to show you the beauty
Therefore do not weep and do not bemoan yourself
Laugh and take pride in this blood of yours
made from water and salt

That water and that salt
which build and bring down mountains
which curve a soul onto the rocks
and rocks into your soul
They water the earth giving it
the secret aroma of Life
They put wings and roots at your feet
That water and that salt
which are your blood
To destroy and to create
To roll away and to take roots
To become water and salt
To have it all having nothing

Le noyau

Quand tu sens la mer sur toi
même qu’elle ne soit pas
et que ton sang est
De l’eau et du sel
Des vers d’Elytis
Ton sang est le marbre et les rochers cycladiques
Pierres éternellement dures
Qui te supportent et qui tu supportes
Alors tu sais
que tu n’es pas venu dans ce monde par hasard
L’eau et le sel t’ont aspiré du ventre de ta mère
Pour te montrer la beauté
Alors ne pleure pas, ne te lamente pas
Ris et sois fier
que ton sang est d’eau et du sel

Cette eau et ce sel
qui construisent et qui démolissent des montagnes
qui sculptent une âme sur les rochers
et des rochers dans l’âme
qui arrosent la terre lui régalant
le secret parfum de la vie
qui te donnent des ailes et
des racines
Cette eau et ce sel
qui sont ton sang
De détruire et de créer
De rebondir et de s’enraciner
De devenir eau et sel
D’avoir tout sans avoir rien