ΣΤΕΛΙΟΣ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Τα θέματα που παρουσιάζω, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας μελέτης μου μέσα από πολλά επιστημονικά και μεταφυσικά συγγράμματα και πειραματισμών μου, που συστήνω βέβαια στους αναγνώστες μόνο για μελέτη.
Σ’ αυτό το κείμενο θα ήθελα να παραθέσω ταπεινά την άποψή μου για την Αστρολογία.
Η Αστρολογία, ως γνώση, δεν θα ήθελα να πω επιστήμη, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι βάσιζαν αρχικά την πρόβλεψη του καιρού στα άστρα. Περνώντας τα χρόνια, άρχισαν να παρακολουθούν και να μελετούν την κίνηση των πλανητών όπου κατόρθωσαν σε ορισμένα συμπεράσματα για τη ζωή τους.
Παρατήρησαν ότι η επίδραση των ουρανίων σωμάτων επηρέαζε τη ζωή, ανάλογα με τη φαινομενική πορεία τους, πάνω στον Ζωδιακό Κύκλο. Στην αρχή μελετούσαν τη Σελήνη που ανακάλυπταν ότι συμπλήρωνε την τροχιά της μέσα σε τέσσερις εβδομάδες και παρατηρούσαν ότι, όταν η Σελήνη βρισκόταν σε ορισμένο σημείο του Ζωδιακού, συνέβαιναν κάποια γεγονότα. Συγκεντρώνοντας ανάλογες παρατηρήσεις, κατέληξαν ότι η Σελήνη εξασκούσε πιο ευεργετική επιρροή όταν περνούσε από το ζώδιο του Κριού, αντίθετα με μια λιγότερο ευνοϊκή, όταν βρισκόταν στον αστερισμό του Ταύρου αλλά και ιδιαίτερα δυσμενής η επιρροή της, στο πέρασμα των αστερισμών του Σκορπιού, και του Αιγόκερω.
Ακολούθως, άρχισαν να παρατηρούν και να μελετούν κι άλλους πλανήτες, όσους βέβαια είχαν ανακαλύψει σε σχέση και με τον Ήλιο, κι έτσι η Αστρολογία είχε πλέον μια θέση στην αρχαία φιλοσοφία, αφού αποτελούσε πια – έστω κι αρχικά – μια πειραματική απόδειξη των δογμάτων της. Μέσα από αυτές τις αποδείξεις, γεννιέται και η επιστήμη της Αστρονομίας εφ’ όσον τα συμπεράσματα της Αστρολογίας είχαν αποδείξει τη θεωρία ύπαρξης ενός ενιαίου κοσμικού ρυθμού, στον οποίο εντάσσονταν τα πάντα.
Ιστορικά γνωρίζουμε ότι κοιτίδα της Αστρολογίας υπήρξε πιθανότατα η Χαλδαία που διαδόθηκε στην Ασσυρία, στη Βαβυλώνα, στην Αίγυπτο, και σταδιακά σε όλο τον κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα, όμως, υπάρχουν μαρτυρίες ότι η Αστρονομία και η Αστρολογία ήταν ήδη γνωστές ως επιστήμες από την εποχή του Ησιόδου και του Ομήρου και ότι στους αρχαίους Έλληνες ανήκει η ανακάλυψη των πλανητών που τους διέκριναν πολύ πιο πριν από τους άλλους αστέρες, τους ζωδιακούς αστερισμούς, τα σύμβολα και τα ονόματά τους που η Αστρολογία παρέλαβε και διατηρεί μέχρι και σήμερα.
Τον 16ο αιώνα, η Αστρολογία άρχισε να ακμάζει ως επιστήμη και στη Δύση, μέσα από μελέτες ανθρώπων όπως ο Νοστράδαμος, ο Καρντάν, ο Μορέν, ο Ρουτζέρι, ο Βιλλεφρανς κι ο Γκωρίκ, μεγάλα ονόματα της εποχής εκείνης. Προσηλωμένοι αυστηρά στα δεδομένα της Αστρολογίας, υπήρξαν και μεγαλοφυείς Αστρονόμοι όπως ο Κοπέρνικος, ο Σπινόζα, ο Κέπλερ κι ο Γαλιλαίος.
Είναι δε σίγουρο ότι μέχρι και σήμερα οι αστρολόγοι ακολουθούν τις ίδιες μελέτες με τους προγόνους μας ίσως βέβαια και πιο βελτιωμένες… Έκτοτε, μέχρι και σήμερα, η Αστρολογία μελετά την σχέση που υπάρχει μεταξύ των άστρων και των ανθρώπων, όπου μέσα από τη γνώση της Αστρολογίας προέκυψαν ως γνωστόν και διάφορες προφητείες, που είτε τις πιστεύουμε είτε όχι, φάνηκε να επαληθεύονται˙ όπως για παράδειγμα η προφητεία του Πιέρ ντ’ Αιϊγί για την Γαλλική Επανάσταση, 350 χρόνια πριν πραγματοποιηθεί. Προφητείες, επίσης, όπως του περίφημου Αστρολόγου Καζότ και του Νοστράδαμου.
Η Αστρολογία ως μεταφυσική ή και Απόκρυφη επιστήμη ή τέχνη, μας προσδιορίζει το Σύμπαν ως ένα τεράστιο ον, τέλεια οργανωμένο, όπου όλα τα μέλη του βρίσκονται σε στενότατη αλληλοεξάρτηση μεταξύ τους. Αυτό το ον, είναι ο Μακρόκοσμος κι εμείς οι άνθρωποι αποτελούμε τον Μικρόκοσμο. Μακρόκοσμος και Μικρόκοσμος βρίσκονται και λειτουργούν σε αρμονία. Αυτό όμως που πρέπει να επισημάνω είναι ότι η Δημιουργός Αρχή αγνοεί το παρελθόν το παρόν και το μέλλον και αδιαφορεί ως προς αυτά, αντίθετα με τον άνθρωπο που ενδιαφέρεται να κατανοήσει τα πάντα, ιδιαίτερα το μέλλον.
Η Αστρολογία κατανοεί ότι σύμφωνα με τους νόμους των αναλογιών, ό,τι συνέβη στο παρελθόν συμβαίνει και στο παρόν ή και στο μέλλον. Έτσι, στηριγμένη σ’ αυτούς τους κανόνες, μελετά τις θέσεις των πλανητών μέσα στον Ζωδιακό Κύκλο και συνάγει κάποια συμπεράσματα σχετικά με τις όποιες επιδράσεις τους στη ζωή των ανθρώπων.
Το Σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο από ένα άθροισμα μαγνητικών σφαιρών που έλκονται και απωθούνται, ενώ η Αστρική επίδραση είναι μια παλμική δόνηση, όμοια με τη θερμότητα του φωτός που έρχεται αστάθμητη από το άπειρο. Τίποτα δεν είναι αδιάφορο στη φύση, όπως και τα άστρα που έλκονται το ένα από το άλλο. Το έργο, λοιπόν, της Αστρολογίας είναι να υπολογίζει και να προσδιορίζει ακριβώς την μαγνητική κατάσταση του ουρανού κατά τη στιγμή της γέννησής μας.
Η μελέτη των Αστρολόγων συνήθως ακολουθεί τα εξής στοιχεία:
1. Την επίδραση κάθε πλανήτη.
2. Την επίδραση των δώδεκα σημείων του Ζωδιακού Κύκλου.
Ένα παιδί, από τη στιγμή που διαχωρίζεται από το σώμα της μάνας του και πρωτοϋπάρχει ως μια ξεχωριστή οντότητα πλέον, δέχεται μια πληθώρα ακτινοβολιών και μαγνητικών πεδίων, τα ίδια που δέχεται η γη και ιδιαίτερα ο τόπος που γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή. Οι επιδράσεις από εκείνη τη στιγμή της γέννησής του, δημιουργούνται από όλα τα ουράνια σώματα. Επειδή όμως ο ήλιος, η σελήνη και οι πλανήτες του δικού μας Συστήματος είναι τα κοντινότερα, η επιρροή τους είναι πιο ισχυρή˙ γι’ αυτό και η αστρολογία μελετά και περιορίζεται κυρίως σ’ αυτούς, στις ομάδες αστέρων που αποκαλούμε ζώδια και σε ορισμένους απλανείς αστέρες.
Καθώς οι πλανήτες κινούμενοι με διαφορετικές ταχύτητες αλλάζουν θέσεις και συνδυασμούς μεταξύ τους, κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στις νέες επιρροές, ανάλογα με τη σφραγίδα που δέχθηκε, τη στιγμή της γέννησής του. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η αστρολογία είναι η επιστήμη ορισμένων μυστικών σχέσεων, ανάμεσα στα ουράνια σώματα και στην γήινη ζωή, οπότε η γενεθλιακή αστρολογία είναι η μελέτη αυτών των σχέσεων με την ανθρώπινη ζωή.
Η αστρολογία μάς βεβαιώνει ότι τα άστρα του ηλιακού συστήματος φανερώνουν και προκαλούν μεταβολές στο νου μας, στα συναισθήματα και στις συγκινήσεις μας, στο φυσικό μας σώμα -ακόμα και στις εξωτερικές μας υποθέσεις σχετικά με τον κόσμο γύρω μας.
Η αστρολογία θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι βασικά ασχολείται μελετώντας τέσσερις κατηγορίες:
1) Τον ήλιο, τη σελήνη και τους πλανήτες.
2) Τον ζωδιακό.
3) Τους Οίκους του Ωροσκοπίου.
4) Τις πλανητικές όψεις.
Στην αστρολογία ο ήλιος και η σελήνη αποκαλούνται Φώτα ή Φωτεινά σώματα. Η Αφροδίτη και ο Ζευς αποκαλούνται μικρός και μεγάλος ευεργέτης και ο Άρης και ο Κρόνος μεγάλος και μικρός κακεργέτης. Ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, μάλλον ρέπουν σε κακό χαρακτήρα. Κάτι που θα πρέπει να προσέξουμε και να γνωρίζουμε, είναι και τα τέσσερα στοιχεία που αποκαλούμε Φωτιά, Αέρας, Γη και Νερό, όπως και τρεις διαφορετικές ιδιότητες που είναι οι τρόποι δράσεως που προσδιορίζονται ως Θεμελιώδης, Σταθερή και Μεταβλητή. Τα Θεμελιώδη είναι οι Κριός, Καρκίνος, Ζυγός και Αιγόκερως. Τα Σταθερά είναι οι Λέων, Σκορπιός, Υδροχόος και Ταύρος. Τα Μεταβλητά είναι οι Τοξότης, Ιχθείς, Δίδυμοι και Παρθένος. Επίσης, όλα τα μονά ζώδια (Φωτιά και Αέρας) ονομάζονται Θετικά. Όλα τα ζυγά ζώδια (Γη και Νερό) ονομάζονται Αρνητικά. Τα Θετικά σχετίζονται με την αρσενική εκδηλωτική κι επιθετική πλευρά της Φύσης, ενώ τα Αρνητικά με την θηλυκή ενδοστρεφή ή προστατευτική πλευρά. Τα πρώτα εκφράζουν πλήρως κι ελεύθερα τον εαυτό τους σε όποια γραμμή κι αν βρίσκονται, ενώ τα δεύτερα, είναι συνήθως συγκρατημένα και δεκτικά.
ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΑ ΖΩΔΙΑ: Κάθε πλανήτης κυβερνά δύο ζώδια. Ένα Θετικό κι ένα Αρνητικό και θα δούμε ότι τα ζώδια κυβερνώνται ανά δύο, ενώ οι πλανήτες καταχωρούνται ανάλογα από την απόστασή τους από τον ήλιο ως εξής:
ΛΕΩΝ και ΚΑΡΚΙΝΟΣ έχουν κυρίαρχους ΗΛΙΟ και ΣΕΛΗΝΗ αντίστοιχα.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ και ΔΙΔΥΜΟΙ: κυρίαρχος ο ΕΡΜΗΣ.
ΖΥΓΟΣ και ΤΑΥΡΟΣ : κυρίαρχος η ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ και ΚΡΙΟΣ: κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ.
ΤΟΞΟΤΗΣ και ΙΧΘΕΙΣ: κυρίαρχος ο ΖΕΥΣ.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ και ΥΔΡΟΧΟΟΣ: κυρίαρχος ο ΚΡΟΝΟΣ.
Ο Ουρανός, ο Ποσειδών και ο Πλούτων δεν έχουν συγκεκριμένη κυριαρχία, αν κι έχουν ίσως ιδιαίτερη συγγένεια με τους Υδροχόο, Ιχθείς και Σκορπιό αντίστοιχα. Εκτός αυτών των τριών πλανητών, κάθε άλλο ουράνιο σώμα έχει μια «Έξαρση», δηλαδή ένα ζώδιο στο οποίο λέγεται ότι είναι ιδιαίτερα ισχυρό και ευνοϊκό.
Αυτές οι «Εξάρσεις», είναι:
ΗΛΙΟΣ στον ΚΡΙΟ.
ΕΡΜΗΣ στον ΠΑΡΘΕΝΟ.
ΑΡΗΣ στον ΑΙΓΟΚΕΡΩ.
ΚΡΟΝΟΣ στον ΖΥΓΟ.
ΣΕΛΗΝΗ στον ΤΑΥΡΟ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ στους ΙΧΘΕΙΣ.
ΖΕΥΣ στον ΚΑΡΚΙΝΟ.
Τα ζώδια που βρίσκονται απέναντι στα ζώδια ενός πλανήτη, ονομάζονται Αδυναμίες του πλανήτη και το ζώδιο που είναι απέναντι στην έξαρση ενός πλανήτη ονομάζεται Πτώση. Όταν δυο ουράνια σώματα βρίσκονται το ένα στο ζώδιο του άλλου, αυτό το αποκαλούμε Αλληλοεπίδραση και θεωρείται αρμονική. Χορηγός ενός πλανήτη είναι ο Κυβερνήτης του ζώδιου στο οποίο βρίσκεται. Έτσι τα ουράνια σώματα που είναι, για παράδειγμα, στον Κριό ή τον Σκορπιό, χρωματίζονται από τον ΑΡΗ.
ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ή ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ του ΩΡΟΣΚΟΠΙΟΥ: Θεωρείται ότι στον γενέθλιο χάρτη, ένα συγκεκριμένο σώμα (ήλιος, σελήνη ή άλλος πλανήτης), αναφέρεται ως συγκεκριμένη έννοια στο άτομο για το οποίο χαράζεται ο πίνακας.
Οι πλανήτες που ελέγχονται και τους μελετά συνήθως η Αστρολογία, είναι οι 7 γνωστοί σε όλους μας, μέσα σε ένα φανταστικό κύκλο που τέμνεται από κάθετα από τη ζώνη του Ζωδιακού και υποδιαιρείται σε δώδεκα ίσα μέρη. Κάθε ένα μέρος αντιστοιχεί και σε έναν Οίκο που υποβοηθά στη σύνταξη του Ωροσκοπίου, κι αυτό με βάση πάντα τη μετατόπιση του ζωδιακού κύκλου, που μετατοπίζεται κατά ένα Οίκο ανά έτος.
Για την Αστρολογία, βέβαια, θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες σελίδες. Όμως εντελώς συνοπτικά, παρέθεσα αυτά τα λίγα και πιστεύω ότι κατόρθωσα έτσι απλά να εξηγήσω τα πιο βασικά ως θεωρία. Σύντομα θα σας απασχολήσω και με άλλα θέματα που αφορούν την εσωτερική γνώση την Μεταφυσική-Αποκρυφισμό κι ό,τι άλλο ίσως παράξενο ή ανεξήγητο απασχολεί τον κάθε άνθρωπο, όμως θέλω να σας δηλώσω ότι μέσα από όλα αυτά που αναφέρω ίσως ως παραψυχολογία, δεν αποτελούν σίγουρα την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, όπου γι’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα της Εσωτερικής Γνώσης και της αληθούς Μεταφυσικής και του Αποκρυφισμού, θα παρατεθώ πολύ αργότερα!
Σημείωση: Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.
* Πρώτη δημοσίευση στο Books & Style: 28/12/2017.