ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ
Το ποιητικό πόνημα του Γιώργου Μανιού, «ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», αποτελεί έναν πολύχρωμο πίνακα, με φόντο την Ελλάδα.
Με πινέλο την καρδιά του και χρώματα τις μνήμες του, τα συναισθήματά του, τα όνειρά του μας ξεναγεί στις γειτονιές της χώρας μας .
Κάνοντας τις λέξεις του άλλοτε θνητές και άλλοτε αθάνατες παλεύει να κρατήσει αναμμένο το φως της ελπίδας. Προσπαθεί να μας δείξει έναν πολιτισμό που δεν γέρασε, αλλά μας τραγουδάει πάλι, άλλες φορές σιγανά και άλλες φορές δυνατά, προκειμένου να ξυπνήσει μέσα μας το μεταφυσικό, να μας πάρει από το χέρι και να μας οδηγήσει στην αθανασία.
Σε μια προσπάθεια να ερευνήσει και να κατανοήσει τις καταβολές του χώνεται κάτω από τα χαλάσματα της ιστορίας, μιας ιστορίας γραμμένης άλλοτε με πάθος, άλλοτε με αίμα, άλλοτε με ηρωισμό και άλλοτε με διχασμό και πόνο. Εκεί διακρίνουμε την αγωνία του να αντισταθμίσει με την πένα του την μελαγχολία των καιρών μας, να διασκεδάσει το ανθρώπινο πλήρωμα στο καράβι της ματαιοδοξίας, που στρίβει το τιμόνι όπου ο Αίολος το καλέσει, να ξυπνήσει τους μυριάδες που στριμώχνονται νεκροί ανάμεσα στα στοιβάδες του χρόνου, να μας διηγηθούν τις εμπειρίες τους.
Ανακαλεί ψυχές από τον Άδη, μορφές εμβλήματα και αρχαίους προφήτες από το μεγάλο κοπάδι, να μας κατηχήσουν, μήπως καταφέρουμε να αγαπήσουμε την πίκρα μας και προχωρήσουμε με ψυχή έτοιμη στα άγνωστα που κάθε φορά ετοιμάζει η ζωή.
Η δίψα για ένα δικαιότερο αύριο, για έναν κόσμο με πιο γλυκό στόμα, κάνει τον ποιητή να ψάχνει θάνατο το θάνατο, ζωή τη ζωή μυρωδιά την μυρωδιά, ήλιο τον ήλιο, πατρίδα την πατρίδα, να θρέψει την ποιητική του σκέψη, πριν μας τη δώσει μασημένη τροφή για προβληματισμό.
Από παντού υψώνει αμπέλια, ελιές και πελάγη, πηγές έμπνευσης μιας διαχρονικής δημιουργίας που κολακεύει από το θάνατο μέχρι τον έρωτα.
Από την σκοτωμένη Καρυάτιδα μέχρι την ελεύθερη Αφροδίτη.
Και όλα στροβιλίζονται μαγικά φως, τέχνη και ένας θεός που κατεβαίνει από τον Όλυμπο και βγαίνει μέσα από τα μάτια των σκοτωμένων ηρώων για να τους αναστήσει.
Την ιστορία της Ελλάδας θα τη γράφουν πάντα οι άνθρωποι της και οι ανάσες των ποιητών της. Οι γραμμένοι και οι άγραφοι στίχοι τους θα οικοδομούν τα σύνορά της ως αγκαλιές αγάπης μεταξύ των λαών, ως αντιμισθίες αλληλεγγύης, καλοσύνης, φιλοξενίας και λύτρωσης από τις διαπραγματεύσεις.
Η Ελλάδα θα ταξιδεύει αιώνες επάνω στις ιδέες της, θα βγάζει μούσες μέσα από τα σπλάχνα της, ως όπλα απέναντι στην καταστροφή.
Να τι θέλει να πει, λοιπόν, ο ποιητής.
Μέσα από την απλότητα των στίχων του και τις πολύχρωμες, ευωδιαστές εικόνες του, μας προσανατολίζει στη στόχευση των συνειρμών του, στις καθημερινές επιλογές της ζωής, που κάνουν γέφυρα με το παρελθόν.
Στο χωροχρόνο, της ομορφιάς και της σοφίας στα ανίδωτα και στα ιδωμένα που κάνουν πιο ενδιαφέρουσα τη ζωή, βυθίζεται και ορκίζεται να μην μας αφήσει άστεγους από όραμα.
Μια δεξαμενή θεμάτων, εικόνων και ιδεών είναι αυτό το υπέροχο βιβλίο που βαθαίνει την γνώση μας, για εμάς και τον πολιτισμό μας, που μας ταξιδεύει με παρομοιώσεις και μεταφορές στην αλήθεια και στις παράπλευρες απώλειες της αλήθειας, μέχρι να αποκρυπτογραφήσουμε τον κώδικα που κρατάει το χρόνο δέσμιο στη συνείδησή μας και τις αποφάσεις μας ιδεολογικά ανάλογες με τη πραγματικότητα που μας περιβάλλει.
Μια ωδή στην υποκίνηση της δράσης, στη θεραπεία του κόσμου μέσα από τα χρώματα και τα αρώματα τοπίων χωρίς περιγράμματα, τοπίων μέσα και έξω από τον ποιητή, μέσα και έξω από τον άνθρωπο.
Κάνει επίκληση σε αυτόν που το διαβάζει να αποσυνθέσει και να ανασυνθέσει την Ελλάδα, κατά τρόπο δημιουργικό, ευαίσθητο, τροφοδοτημένο από τις αισθήσεις του.
Παναγιώτα Μπλέτα – Συγγραφέας/Διανοήτρια
bletas.p1@gmail.com
Facebook/Twitter: Panagiota Bletas