ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΑΝΘΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΞΑΝΘΟ
Είναι ένας από τους ηθοποιούς της νέας γενιάς που πορεύεται στον χώρο με αλήθεια και πάθος. Αγαπάει την τέχνη του και πρόσφατα, δηλώνει και συγγραφέας, αφού κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή από «Αίμα σε αίμα» από τις εκδόσεις Ιωλκός. Ο Αλέξανδρος Μαράκης είναι ένα αερικό της τέχνης με ήθος, ταλέντο και ψυχή!
Αλέξανδρε καλησπέρα! Πες μου ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις την πρώτη σου ποιητική συλλογή «Από αίμα σε αίμα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός;
Η αφορμή ήταν η πηγαία ανάγκη που είχα να μοιραστώ τον ποιητικό μου κόσμο με τους ανθρώπους. Ξεκίνησα να γράφω πριν την ενηλικίωση μου καθώς η ποίηση αποτελεί βασικό κομμάτι της καλλιτεχνικής μου δραστηριότητας. Το να μπορέσω να αγγίξω κάποιες ψυχές, να συνομιλήσω μαζί τους, να ταυτιστούν με κάποιο ή κάποια από τα ποιήματα μου είναι μεγάλη χαρά για μένα. Επίσης θεωρώ ότι η τέχνη είναι όμορφο να μοιράζεται (όσο είναι εφικτό) και να μην την κρατάμε για τον εαυτό μας…
Τα πρώτα δύο ποιήματα είναι γραμμένα από τον πατέρα σου. Πώς αποφάσισες να γίνει αυτό; Λόγω ιδιαίτερης σχέσης, μαζί του;
Ο πατέρας μου με μεγάλωσε καθώς έχασα την μητέρα μου στα 7,5 μου χρόνια. Έχω πολύ μεγάλη σύνδεση μαζί του.. Αυτό το αποφάσισα γιατί κομμάτι αυτής της συλλογής είναι η συνέχεια από την μια γενιά στην άλλη. Όταν διάβασα τα ποιήματα του βούρκωσα… Συνδέθηκα τόσο πολύ με τις λέξεις και τις εικόνες και παρατήρησα ότι είχαμε και κοινό τρόπο γραφής χωρίς να ήξερα καν ότι γράφει. Επίσης είχε την ανάγκη να επικοινωνήσει για τις ψυχές, για την ανιδιοτελή αγάπη, θέματα που καταπιάστηκα και εγώ. Είναι κάτι πολύ βαθύ για μένα αυτή η συλλογή, με έντονο το προσωπικό στοιχείο. Την αφιερώνω με πολλή αγάπη στον πατέρα μου και ελπίζω να βρει ο κόσμος δικά του κομμάτια μέσα από τις λέξεις μου.
Περισσότερο ηθοποιός ή συγγραφέας;
Νομίζω ότι όλα είναι αλληλένδετα κομμάτια μεταξύ τους όσον αφορά εμένα. Δεν νιώθω την ανάγκη να είμαι κάτι περισσότερο. Σίγουρα το κύριο επάγγελμα μου είναι ηθοποιός αλλά η ποίηση αποτελεί τόσο προσωπικό κομμάτι για μένα που δεν θα το έβαζα σε δεύτερη μοίρα. Εξάλλου χρησιμοποίησα την ποίηση μου στην πρώτη μου ταινία «Ψηλά με τα φουστάνια μου» και έχω σχεδόν έτοιμο κάτι ακόμα με ποιήματα της συλλογής μου αλλά δεν είναι η ώρα να παρουσιαστεί… Πάντως κάποιες φορές (όχι πάντα), μου αρέσει οι τέχνες να αλληλοσυμπληρώνονται.. Ο λόγος που λέω όχι πάντα είναι γιατί με ενδιαφέρει πολύ, όσον αφορά την υποκριτική, να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα. Με ενδιαφέρει το κομμάτι της μεταμόρφωσης και αν έφτιαχνα πράγματα μόνο με ποιητικά στοιχεία, κάποια στιγμή σκέφτομαι ότι μπορεί να με κλείδωνε..
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον αναγνώστη/αναγνώστρια να διαβάσει αυτή την ποιητική συλλογή;
Πιστεύω ότι μπορεί να βρει κάποιος φως μέσω της συλλογής μου, σε ζητήματα όπως η απώλεια, η μοναξιά, η ανιδιοτελής αγάπη… Δεν είμαστε μόνοι μας. Μέσα από το όνειρο, την αγάπη, τα φωτεινά, τα σκοτεινά μας κομμάτια, όταν τα μοιραζόμαστε με τους δικούς μας δυναμώνουν και οι ανθρώπινες σχέσεις. Μέσα από την αποδοχή όλης μας της ύπαρξης μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά με τους ανθρώπους και να επικοινωνήσουμε με τους άλλους όπως δεν είχαμε φανταστεί μέχρι τώρα. Έχουμε ανάγκη από ψυχικό άνοιγμα και να αντισταθούμε στην εποχή που μας θέλει αποξενωμένους και μόνους. Ο βασικός λόγος λοιπόν που θα πρότεινα την συλλογή μου είναι για να ανοίξουμε τις ψυχές μας περισσότερο. Να «σκάψουμε» βαθύτερα μέσα μας και να αγκαλιαστούμε πιο δυνατά με όσους αγαπάμε…
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με μια λέξη;
Δύσκολο… Με μια λέξη θα με έλεγα ρομαντικό αλλά με μια ευρύτερη έννοια σε πολλούς τομείς… Ο ρομαντισμός μπορεί να είναι η δύναμη μου και ταυτόχρονα η αδυναμία μου. Αυτό ακούγεται ωραίο αλλά δεν είναι πάντα. Καλό είναι να μπορούμε να πατάμε και γερά στη γη, ειδικά στην εποχή μας…
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς και γιατί;
Ο πατέρας μου είναι ο αγαπημένος μου ποιητής γιατί οι εικόνες του συνεπήραν την ψυχή μου. Ο Καβάφης γιατί αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα στα πρώτα μου βήματα. Ο πρώτος μονόλογος που επεδίωξα να δημιουργήσω ο ίδιος, χτίστηκε με βάση τα ποιήματα και τις ιστορίες του. Δεν θα ξεχάσω μια συγγραφέα που νομίζω έγραψε ένα και μόνο βιβλίο…”Η Αλίκη στην χώρα του lsd”. Περιγράφει όλη την διαδρομή της ίδιας με τα ναρκωτικά, τις προσπάθειες αποτοξίνωσης και όλη της την πορεία μέχρι που πέθανε… Την κατατάσσω στις αγαπημένες μου σαν ένα λουλούδι πεντάμορφο που ο ρομαντισμός του έσβησε γρήγορα. Επίσης, ο Γιάννης Κοντραφούρης γιατί αποτύπωσε όλο το σκοτάδι και τον πόνο του με έναν μοναδικά και αφοπλιστικά αληθινό τρόπο… Η γραφή του είναι «μαχαίρι» στο κόκκαλο…Δυστυχώς η κοινωνία μας του πιο ιδιαίτερους και τους ανθρώπους που είναι μπροστά από μας σε μυαλό και σε ψυχή, αντί να τους προστατεύσει και να τους αγκαλιάσει, επιδιώκει να τους πάει πιο κάτω…
Ποιες σκέψεις κάνει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2022;
Νομίζω η κύρια σκέψη είναι η επιβίωση, καθώς η κατάσταση που βιώνουν οι καλλιτέχνες είναι αφοπλιστικά δύσκολη ακόμα. Παρόλο που έγιναν κάποια βήματα, έχουμε πολύ δρόμο. Είναι πολύ άδικο να υπάρχει η νοοτροπία ότι για να κάνεις αυτό το επάγγελμα, θα πρέπει να έχεις στήριξη από πίσω ή να είσαι πλούσιος… Ο καλλιτέχνης πρέπει να μπορεί να ζει από το επάγγελμα του και να έχει την δυνατότητα να δημιουργεί χωρίς να φοβάται ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πεινάσει…
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου και το μεγαλύτερο όνειρό σου;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να πάθουν κάποιο κακό άνθρωποι που αγαπάω γιατί θέλω να μεγαλώνω και να τους βλέπω ευτυχισμένους. Το μεγαλύτερο όνειρο είναι ένας μικρόκοσμος που θα είναι παραδεισένιος. Μακριά από στερεότυπα και εμπόδια. Να ζω με ανθρώπους που αγαπάω με τον τρόπο που ονειρευόμαστε. Επίσης, να μην σταματήσω να δημιουργώ κόσμους μέσα από την τέχνη και να μου δίνονται ευκαιρίες γιατί δεν είναι δεδομένο…
Η τέχνη σου, ως ηθοποιός, έχει λειτουργήσει και ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής σου;
Ναι μου έχει συμβεί να τελειώνει μια παράσταση και να νιώθω ότι έχουν φύγει όλα… Λύτρωση, κάθαρση δεν ξέρω ποια άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω. Η τέχνη και η ηθοποιία μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά για τον ηθοποιό κάποιες φορές. Και μόνο που βλέπεις κόσμο, να τον έχεις μετακινήσει ψυχικά είναι μεγάλο δώρο..
Συγγραφικά θα σε απολαύσουμε;
Συγγραφικά για την ώρα συνεχίζω το ταξίδι μου με την ποιητική συλλογή «Από αίμα σε αίμα»… Δεν θα ήθελα ακόμα να κάνω κάτι άλλο παρόλο που υπάρχει υλικό. Νομίζω η πρώτη μου ποιητική συλλογή έχει ακόμα δρόμο..
Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια γι’ αυτό τον χειμώνα;
Για τον χειμώνα έχουμε πολύ θέατρο. Από 21 Οκτωβρίου έχουμε δεύτερη πρεμιέρα για το «Τέρας» μας στο θέατρο Εμπρός (Ρήγα Παλαμήδου 2) στις 21.30 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο ίδια ώρα. Ένα έργο που έχει γράψει και έχει σκηνοθετήσει ο Μιχάλης Καλιότσος και παίζουμε μαζί με τον Νεκτάριο Παπαλεξίου. Μια δεμένη ομάδα…Ένα μοναδικό έργο για την διαφορετικότητα, την ψυχολογική βία και την δυνατότητα ενός πολύ τραυματισμένου ψυχικά ανθρώπου να βρει το φως, αρκεί να αφήσει πίσω του τα τραύματα του παρελθόντος. Έπειτα, έχουμε δυο έργα στην παιδική σκηνή του θεάτρου «Κάτω από την γέφυρα», τις “Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη” και το “Αίσωπος, ένας φίλος από τα παλιά”, σε σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή. Με πολύ αγώνα και μεράκι, η ομάδα του θεάτρου ανοίγει την παιδική σκηνή τόσο για τα παιδιά αλλά και για τους μεγάλους. Τέλος ετοιμάζεται ένα καινούργιο έργο στο θέατρο Αλκμήνη από μέσα Γενάρη. Η «Λουλοδοπορία». Ένα έργο για την πολιτική διαφθορά, την ανθρώπινη ύπαρξη, τον σταυρό που κουβαλάμε και τον προσωπικό αγώνα και το όραμα. Ένα έργο για την θυσία και την προσφορά. Είναι μια πολύ απαιτητική χρονιά για μένα αλλά χαίρομαι γι’ αυτό!
