ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ: PETER TAMAS
Μοίρα; Τύχη; Σύμπτωση; Επιλογή; Όπως κι αν το θέσει κάποιος, το σημαντικό είναι πως μια θεατρική παράσταση στη Ρότα, έγινε η αφορμή για να γνωρίσω από κοντά τον Απόστολο Κόκκινο και να μας δέσει μία δυνατή φιλία.
Ο ίδιος είναι ποιητής και ιδιοκτήτης του Ρότα Art Coffee Community. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο χαμηλών τόνων, εσωστρεφή αλλά χαμογελαστό, λιγομίλητο αλλά αληθινό, μοναχικό, όπως δηλώνει ο ίδιος, αλλά πλημμυρισμένο από την παρουσία των ανθρώπων στη Ρότα όπου εκτός από καφέ, ποτό και φαγητό, φιλοξενεί παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις φωτογραφίας, ανοιχτές συζητήσεις, παρουσιάσεις δίσκων… Και κάθε Παρασκευή και Σάββατο, υπέροχες βραδιές μουσικής.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Απόστολε, γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα. Πώς θυμάσαι τον εαυτό σου ως παιδί; Ποια ήταν τα αγαπημένα σου παιχνίδια;
Μαίρη Γκαζιάνη και Απόστολος Κόκκινος
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ: Μάλλον ήσυχος. Ντροπαλός. Χαρούμενο παιδί, θα έλεγα. Ίσως για παιδί τα σκεφτόμουν πιο πολύ τα πράγματα και μείωνα τον αυθορμητισμό. Παιχνίδια; Πάντα μου άρεσαν τα παιχνίδια στην εξοχή, στη θάλασσα… Τα καλοκαίρια ήταν σίγουρα πιο όμορφα τα παιχνίδια! Άπειρο κολύμπι… το πρώτο που μου έρχεται στο νου!
Μ.Γ.: Ως έφηβος, ποιες ανησυχίες είχες;
Α.Κ.: Να γινόταν ο κόσμος δικαιότερος! Τι πρωτότυπο! Τι διαχρονικό! Γράφαμε και σκίζαμε στιχάκια, τότε, σκαρώναμε μικρά θεατρικά… Οργή κι έμπνευση, να τα αλλάξουμε όλα! Και το ταξίδι… Να γυρίσω τον κόσμο! Αυτό βέβαια παραμένει. Με το ταξίδι νικάς τον ρατσισμό, λένε. Και μαθαίνεις την ουσία και τη μεγαλοσύνη του κόσμου, προσθέτω. Και φυσικά την δική σου ταπεινότητα.
Μ.Γ.: Η ποίηση, πότε μπήκε στη ζωή σου;
Α.Κ.: Σκάρωνα στιχάκια από παιδί, εκεί, στα κρυφά… ακόμη αυτό κάνω.
Μ.Γ.: Τι είναι για σένα ποίηση;
Α.Κ.: «Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί», λέει ο Φρόυντ. Το αισθάνομαι πολλές φορές διαβάζοντας ποίηση. Μέσα ακόμη και από την πιο βαθιά ουτοπία ενός ποιήματος, διαβάζεις τόσα συχνά την πλάση. Είναι, νομίζω, «καταραμένα» πλάσματα οι αληθινοί ποιητές. Γίνονται η «θλίψη» του κόσμου. Κι εντός τους συντρίβονται. Λαχταρούν πιο βαθιά την ομορφιά.
Μ.Γ.: Από τι εμπνέεσαι κυρίως;
Α.Κ.: Από κάθε εικόνα γύρω μου. Μου αρέσει να παρατηρώ. Θα έλεγα ότι είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι. Εμπνέομαι από τα συναισθήματα των ανθρώπων και της φύσης. Από το παράπονο του κόσμου. Υπάρχει ένα παράπονο στην πλάση. Το νιώθω.
Μ.Γ.: Η πρώτη ποιητική συλλογή σου έχει τον τίτλο «Αποτύπωμα». Σε ποιο αποτύπωμα αναφέρεσαι;
A.K.: Το χνάρι μου στον κόσμο, ίσως. Ένα ελάχιστο αποτύπωμα γραφής και ψυχής.
Μ.Γ.: «Το ποίημα τελειώνει. Η μοναξιά ποτέ», γράφεις. Είσαι μοναχικός τύπος;
Α.Κ.: Ναι. Αγαπώ πολύ τη μοναξιά! Κι ας είναι φορές που θυμώνω με τον εαυτό μου για τον έρωτα μαζί της. Μόνος σε ένα βράχο δίπλα στο κύμα. Να αγναντεύω το απέραντο του κόσμου και το λίγο του ανθρώπου. Εκεί θα με βρεις.
Μ.Γ.: Αναφέρεσαι συχνά στα όνειρα, και μάλιστα σε κάποιο ποίημά σου τα ονομάζεις «αθυρόστομα όνειρα». Τα όνειρα είναι ουτοπία;
Α.Κ.: Συχνά, ναι. Πιστεύω ότι η ευτυχία, σου χαρίζει ένα μέρος της όταν φέρνεις τα όνειρα πιο κοντά στην αλήθεια σου. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος. Τόσο δύσκολος μα και τόσο ουσιαστικός. Αλλιώς κάθε μα κάθε στιγμή σου, είναι ένας συμβιβασμός. Και τα όνειρα, όπως και η ίδια η ζωή, είναι η πιο προσωπική πράξη του καθενός.
Μ.Γ.: «Η μαγεία της μοναξιάς μάς συντρίβει». Πώς γίνεται να μας συντρίβει κάτι που μας μαγεύει;
Α.Κ.: Είναι ίσως το πάθος, να πας στο όριο για ό,τι αληθινά σε μαγεύει. Κι ίσως το όριο φέρνει και τη συντριβή! Μα αν δεν συντριβείς, πώς θα αναγεννηθείς; Μέρος του παιχνιδιού κι η συντριβή.
Μ.Γ.: Η ευτυχία πλαστογραφείται;
A.K.: Όταν βιώσεις την αληθινή ευτυχία, εκείνη την στιγμή που λυτρώνεται η ψυχή, είσαι σε θέση να κατανοείς το αληθινό και το πλαστό. Η ευτυχία δεν πλαστογραφείται.
Μ.Γ.: Μπορεί ο άνθρωπος να επιβιώσει ενός κακού δίχως «Άλλοθι παρηγοριάς»;
A.K.: Η εμπειρία βοηθάει στην επιβίωση. Κι ίσως δεν είναι τόσο κακό πού και πού να φτιάχνεις άλλοθι παρηγοριάς. Αρκεί να μην απομακρύνεσαι ανεπιστρεπτί από την αλήθεια.
Μ.Γ.: Πόσο εύκολα ή δύσκολα συμβιβάζεται κάποιος στο «μίζερον της συνήθειας»;
A.K.: Θέλει μεγάλη αντίσταση η συνήθεια… δεν ξέρεις πόσο με φοβίζει.
Μ.Γ.: Από το ποίημά σου «Ρέμβη» ξεπροβάλλει η ανάγκη να σε ρωτήσω: τι είναι για σένα ο έρωτας;
Α.Κ.: Ο έρωτας μέσα μου νοείται ως ο εχθρός του μίζερου, της συνήθειας που λέγαμε πριν. Έρωτας χωρίς πάθος δεν νοείται! Μεγάλη απόλαυση να υπάρχεις με πάθος και από έρωτα να ορίζεσαι. Αν μου επιτρέπεις, θα σου παραθέσω κάποιους στίχους του αγαπημένου ποιητή Γιάννη Υφαντή:
«Του έρωτα πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη μεταλαβιά αιωνιότητας· ο έρωτας είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι η αγαλλίαση του Καιρού».
Μ.Γ.: «Ζωή» ονομάζεις ένα ποίημά σου στο οποίο ρωτάς «πού χάθηκε ο σκοπός;». Κι εγώ ρωτάω εσένα: πού χάθηκε ο σκοπός;
Α.Κ.: Όπως γράφει ο σπουδαίος Χρόνης Μίσσιος, «αγωνίζομαι να παραμείνω άνθρωπος κι αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη». Ίσως τώρα να πρέπει να βαδίσουμε προς τα εκεί. Πιο συνειδητοποιημένοι. Αν και η στράτα του καθενός είναι απόλυτα προσωπική. Μάχη όμως είναι η κάθε στιγμή και η κάθε πράξη. Το κάθε συναίσθημα. Ίσως εκεί ξαναβρούμε τον σκοπό: στον ανθρωπισμό. Όχι των λόγων, μα των έργων. Σιωπηλό ανθρωπισμό, τον έχω βαφτίσει.
Μ.Γ.: Μετά τη συντριβή υπάρχει αναγέννηση;
Α.Κ.: Νομίζω ναι. Αλλιώς ο κόσμος θα είχε καταστραφεί αιώνες τώρα.
Μ.Γ.: Στην ποιητική συλλογή σου «Αποτύπωμα», υπάρχουν ερωτικά αλλά και κοινωνικά ποιήματα. Προέρχονται από την έμπνευση της στιγμής;
Α.Κ.: Από τη στιγμή, τον τόπο, το ερέθισμα. Από την ομορφιά, την ασχήμια, την αγριότητα, το χάδι…
Μ.Γ.: Γράφεις πιο εύκολα στη χαρά ή στον πόνο;
Α.Κ.: Νομίζω δεν έχω γράψει ποτέ κάτι στη χαρά.
Μ.Γ.: Σήμερα διαχειρίζεσαι το «Ρότα Art Coffee Community» στη Σόλωνος, ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο του 1890. Λειτουργεί ως καφέ-μπαρ, αλλά φιλοξενεί και διάφορες εκδηλώσεις. Μπορείς να μας αναφέρεις μερικές;
Α.Κ.: Η Ρότα είναι ένας χώρος με μεράκι και γωνιές ποίησης. Προσπαθώ να έχει το προσωπικό μου στίγμα. Λειτουργούμε από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ για καφέ, ποτό και φαγητό. Παράλληλα, φιλοξενούμε παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις φωτογραφίας, ανοιχτές συζητήσεις, παρουσιάσεις δίσκων… Και κάθε Παρασκευή και Σάββατο έχουμε υπέροχες βραδιές μουσικής με καλλιτέχνες που εκτιμούμε και ομορφαίνουν το χώρο με την παρουσία τους. Ήθελα εξ αρχής η Ρότα να είναι ένας χώρος ζωντανός, ανοιχτός σε ιδέες, προτάσεις και δράσεις. Και νομίζω ότι βαδίζουμε καλά.
* Η ποιητική συλλογή «Αποτύπωμα» του Απόστολου Κόκκινου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δρόμων.
* Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο Ρότα Art Coffee Community.
Βιογραφικό
Ο Απόστολος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε οικονομικά και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Το «Αποτύπωμα» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.