ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ: PETER TAMAS
Πολυσχιδής προσωπικότητα. Πνεύμα ελεύθερο και ανυπότακτο. Προσελκυστική στις απόψεις της για τη ζωή, την παιδεία και τη γνώση. Όσο πεισματικά κι αν προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την Έλενα Φυρογένη με δυο λέξεις, το πιθανότερο είναι ότι κάτι πάντα θα μας διαφεύγει από τον εμπνευσμένο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα παιδιά, μέσω των πρωτότυπων επιτραπέζιων παιχνιδιών της, καθώς επίσης και της πρωτότυπης Μεθόδου εκμάθησης των αγγλικών. Back to school, λοιπόν, με τον πιο δημιουργικό και ευχάριστο τρόπο!
ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έλενα, πότε και πού ξεκίνησες να δημιουργείς επιτραπέζια παιχνίδια;
ΕΛΕΝΑ ΦΥΡΟΓΕΝΗ: Στα 23 μου, στη Γαλλία, ξεκίνησα να φτιάχνω το πρώτο παιχνίδι. Τότε, θυμάμαι, δεν ήξερα πολλές καθημερινές λέξεις στα γαλλικά. Αυτή η έλλειψη στάθηκε η αφορμή για να φτιάξω -αρχικά σαν χόμπι- ένα επιτραπέζιο, μέσω του οποίου θα μπορούσε κάποιος -και κυρίως τα παιδιά-, να μάθει απλές καθημερινές λέξεις στα γαλλικά.
Π.Π.: Όλα λοιπόν, κατά μία έννοια, ξεκίνησαν από μια προσωπική ανάγκη…
Ε.Φ.: Ναι, και μαζί μ’ εμένα εξελίχθηκαν και τα επιτραπέζια παιχνίδια μου. Κατόπιν, το 1996, πήγα στην Ιταλία, ενώ παράλληλα συνέχισα να δουλεύω πάνω σε αυτό το παιχνίδι.
Π.Π.: Το προώθησες η ίδια;
Ε.Φ.: Το 1998 το λάνσαρα με το όνομα «SQUEK» μέσω δικής μου εταιρείας στην Ιταλία, και με σκοπό τα ιταλάκια να μάθουν αγγλικά. Έκανα λοιπόν τόσο την παραγωγή όσο και τη διανομή με μεγάλη επιτυχία και μάλιστα μέσα σ’ ένα εξαιρετικά σκληρό ανταγωνιστικό κλίμα. Στη συνέχεια έφτιαξα και άλλα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν στη Γερμανία, τον Καναδά, τις Ινδίες, τις Η.Π.Α., την Κύπρο, την Ελλάδα – ακόμη και στην Ασία.
Π.Π.: Και κάποια στιγμή επέστρεψες στην Ελλάδα. Πώς ήταν το κλίμα εδώ; Πώς «υποδέχθηκαν» τα επιτραπέζια παιχνίδια σου;
Ε.Φ.: Γύρισα στην Ελλάδα το 2006 όπου συνέχισα να δουλεύω πάνω στα παιχνίδια γνώσης και το 2011 έχοντας τα παιδιά μου μικρά, έψαχνα να βρω κάποιον πρωτότυπο, αποδοτικό και ευχάριστο τρόπο για να μάθουν αγγλικά. Τότε λοιπόν έφτιαξα τη μέθοδό μου, «MR GABBY» («Ο Πολυλογάς»), εκπαίδευσα δύο καθηγητές και συγκέντρωσα σε γκρουπ φίλους των παιδιών μου, εφαρμόζοντάς την με εξίσου μεγάλη επιτυχία. Και το 2012, χωρίς καν να την προωθήσω, η μέθοδος υιοθετήθηκε από πέντε σχολεία.
Π.Π.: Και στη συνέχεια; Ποια ήταν η ανταπόκριση από τα σχολεία;
Ε.Φ.: Μετά από δύο χρόνια και με τη βοήθεια του συνεργάτη μου, η μέθοδος υιοθετήθηκε από δεκάδες σχολεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και με πολύ καλά εκπαιδευτικά αποτελέσματα.
Π.Π.: Πες μας λίγα λόγια για τη Μέθοδο «MR GABBY».
Ε.Φ.: Θα σου πω πρώτα ποιες είναι οι αρχές μου ως προς την εκμάθηση ξένων γλωσσών: τα παιδιά πρέπει να ξεκινούν νωρίς τις ξένες γλώσσες, αλλά όχι γραφή, πριν αποκτήσουν και μάθουν καλά τη γραφή της μητρικής τους γλώσσας, δηλαδή στη Β’ Δημοτικού. Στόχος μας, είναι τα παιδιά να γίνουν δίγλωσσα. Επίσης η εκμάθηση θα πρέπει να είναι βασισμένη πάνω στο παιχνίδι, ούτως ώστε τα παιδιά να μην νιώθουν ότι κάνουν το κλασικό μάθημα.
Π.Π.: Να μην το δουν δηλαδή ως «αγγαρεία»…
Ε.Φ.: Ναι! Για ν’ αγαπήσουν τα αγγλικά και να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, χρειάζονται να τα διδάσκουμε μ’ έναν ευχάριστο εκπαιδευτικό τρόπο. Η όλη Μέθοδος βοηθάει επίσης στην πραγματική εκμάθηση και όχι απλά στο να πάρουν τα παιδιά μια «ιδέα» σχετικά με την αγγλική γλώσσα. Έτσι θα καταφέρουν τις εκατοντάδες λέξεις τις οποίες μαθαίνουν μέσα σε διάστημα τριών ετών, να μπορούν να τις βάλουν σε φράσεις από την πρώτη στιγμή και στη συνέχεια να επικοινωνήσουν συνειδητά με απλές προτάσεις.
Π.Π.: Τι περιέχει η Μέθοδος;
Ε.Φ.: Για κάθε τάξη υπάρχουν τρεις χειμερινές τάξεις και δύο καλοκαιρινές. Για την κάθε τάξη υπάρχει ένα σχέδιο μαθήματος για την καθηγήτρια. Με βάση το λεξιλόγιο της κάθε ενότητας, έχουν σχεδιαστεί τραγούδια, θεατρικά έργα, παιχνίδια μέσα στην τάξη και (φυσικά) επιτραπέζια παιχνίδια. Η κάθε τάξη συνοδεύεται με ένα βιβλίο που έχουν τα παιδιά, το οποίο αποτελεί συλλογή από αυτοκόλλητα.
Π.Π.: Ας μην αποκαλύψουμε περισσότερα για τη Μέθοδό σου. Θα ήθελα να σε ρωτήσω, πόση ζημιά έχουν κάνει -αν έχουν κάνει- στα παιδιά το ίντερνετ και τα video games;
Ε.Φ.: Τα παιδιά ασχολούνται με το ίντερνετ, τα video games και την τηλεόραση, σχεδόν για εννέα ώρες την ημέρα. Δεν θα έλεγα ότι είμαι κατά της τεχνολογίας, παρόλα αυτά η τεχνολογία έτσι όπως χρησιμοποιείται, επιφέρει σημαντικά προβλήματα. Εμείς ωστόσο καταφέραμε τα τραβήξουμε την προσοχή των παιδιών, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγουμε στην τεχνολογία!
Π.Π.: Αυτό κι αν είναι θαύμα! (γέλια)
Ε.Φ.: Με το παιχνίδι και το τραγούδι αναπτύσσεται η κοινωνικοποίηση των παιδιών. Όσο και αν η τεχνολογία μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα, εμείς οφείλουμε να μην πάμε κόντρα στα «θέλω» των παιδιών, αλλά να τους μεταδώσουμε την ουσιαστική γνώση μέσα από έναν ευχάριστο και όχι ψυχαναγκαστικό τρόπο. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος μου: τα παιδιά να δείξουν περισσότερο ενδιαφέρον σε ουσιαστικά θέματα, να αποκτήσουν ομαδικό πνεύμα, να γίνουν εντέλει καλύτεροι πολίτες, εργαζόμενοι, άνθρωποι…
Π.Π.: Μπαίνω στον πειρασμό να σε ρωτήσω, μήπως θα έπρεπε να ακολουθήσουμε τη Μέθοδό σου κι εμείς οι ενήλικες;
Ε.Φ.: Κι όμως, ναι, αφού μέσα μας παραμένουμε για πάντα παιδιά. Πάνο, όλοι επιθυμούμε να κερδίσουμε, να νικήσουμε, ωστόσο πιστεύω ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να κατορθώσουμε να βγούμε από τον ανταγωνισμό και να προχωρήσουμε στην απέναντι, μαγική όχθη του συναγωνισμού.
Π.Π.: Και κάτι τελευταίο, αλλά πολύ προσωπικό. Πώς νιώθεις όταν μπαίνεις σε τόσα σπίτια μέσα από τα επιτραπέζια παιχνίδια σου;
Ε.Φ.: Θα σου πω πρώτα ότι στην αρχή, όταν έχω μια καινούργια ιδέα με πιάνει ένας άκρατος ενθουσιασμός, που με οδηγεί σε πέντε ώρες απόλυτης συγκέντρωσης. Συνειδητοποιώ ότι η ιδέα έχει ολοκληρωθεί στο κεφάλι μου, όταν νιώσω αυτό το ανεξήγητο συναίσθημα μιας μεγάλης ικανοποίησης. Μιας πεποίθησης ότι η ιδέα βρίσκεται σε καλό δρόμο. Κι όταν βλέπω τον κόσμο να παίζει κάτι που έχω η ίδια φτιάξει, ε, τότε νιώθω ευγνωμοσύνη που μπόρεσα να δώσω χαρά μέσα από τα παιχνίδια μου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
