ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΙΑΝΟΥ
Φόβος για ανέμους δυτικούς
φόβος στην απρόσμενη εμφάνιση
τ’ ουράνιου μέρους.
Τα χρόνια έγιναν σκίτσα,
ζωγραφιές στο μουσείο.
Τα νιάτα πέρασαν με γρήγορους ρυθμούς.
Φυλακιστήκαμε, αδερφέ,
σε δυο χέρια, σε δύο μάτια,
στα λόγια των προγόνων.
Η ουσία μάς προσπέρασε
σαν θυρωρός
πολυκατοικίας.
Η ανάμνηση μιας ομορφιάς,
για λίγο
μας ξύπνησε
Σ’ αυτό το αίνιγμα,
τώρα που λίγο έλειψε
να δούμε ένα θαύμα.