ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ: ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ / ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Σημείωση: Τα θέματα που παρουσιάζω είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας μελέτης μου μέσα από πολλά επιστημονικά και μεταφυσικά συγγράμματα και πειραματισμών μου, τα οποία συστήνω βεβαίως στους αναγνώστες του Books and Style, μόνο για μελέτη.

Α΄ ΜΕΡΟΣ

Κατά την Βίβλο, την έκτη ημέρα ο Θεός έπλασε τον άντρα και τη γυναίκα και τους έβαλε σε ένα κήπο που ονομαζόταν ΕΔΕΜ. Ανάμεσα στα δέντρα ξεχώριζαν δύο, το ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.

Από το δέντρο του καλού και του κακού, ο Θεός απαγόρευσε στους πρωτόπλαστους Αδάμ και Εύα να τρώνε από τους καρπούς του. Οι πρωτόπλαστοι, όσο υπάκουαν στις διαταγές του Θεού, ζούσαν μέσα στην ευτυχία και την αφθονία μέχρι που ο όφις έπεισε την Εύα να φάει από τον καρπό κι εκείνη με τη σειρά της έπεισε τον Αδάμ. Ο Θεός τότε τους τιμώρησε για την ανυπακοή τους, τους καταράστηκε και τους έδιωξε από τον κήπο της ΕΔΕΜ. Αυτά μας λέει λοιπόν η Αγία Γραφή κι αυτά πιστεύουμε.

Όμως θα πρέπει να δούμε πιο αναλυτικά ότι τα πάντα στις γραφές είναι συμβολικά και με αυτό τον συμβολισμό θα ασχοληθούμε σήμερα.

Αρχικά το ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ αντιπροσωπεύει την ενότητα της ζωής, εκεί που η πόλωση δεν εκδηλώνεται ακόμη, δηλαδή δεν υπάρχει ούτε καλό, ούτε κακό. Το άλλο δέντρο της ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ αντιπροσωπεύει τον κόσμο της πόλωσης, όπου ήδη εμείς ζούμε και γνωρίζουμε αλληλοδιαδόχως των ημερών και νυχτών, της χαράς, της λύπης κ.ά. Είναι λοιπόν τα δύο αυτά δέντρα περιοχές του Σύμπαντος, ή καταστάσεις της συνείδησης κι όχι απλά δύο δέντρα.

Ο Αδάμ και η Εύα απέκτησαν σάρκα, απέκτησαν βάρος κι αυτό αποδεικνύεται από τις λέξεις: «και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί»

Κι αν ο Θεός απαγόρευσε να φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, αυτό σημαίνει ότι δεν έπρεπε να εισχωρήσουν στην περιοχή της πόλωσης. Όσο για τον καρπό αυτού του δέντρου, είναι το σύμβολο των δυνάμεων που οι πρωτόπλαστοι δεν γνώριζαν ακόμα να κατευθύνουν, να μετατρέπουν και να χρησιμοποιούν, γι’ αυτό ο Θεός τους είπε «θα έρθει η ώρα που θα μπορείτε να τρώτε απ’ αυτόν τον καρπό, αλλά σήμερα είστε ακόμα ανίσχυροι κι αν φάτε, αγγίζοντας τις δυνάμεις που περιέχει, θα πεθάνετε», δηλαδή θα αλλάξετε συνείδηση κι αυτή η αλλαγή της συνείδησης ορίζεται στη Γένεση, αλλά οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ποτέ να ερμηνεύσουν αυτό τον ορισμό, που είναι πραγματικά μια αλληγορία.

Μας αναφέρει η Βίβλος ότι ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν γυμνοί κι αφού έφαγαν τον καρπό, άνοιξαν τα μάτια τους κι ανακάλυψαν ότι ήταν γυμνοί. Τότε έραψαν φύλλα από συκιά και κάλυψαν τη γύμνια τους. Αυτή η ξαφνική συνείδηση της γύμνιας τους, αποδεικνύει ότι κάτι έχει ήδη αλλάξει σ’ αυτούς. Φαίνεται όμως ότι ορισμένα άλλα όντα έτρωγαν απ’ αυτούς τους καρπούς, αλλά ήταν μάλλον ικανά να τους αντέξουν. Οι καρποί αυτοί περιείχαν στυπτικές δυνάμεις και η αιθέρια ουσία του σώματος των πρωτοπλάστων, αφού έφαγαν αυτό τον καρπό, έπρεπε να πήξει και να συμπυκνωθεί.

Γι’ αυτό και η Αγία Γραφή όπως και η παράδοση, μας μιλάνε για «ΠΤΩΣΗ». Πραγματικά αυτός ο όρος της πτώσης συμβολίζει το πέρασμα μιας αιθέριας ουσίας σε μια στερεά ουσία. Έτσι, ο Αδάμ και η Εύα απέκτησαν σάρκα, απέκτησαν βάρος κι αυτό αποδεικνύεται από τις λέξεις: «και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί». Γυμνοί ήταν και πριν, αλλά ως αιθέρια όντα, ήταν ντυμένοι από φως, ενώ μετά το αμάρτημά τους, ένιωσαν να στερούνται από το ένδυμα του φωτός, ντράπηκαν και κρύφτηκαν.

Τα πάντα στις γραφές είναι συμβολικά

Αφού έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, εξακολουθούσαν να ζουν βέβαια, όμως είχαν πεθάνει σε μια ανώτερη κατάσταση συνείδησης. Διώχθηκαν από τον γήινο Παράδεισο, που συμβολίζει αυτή την κατάσταση συνείδησης κι ένας Άγγελος οπλισμένος με ρομφαία φύλαγε την είσοδο. Όμως εδώ υπάρχει το ερώτημα, αφού ζούσαν στον Παράδεισο σημαίνει ότι ζούσαν ήδη στη γη.

Τότε πώς θα ερμηνεύσουμε, ότι εγκαταλείποντας τον Παράδεισο στάλθηκαν στη γη; Για ποια γη πρόκειται; Στην Καμπαλά υπάρχει η αλήθεια που μας διδάσκει ότι η γη υπάρχει σε 7 μορφές. Διδάσκει και τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά τους, από την πιο πυκνή μέχρι την πιο αιθέρια, που είναι ακριβώς αυτή από την οποία διώχθηκαν. Σύμφωνα με την εσωτερική επιστήμη-γνώση-Καμπαλά, η γη έχει ένα διπλό αιθερικό που την περιβάλλει σαν μια φωτεινή ατμόσφαιρα.

Αυτή λοιπόν η αιθερική, η λεπτότατη γη, είναι η πραγματική γη για την οποία μιλά η Γένεση. Είναι η γη, όπως βγήκε από τα χέρια του Θεού. Η πραγματική γη δεν είναι αυτή εδώ που εμείς ζούμε κι αγγίζουμε που είναι στερεά ή συμπυκνωμένη. Η πραγματική γη είναι η αιθέρια γη, αυτή που ονομάζει η Γένεση, Παράδεισο-Κήπο της ΕΔΕΜ και σ’ αυτήν ο Θεός τοποθέτησε τους πρωτόπλαστους που ζούσαν εκεί με τα ακτινοβόλα άυλα φωτεινά τους σώματα και δεν γνώριζαν πόνο, ούτε αρρώστια, ούτε θάνατο…

Ο Παράδεισος υπήρχε και θα υπάρχει πάντα και είναι παντού, αν και δεν τον βλέπουμε. Βρίσκεται σε μια αιθέρια περιοχή της ύλης. Το δέντρο της ζωής δεν ήταν δέντρο, αλλά ένα ρεύμα που έρχεται από τον ήλιο κι από εκεί οι άνθρωποι απορροφούσαν και τρέφονταν από τις ακτίνες του, Το δέντρο της ζωής λοιπόν είναι ο ήλιος, που και τώρα οι άνθρωποι που κρατήσαμε την ίδια δομή των παλαιότερων χρόνων της δημιουργίας, ζούμε και τρεφόμαστε και πάλι από τις ακτίνες του ήλιου. Τι είναι, όμως, και το άλλο δένδρο;

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Αυτό το δέντρο με τους απαγορευμένους καρπούς, αντιπροσωπεύει ένα άλλο ρεύμα που περνά επίσης από τον Παράδεισο, κι αυτό επειδή ο άνθρωπος είναι καμωμένος από δύο περιοχές: Μια ανώτερη περιοχή που αντιστοιχεί στο δέντρο της Ζωής και μια κατώτερη περιοχή, που αντιστοιχεί στο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.

Με την επαφή με το σηπτικό ρεύμα, άλλαξε η ύλη του σώματος των πρωτοπλάστων κι έγινε σάρκα και οστά, χάνοντας και τη φωτεινότητά τους και κατέληξε σκοτεινή. Η διδασκαλία αυτή μας παραπέμπει να γνωρίσουμε μέσα από τις αλληγορίες της Αγίας Γραφής την αλήθεια. Ο Θεός απαγορεύοντας στους ανθρώπους να τρώνε απ’ αυτούς τους καρπούς, τους προστάτευε, να μην έρθουν σε επαφή με αυτό το ρεύμα κι αυτές τις δυνάμεις της φύσης, να μην τις μελετούν και ιδιαίτερα να μην ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ με αυτές, για να τους φυλάξει από τον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο.

Τον θάνατο του φυσικού άυλου σώματός τους βέβαια κι όχι τον θάνατο του πνεύματος, αφού τους έπλασε αθάνατους. Όμως μετά από αυτό, πέθαναν ως προς την φωτεινή τους κατάσταση κι έγιναν ζωντανοί σε μια πλευρά που ήταν σκοτεινή και βαριά. Γι’ αυτό κι έπρεπε να εγκαταλείψουν αυτό το βασίλειο, κήπο της Εδέμ-Παράδεισο, όπου ζούσαν ανάλαφροι, μέσα στη χαρά και το φως και να κατέβουν στα κατώτερα στρώματα της γης. Εδώ που τώρα ζούμε εμείς σήμερα κι αυτό επειδή εγκαταλείψαμε εκείνη τη γη που υπήρξε η πρώτη μας πατρίδα…

Ας δούμε τώρα και ποιος ήταν ο Όφις που δελέασε την Εύα…

Ο ΟΦΙΣ

Ο όφις που δελέασε την Εύα, είναι ένα σύμβολο πολύ βαθύ που το συναντάμε σε όλες τις θρησκείες, όπως περισσότερο στις μυστικιστικές-αποκρυφιστικές οργανώσεις και τάγματα όπου οι Μύστες ασχολήθηκαν σε βάθος για να ανακαλύψουν τον πραγματικό συμβολισμό, έστω κι αν από φόβο δεν μίλησαν ανοικτά.

Το σύμβολο του φιδιού αντιπροσωπεύει πραγματικότητες φαινομενικά πολύ διαφορετικές. Συμβολίζει την δύναμη της Κουνταλίνης, το Κακό, τον Διάβολο, ακόμα και την μαγική ενέργεια που μεταβιβάζει κάθε πράγμα από τον ουρανό στη γη. Οι Μύστες και οι μυημένοι διαφόρων αποκρυφιστικών σχολών εσωτερικής γνώσης δεν πιστεύουν ότι το φίδι είναι απόλυτα σύμβολο του Κακού. Διακρίνουν όμως σ’ αυτό ένα κατώτερο σκοτεινό μέρος κι ένα ανώτερο φωτεινό μέρος. Το φίδι γι’ αυτούς είναι η μαγική ενέργεια που μεταβιβάζει επίσης και το Καλό και το Κακό.

Είναι το «αστρικό φως» που αν εμποτιστεί με ακάθαρτα στοιχεία, προκαλεί στο πέρασμά του βλαβερά αποτελέσματα. Όταν όμως είναι εμποτισμένο από φωτεινές σκέψεις των Αγίων και των προφητών, τότε τις μεταβιβάζει μέχρι και στον θρόνο του Θεού. Ο Όφις, λοιπόν, είναι φωτεινός στο ανώτερο μισό του πεδίο και σκοτεινός στο μισό του κατώτερο πεδίο. Έτσι λοιπόν, ο Όφις της Γενέσεως αντιπροσωπεύει ένα ρεύμα που ανεβαίνει από τη γη και φτάνει στις πιο υψηλές περιοχές. Στα ύψη είναι αγνός και φωτεινός, ενώ στις χαμηλές περιοχές, θαμπώνει και γίνεται αποκρουστικός.

Φαίνεται ότι η Εύα, περίεργη ως θηλυκό, εξέταζε μέσα από την περιέργειά της το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού

Φαίνεται ότι η Εύα, περίεργη ως θηλυκό, εξέταζε μέσα από την περιέργειά της το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και το πλησίαζε όλο και πιο κοντά, θαυμάζοντάς το και γινόταν όλο και πιο ευαίσθητη, δίχως να τολμά να το αγγίξει. Όταν όμως έφτασε πολύ κοντά σ’ αυτό το γήινο ρεύμα, μπόρεσε να ακούσει τη φωνή του που της μιλούσε και έξυπνα. Συμβολικά, αυτό το ρεύμα ως «φίδι», την καλούσε κοντά του λέγοντάς της: «Έλα κοντά μας για να μάθεις, επειδή εμείς κατέχουμε μια μεγάλη επιστήμη». Αυτό το γήινο ρεύμα ή ο Όφις όπως τον αποκαλεί η Γραφή, δεν είναι το μόνο ον από τα πλάσματα που δημιούργησε ο Θεός.

Ο Θεός έπλασε πριν τους ανθρώπους κι άλλα πολλά πλάσματα. Πριν από τους ανθρώπους είχε δημιουργήσει μια ολόκληρη γενιά από Αρχαγγέλους, Αγγέλους και θεότητες που είχαν ως αποστολή να εργάζονται στα βάθη της γης πάνω στα μέταλλα, τα κρύσταλλα, στη φωτιά κι άλλα πολλά, για να ετοιμάσουν όλα τα υπόγεια πλούτη και μετά να επιστρέψουν στον Θεό τους. Κάποιοι επαναστάτησαν κι ο Θεός τους άφησε εκεί στην άβυσσο, ενώ όσοι παρέμειναν πιστοί επέστρεψαν κοντά του.

Στη Γένεση, μελετώντας την, θα διαπιστώσετε ότι συνεχώς, αναφέρει στη δημιουργία «και είπεν ο Θεός γεννηθείτω…. Και εγένετο….». Ως προς τη δημιουργία αναφέρεται αυτή η λεπτομέρεια. Κεφ. α΄ παρ. 26: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόναν ημών καθομοίωσιν ημών.». Εδώ φαίνεται ότι καλεί κι άλλους μαζί του. Πιθανόν τις Αρχαγγελικές δυνάμεις. Είναι λοιπόν η μοναδική φορά στη δημιουργία που λέει «ας κάμωμεν». Ώστε ο άνθρωπος δημιουργήθηκε μετά κι ο Όφις και άλλα πλάσματα είχαν ήδη δημιουργηθεί.

Ας μου επιτραπεί να επιστρέψω για λίγο στους Αγγέλους που μεταξύ αυτών υπήρξαν επαναστάτες που δεν ήθελαν να επιστρέψουν στο Θεό και πλέον τους ονομάζουμε δαίμονες. Μια εμπεριστατωμένη μελέτη θα μας αποκαλύψει ότι και για αυτούς ακόμα ο Θεός δείχνει την αγάπη του, συγχωρεί και όσα απ’ αυτά τα όντα μετανοήσουν, μπορούν να επιστρέψουν ξανά κοντά του. Ίσως όμως η αλαζονεία τους είναι που δεν τους επιτρέπει να γυρίσουν ξανά πίσω στον Θεό τους.

Ο Θεός δεν οργίζεται, δεν τιμωρεί και δεν εκδικείται

Ακόμα και ο Εωσφόρος, ο αρχηγός τους, όταν μετανοήσει και πάψει να βλάπτει τους ανθρώπους θα βρει ξανά τη θέση του κοντά στο Θεό και θα γίνει ξανά Αρχάγγελος. Τελικά επικράτησε το φίδι να είναι το σύμβολο όλων των πνευμάτων που επαναστάτησαν και διαχωρίστηκαν από τον Θεό. Ίσως όμως δεν θα πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Θεός οργίστηκε για την ανυπακοή των πρωτοπλάστων. Ο Θεός δεν οργίζεται, δεν τιμωρεί και δεν εκδικείται.

Κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει αυτή μου την άποψη και θα επιμένω στο ερώτημα:
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι και το προπατορικό αμάρτημα και η πτώση των Αδάμ και Εύας δεν ήταν κι αυτό ένα μέρος από τα σχέδια του Θεού, που είναι Πάνσοφος, αφού δημιουργώντας τον άνθρωπο, του έδωσε την ελευθερία εκλογής να παραμείνουν στην Εδέμ ή να εξερευνήσουν κι άλλες περιοχές της δημιουργίας; Η αλήθεια είναι μόνο μία και πραγματική. Το Κακό υπάρχει κι αυτό σημαίνει ότι ο Θεός αποδέχεται την ύπαρξή του αφού ο ίδιος το δημιούργησε.

Μπορεί άραγε να υπάρχει κάτι που να είναι πιο ισχυρό από τον ίδιο τον Δημιουργό, ή εν τη ελευθερία όλων των δημιουργημάτων του το κάθε δημιούργημα πράττει αυτό που θέλει. Το ίδιο κι ο άνθρωπος μέσα από την ελευθερία του να επιλέξει. Τον Θεό ή τον Μαμμωνά.

Επειδή το θέμα Κακό, ή διάβολος είναι μεγάλο, θα αρκεστώ σ’ αυτά τα λίγα και θα επανέλθω αμέσως μετά σε επόμενό μου άρθρο πριν μιλήσω για τον θάνατο σε ένα δεύτερο μέρος για το ίδιο θέμα.

Σημείωση: Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.

*Πρώτη δημοσίευση στο Books & Style: 27/11/17