Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η κυριότερη πηγή της ελλιπούς αυτοσυγκέντρωσης είναι η γενικευμένη αίσθηση της απαίτησης. Αυτή η αίσθηση της απαίτησης είναι εκείνο το άγχος που δεν σου επιτρέπει να συγκεντρωθείς, επειδή υπάρχουν παράλληλες πιέσεις, υπάρχουν ταυτόχρονα πράγματα που αισθάνεσαι ότι εκκρεμούν. Είτε επειδή σου τα ζητούν ρητά ή υπόρρητα, είτε επειδή αισθάνεσαι ο ίδιος ότι κάποια πράγματα τα έχεις παραμελήσει και οι εκκρεμότητες μεταφράζονται σε αγωνία ή γενικευμένη, απροσδιόριστη ταραχή.

Το «δεν μπορώ να συγκεντρωθώ» είναι μία εκδραμάτιση του ότι «δεν στέκομαι πουθενά», «δεν εστιάζω», «πηγαίνω εδώ, πηγαίνω εκεί», «δεν μπορώ να μείνω πουθενά», γιατί «με φωνάζουν» ταυτόχρονα πολλοί. Τα εσωτερικά καλέσματα «με μπερδεύουν», είναι ακατάστατες προσταγές. Ίσως «δεν έχω τακτοποιήσει μέσα μου ότι οι δικοί μου κάτι ήθελαν ακόμη από μένα».

Ελλιπής προσοχή σημαίνει πολύς θόρυβος, λοιπόν, από αντικείμενα που «θέλουν». Με τη σειρά του αυτό «μου λέει ότι ποτέ δεν ικανοποιώ τους άλλους αρκετά, ποτέ δεν είμαι ακριβώς αυτό που θέλουν». Συνεπάγεται ότι «κι εγώ με τη σειρά μου εσωτερικεύω αυτή την ανεπάρκεια», και «αισθάνομαι την ανεπάρκεια ως ταυτότητα, ως χαρακτήρα». Οπότε «περνάω στη διάπραξη, μετουσιώνω σε πράξη και συμπεριφορές αυτή την ανεπάρκεια που αισθάνομαι για τον εαυτό μου, κι ως συνέπεια δεν μπορώ να ολοκληρώσω τίποτα… κάνω κάτι και το παρατάω. Το αφήνω μερικό, γιατί κι εγώ ο ίδιος δεν είμαι αρκετά ”ολόκληρος”. Δεν είμαι όλο αυτό που θέλουν».