ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
Όλοι εσείς που σας ακούμε συχνά να καταφέρεσθε με αγενείς, χυδαίες και υποτιμητικές εκφράσεις εναντίον γυναικών άνω των πενήντα ετών, είτε είναι αυτές σύντροφοι και γνωστές σας είτε άγνωστες που έχουν την ατυχία να βρεθούν στον δρόμο σας, ήλθε η ώρα να ακούσετε και τη δική μας φωνή.
Να σας πούμε πόσο απογοητευτικό είναι για μας να διαπιστώνουμε ότι αυτές οι «φιλοφρονήσεις» του τύπου «παλιόγρια», «μούμια», «μπάζο» που εκστομίζονται όχι μόνο από νεαρούς άνδρες αλλά και από συνομηλίκους και ενίοτε και μεγαλύτερους από την ατυχή αποδέκτη τους.
Λυπούμαστε, «νεαροί κύριοι», διότι ακόμη δεν έχετε συνειδητοποιήσει πως έχετε και οι ίδιοι χάσει τη νεότητά σας ανεπιστρεπτί και, αποστρεφόμενοι τις συνομήλικές σας και τις ρυτίδες τους, στρέφετε το ενδιαφέρον σας σε μικρότερες ηλικίες, βροντώντας επιδεικτικά τα πουγκιά σας και επιζητώντας με τον ανώριμο αυτό τρόπο την επιβεβαίωση της διά βίου ανασφάλειάς σας.
Το χειρότερο δε, περάσατε πολλοί από εσάς και στα δικά σας αρσενικά παιδιά την ίδια νοοτροπία και τον σεξισμό προς κάθε γυναίκα μεγάλης ηλικίας, με συνέπεια να τις αντιμετωπίζουν και αυτά με τον ίδιο χλευασμό και την αναιτιολόγητη επιθετικότητα.
Υποβάλατε στα παιδιά σας τα δικά σας αρνητικά και αψυχολόγητα συναισθήματα προς κάθε ρυτίδα, κάθε αργό βάδισμα στον δρόμο, κάθε γυναίκα οδηγό με τα χαρακτηριστικά της ωριμότητας ή τα λευκά μαλλιά. Και η απαράδεκτη πατρόδοτη αυτή προκατάληψη κατά έναν περίεργο τρόπο εντείνεται, όταν αντικρίζετε στον δρόμο ή στο κοινωνικό σας περιβάλλον γυναίκες περιποιημένες και καλοντυμένες με τις μισητές για σας, αλλά φυσιολογικές για μας, ρυτίδες της ηλικίας τους.
Για όλους εσάς κάθε γυναίκα που έχει υπερβεί το 50ό έτος της ηλικίας της και τολμά να συνεχίζει να περιποιείται τον εαυτό της, να βάφει τα μαλλιά της και να ντύνεται με τρόπο που δεν συνάδει με αυτόν της γιαγιάς του πατέρα σας στα παιδικά σας χρόνια, είναι επιβεβλημένο να γίνεται αποδέκτης λεκτικής βίας και επιθετικότητας.
Όλοι εσείς που περάσατε στα παιδιά σας την απέχθεια προς την ώριμη γυναίκα, τη «θείτσα», όπως την αποκαλείτε της γειτονιάς σας, ίσως θα πρέπει να επαναπροσδιορίσετε τα «θέλω» και τη συμπεριφορά σας, διότι είναι λυπηρό να ζείτε με μοναδικό σας ενδιαφέρον να τρέφετε τις φαντασιώσεις σας και να συντηρείτε τα κάθε είδους συμπλέγματα και τις ανασφάλειές σας.
Εμείς, σίγουρες για τον εαυτό και την προσφορά μας, θα συνεχίσουμε απτόητες να ντυνόμαστε, να περιποιούμαστε τον εαυτό μας, να βάφουμε τα μαλλιά μας στα κομμωτήριά μας, να οδηγούμε με σεβασμό και προσοχή-είμαστε οι καλύτερες οδηγοί, γιατί σεβόμαστε τη ζωή στην οποία εμείς οι ίδιες δίνουμε ανάσα-, να βγαίνουμε με τις φίλες μας για ένα ποτό και κουβεντούλα, να φοράμε μέικ απ και το κόκκινο κραγιόν του δυναμισμού μας.
Και αν και αυτά καμιά φορά συνηθίζουν να μας προδίδουν, μπαίνοντας μέσα στις λεπτές ρυτιδούλες γύρω από τα στόματά μας και τα μάτια μας, και πάλι νιώθουμε περήφανες και ξέρετε γιατί;
Αυτές οι ρυτίδες είναι το τίμημα της αγάπης μας, τα παράσημά μας για όσα βιώσαμε οι περισσότερες δίπλα σε πολλούς από εσάς που με τα λόγια και τις πράξεις σας χαράζατε πιο βαθιά από τον χρόνο τις γραμμές στα πρόσωπά μας.
Κι αν κάποιες από μας οδηγηθήκαμε στη μοναξιά, πληρώνοντας ακριβά την ανώριμη συμπεριφορά σας σε μία ηλικία που ο άνθρωπος έχει ανάγκη τη συντροφικότητα, είναι τιμητικό για μας ότι δεν σας ακολουθήσαμε στις δικές σας ανώριμες επιλογές, αλλά προτιμήσαμε την αξιοπρέπειά μας και δεν αναζητήσαμε με σαθρά δεκανίκια την ανόητη επιβεβαίωση της χαμένης πια νιότης μας.
Εμείς οι γυναίκες των πενήντα και άνω, οι όμορφες, ναι, όμορφες και σοφές γυναίκες της ωριμότητας, αυτό που ζητάμε σ’ αυτή την ηλικία είναι να έχουμε την υγεία μας, τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε στους προορισμούς των νεανικών ονείρων μας, να ασχοληθούμε με όσα η εργασία και οι υποχρεώσεις μας δεν μας επέτρεψαν στη νεότητά μας και να απολαύσουμε την ηρεμία και τη γαλήνη στα γεράματά μας.
Και αν υπάρχει κάποιος που αξίζει τις θυσίες και την άδολη προφορά μας, είναι μονάχα τα εγγόνια και τα παιδιά μας και για τις πιο τυχερές εκείνος από τους άνδρες που κέρδισε επάξια τα χαμόγελα της καρδιάς μας…