ΤΑΔΕ ΕΦΗ… Η TV

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Θα βρέξει! Πάρτε ομπρέλλα και αδιάβροχο… stop! Θα χιονίσει! Βάλτε αλυσίδες στα οχήματά σας, σκούφους στα κεφάλια σας, γάντια στα χέρια σας… stop!

Kαύσωνας! Φυλλαχτείτε… Βγήκε το… θεριό στους δρόμους και πετά φωτιές απ’ το στόμα του… stop! Tάδε έφη η TV.

Εγκλήματα, πόλεμοι, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί… παραποιημένοι κατά πως βούλεται το μέγα και τρανό κουτί, που διαπραγματεύεται τις ζωές μας με εμπόρους ψυχών… Γεμίζει τσέπες ιθυνόντων! Εκμεταλλεύεται στο έπακρον τις άδειες τσέπες τις δικές μας, προβάλλοντάς τις με γκριμάτσες απελπισίας, που κάνουν μπροστά στον φακό γιαγιάδες, συνταξιούχοι, άνεργοι, πρόσφυγες, μάσκες και αντισηπτικά ενός κορωνοϊού, που άπλωσε τα πλοκάμια του πολύ περισσότερο της πραγματικότητας στο γυαλί! Όλα προς χάριν της τηλεθέασης που καταβροχθίζει ψυχές, οράματα κι ιδανικά κι ύστερα τα αναμασεί και τα μεταλλάσσει για να μας τα πασάρει έτοιμα, μεταλλαγμένα, επικίνδυνα για την ψυχική μας υγεία… Τάδε έφη η TV…

Το κουτί της Πανδώρας που ανοίγουμε όλοι και μας παίρνουν και μας σηκώνουν οι ανέμοι! Σ’ ό,τι διατάξει, χτυπάμε προσοχή σαν ψαρωμένα φανταράκια… Σ’ ό,τι πει, πέφτουμε στα γόνατα και κάνουμε τεμενάδες…  Σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω… φωνάζουμε και λέμε κι ευχαριστώ κι από πάνω που μας… διασκεδάζει και μας κάνει να ξεχνιόμαστε απ’ τα προβλήματά μας, τα όχι και λίγα, εδώ που τα λέμε…

Μα ακόμη και στον ρόλο του διασκεδαστή… διατάζει ο δυνάστης μας! Λέει… θ’ ακούτε αυτή τη μουσική και την επαναλαμβάνει εκατομύρια φορές για να πετύχει… τέλεια η πλύση εγκεφάλου! Θα βλέπετε αυτά τα σήριαλ, αυτές τις εκπομπές… Θα τρώτε στη μάπα συνήθεις ύποπτους του καλλιτεχνικού στερεώματος και του δημοσιογραφικού… γίγνεσθαι, που συχνάζουν στα κανάλια και μπαστακώνονται πολλάκις μπροστά στα μάτια μας… όχι επειδή έχουν ταλέντο, μα γιατί έχουν μπάρμπα στην Κορώνη… πτυχίο απαραίτητο για καριέρα στη χώρα μας, δυστυχώς…

Εγκαταστήσαμε στα σπίτια μας ένα τρίτο μάτι για να μας ελέγχει εγκεφαλικά και σωματικά. Είμαστε τα πιόνια στην τεράστια σκακιέρα του, που τα κινεί σ’ όποια κατεύθυνση γουστάρει κι αγαπά! Μας άγει και μας φέρει! Μας καταντά παθητικούς θεατές της ζωής… Μισάνθρωπους… Κάνουμε όνειρα σύμφωνα με τις ορέξεις του… Ντυνόμαστε κατά πως μας… ντύνει. Τρώμε ό,τι μας πασάρει… Ζούμε κατ’ εντολήν του…

Και φαντάζομαι τώρα εγώ, το κουτί να γεννά… λέει πρώτα ένα στόμα, ύστερα δυο αυτιά, μετά δυο μάτια, μετά ένα σώμα, να ξεμπουκάρει απ’ το πλαίσιο της οθόνης, να θρονιάζεται απέναντί μας… ον με σάρκα και οστά και να αυτοχρίζεται… καινούργιο μέλος της οικογένειάς μας! Το πιο βαρύ, το πιο κατσούφικο, το πιο θυμωμένο με τη ζωή! Ένας δικτάτορας στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, στο γραφείο, στο μπαλκόνι μας! Χαράς ευαγγέλια, γι’ αυτούς που θέλουν να μας μετατρέψουν σε ρομπότ πειθήνια, με αριθμό, ταυτότητα και… μοντέλο!

Παραμυθένια η ζωή… Αναποδογυρισμένη όμως στο ανάποδό της, να ‘χει τη φόδρα απ’ έξω για να γυαλίζει και να στραβώνει! Να δημιουργεί αντικατοπτρισμούς, ικανούς να πλάσουν οάσεις σικέ και πέλαγα στο κενό! Να πίνεις νερό και να μην ξεδιψάς! Να κάνεις βουτιές και να σπας τα μούτρα σου στους κρυμμένους υφάλους της αμφιβολίας!

Πού ‘ναι οι εποχές με τις βεγγέρες και τις ιστορίες… Με τους ρόλους τους πρωταγωνιστικούς! Τώρα… κομπάρσοι προσοχή! Στοιχηθείτε και πάρτε τους ρόλους που σας φτιάχνουν άλλοι! Πείτε λόγια που λένε άλλοι! Πιείτε νερό της λησμονιάς για να ξεχάσετε πως είστε εσείς… Πως θέλετε αυτό, και όχι εκείνο! Ντυθείτε ή βγείτε γυμνοί κατ’ εντολήν. Φάτε ή μη μείνετε νηστικοί κατ’ εντολήν. Χαμογελάστε ή κλάψτε κατ’ εντολήν. Μιλήστε ή σωπάστε κατ’ εντολήν.  Αναπνεύστε ή σκάστε κατ’ εντολήν. Αυτοί διατάζουν κι εμείς εκτελούμε. Και το χειρότερο… το κάνουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε…

Αν δεν θέλουμε λοιπόν να γινόμαστε επανειλλημένα αυτόχειρες της ακεραιότητας της ψυχικής μας υγείας ερήμην μας, ας χρησιμοποιούμε το κουτί αντί να μας χρησιμοποιεί εκείνο! Ας επιλέγουμε αντί να επιλέγουν αυτοί για μας σκουπίδια κι αηδίες. Προβάλλονται και αξιόλογα πράγματα κατά καιρούς στη μικρή οθόνη, κι ας είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ας βάλουμε την τηλεόραση στη δούλεψή μας – κι ας σταματήσουμε να είμαστε δούλοι και υποχείριά της…