ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
Όσοι έχουμε ζήσει στο εξωτερικό, έχουμε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε τον τρόπο που λειτουργεί η δημόσια διοίκηση και οι υπηρεσίες στη χώρα μας με εκείνον των ευρωπαϊκών χωρών και να διαπιστώνουμε πόσο η καθημερινότητα εξακολουθεί να ταλανίζει τους Έλληνες πολίτες.
Όταν τα προβληματικά και απαρχαιωμένα συστήματα ύδρευσης, αποχέτευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών, οδοποιίας, συγκοινωνιών, περίθαλψης, κοινωνικής πρόνοιας, εξυπηρέτησης των πολιτών στις δημόσιες υπηρεσίες, δασοπροστασίας, επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και η ανευθυνοϋπευθυνότητα της δημόσιας διοίκησης αποτελούν καθημερινή και με αρνητικό πρόσημο είδηση στα ΜΜΕ και ΜΚΔ.
Όταν διαπιστώνεις με λύπη ότι μία χώρα σταυροδρόμι Δύσης-Ανατολής κατάφερε στα 50 χρόνια της δημοκρατίας μόνο μία Εγνατία μόλις πρόσφατα να αποπερατώσει και αυτή με πολλά προβλήματα, όπως καταδείχθηκε με την πρώτη δυνατή βροχόπτωση.
Όταν τα χρήματα της ΕΟΚ εξανεμίστηκαν σε προσωπικές εξυπηρετήσεις και μίζες διαφόρων επιτηδείων, τα δανεικά και τα χρέη που ακόμη σήμερα πληρώνουμε και θα πληρώνουν και τα εγγόνια μας με επωδό το «μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου και το οποίο δεν απείχε και πολύ από την πικρή αλήθεια, ιδιαίτερα επί «ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια!».
Όταν βιώνεις καθημερινά στην πράξη την ελλιπή και εμπειρική κατάρτιση επαγγελματιών, όπως λχ στα συνεργεία αυτοκινήτων, πρόβλημα το οποίο βίωσα και η ίδια στο πρώτο σέρβις του αγορασμένου στη Γερμανία αυτοκινήτου μου, όταν επικοινώνησα με τον υπεύθυνο του συνεργείου μου στη Γερμανία, για να τον ενημερώσω σχετικά. Ακούγοντας τι μου άλλαξαν και τον τρόπο, ο Γερμανός έπαθε σοκ. Με συμβούλευσε δε, όταν ξανακούσω σφυριά να χτυπούν την ώρα του σέρβις, να φεύγω αμέσως και να αλλάζω συνεργείο. Και αυτό και έπραξα στο δεύτερο «εξουσιοδοτημένο» σέρβις που επισκέφτηκα. Δυστυχώς ακόμη σήμερα, 25 χρόνια μετά, ελάχιστα είναι τα συνεργεία που αξίζουν την πιστοποίηση «εξουσιοδοτημένο» και η Γερμανία βρίσκεται πολύ μακριά, προκειμένου να μεταβείς για ένα σέρβις.
Τι να πρωτοαναφέρω δε για τις πρόχειρες επισκευές-μπαλώματα στους δρόμους και τις λακκούβες, όταν στη Γερμανία παρακολουθούσα τη συντήρηση και αντικατάσταση του οδοστρώματος και θαύμαζα τα πολλαπλά στρώματα από διάφορα υλικά που το συνέθεταν και το εξαιρετικό πριν 25 χρόνια σύστημα απορροής των όμβριων υδάτων, ενώ στη χώρα μας με την πρώτη βροχή οι δρόμοι μετατρέπονται σε λίμνες. Και απορούσα και ακόμη απορώ πώς γίνεται σε χώρες, όπου βρέχει συνεχώς και καθόλη τη διάρκεια του έτους, να μην το συναντάς αυτό σε κανέναν δρόμο, ακόμη και αγροτικό.
Περιττό να αναφέρω, το γνωρίζουν όλοι όσοι ζουν στις χώρες αυτές, την άψογη και άμεση εξυπηρέτηση στις υπηρεσίες, την καθαριότητα σε σχολεία και Πανεπιστήμια, σταθμούς τρένων και λεωφορείων, πλατείες, δρόμους, την οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, την τάξη, την πειθαρχία και τον σεβασμό όλων στα κρατικά ταμεία. Κάθε δε σύγκριση με την κατάσταση που επικρατεί στα δικά μας Πανεπιστήμια, τους δρόμους, τις πλατείες, τις δημόσιες υπηρεσίες και την αντιμετώπιση των κρατικών χρημάτων μόνο λύπη και ντροπή προκαλεί.
Να μην παραλείψω την αξιοκρατία στην πρόσληψη υπαλλήλων, την εντιμότητα και εργατικότητα όλων, την πιστή τήρηση των νόμων, χωρίς εξυπηρετήσεις σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς και στους γνωστούς, φίλους και συγγενείς των γνωστών, φίλων και συγγενών.
Δυστυχώς, όποιος και να κυβερνήσει τη χώρα μας δεν θα καταφέρει εύκολα να πατάξει την ανευθυνότητα και την ιδιοτέλεια με τα οποία αντιμετωπίζουν τα δημόσια έργα ορισμένοι, την φυγοπονία και το βόλεμα πολλών δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και τον καιροσκοπισμό στην πολιτική, όταν πολλοί ολοκληρώνουν τη θητεία τους και το πολιτικό τους «έργο», εξερχόμενοι πολύ πλουσιότεροι από όσο εισήλθαν, ενώ η πολιτική και κοινωνική δεοντολογία και η προσωπική συνειδησιακή τάξη και ηθική επιτάσσουν να μην αυξήσουν ούτε κατά έναν οβολό την περιουσία τους, όπως ο Περικλής, ο οποίος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο:«…ενώ την πόλη που πριν ήταν μεγάλη την έκανε μέγιστη και πλουσιότατη και ενώ υπερέβη στη δύναμη πολλούς βασιλιάδες και τυράννους, εκ των οποίων ορισμένοι μάλιστα κληροδότησαν μεγάλη περιουσία στους γιους τους, ο ίδιος δεν αύξησε ούτε κατά μία δραχμή την περιουσία που του είχε αφήσει ο πατέρας του…»
Η ευθύνη αυτής της καταστάσεως και των επιλογών βαραίνει τον ίδιο τον ελληνικό λαό και τον καθένα μας ξεχωριστά, επειδή οι περισσότεροι παρασυρόμαστε από εκείνους που λειτουργούν ως κλίκες ζύμωσης εκλογικών αποτελεσμάτων και δεμένοι στις δικές τους υποσχέσεις για προσωπικούς λόγους ο καθένας ή σεβόμενοι το “κύρος” τους (συνήθως πρόκειται για πρώην εκλεγέντες η υψηλά ισταμένους σε πολλούς τομείς) δεν ψηφίζουμε αγνούς και έντιμους συμπολίτες μας που θα αγωνιστούν μόνο για το κοινό καλό και όχι για την αύξηση της περιουσίας τους ή την εξυπηρέτηση φίλων και γνωστών, συνεχίζοντας τον φαύλο κύκλο της σαθρής πολιτικής ζωής του τόπου.
Και σ’ αυτό δεν ευθύνεται η ιδιοσυγκρασία μας ούτε είμαστε λαός διεφθαρμένος, όπως ατυχώς μας χαρακτήρισε ο κ Γ. Παπανδρέου, αλλά ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα στη χώρα μας, επιτρέποντας τα ρουσφέτια, την αναξιοκρατία και τον καιροσκοπισμό των επιτηδείων, μη αμείβοντας αξιοπρεπώς τους δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους και ταλανίζοντας με τη βαριά φορολογία και την απαράδεκτη και αναχρονιστική γραφειοκρατία τους ελεύθερους επαγγελματίες και κατά συνέπεια και τους υπαλλήλους τους.
Θεωρώ ότι οι καιροί ωρίμασαν και ήλθε η ώρα να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Ευρωπαίων εταίρων μας, όπου κάθε πολίτης ψηφίζει με γνώμονα το κοινό συμφέρον και όχι την γνωριμία με τον άλφα και βήτα, αφού εκεί επιβλήθηκε η τήρηση των νόμων και αποτελεί άγνωστη λέξη το ρουσφέτι, η διάκριση των πολιτών και η επιλεκτική εξυπηρέτηση των γνωστών, συγγενών και φίλων.
Τα παιδιά μας επιβάλλεται όχι μόνο να διδάσκονται στα Επαγγελματικά Λύκεια, αλλά και να ασκούνται και στο πρακτικό μέρος στην ειδικότητα και το επάγγελμα που επιθυμούν να ακολουθήσουν και όχι να το μαθαίνουν ως βοηθοί κάποιου επαγγελματία ή όντες οι ίδιοι πλέον επαγγελματίες στου κάθε πολίτη την κεφαλή με σφυριά και εργαλεία από την ελληνική επανάσταση. Το αμειβόμενο Practicum (πρακτική εξάσκηση) των Γερμανών δεκαπεντάχρονων συμμαθητών τους σε δικηγορικά γραφεία, ιατρεία, επιχειρήσεις κλπ θα έπρεπε ήδη να εφαρμόζεται και στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια.
Η εντιμότητα δε να αποτελεί το πρώτο και βασικό κριτήριο επιλογής ενός υποψηφίου βουλευτή και όχι οι γνωριμίες του και η οικογενειακή και κοινωνική του θέση.
Η Ελλάδα της ηρωοποίησης πλαστογράφων καθαριστριών δήθεν εξ ανάγκης και όχι βολέματος, η Ελλάδα της κουτοπονηρίας, της δωροδοκίας και δωροληψίας, της αναξιοκρατίας και του ωχαδερφισμού πρέπει να αποτελέσει παρελθόν για τον απλούστατο λόγο ότι αυτή δεν είναι η Ελλάδα που μας αξίζει…
*Φωτογραφία εξωφύλλου: Peter Tamas