ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗ
Τον έρωτα σαν αρνηθείς
πρέπει να το τηρήσεις
Από τα δίχτυα τα σκληρά,
πρέπει να ξεγλιστρήσεις
Να μην αφήσεις θάλασσα,
τον όμορφο ωκεανό σου
Σαν σε ψαρέψει μία καρδιά
Και χάσεις το μυαλό σου
Αν θέλεις το οξυγόνο σου
να το ʼχεις για εσένα,
κλείσου καλά μες στις σιωπές
και μην ανοίγεις θέμα
Καμιά φορά τα λόγια μας
γίνονται παγίδες,
που πιάνονται οι άνθρωποι
κάνοντας φασαρίες
Μπορεί να πίνεις,
να γλεντάς,
μα μέσα σου έχεις πόνο
Στο σπίτι μόνος σαν γυρνάς,
κοιμάσαι με τον φόβο
Υπάρχει άραγε μία ψυχή
που ξέρει να αγαπήσει;
Να ακούγονται οι σιωπές,
χωρίς καν να σου μιλήσει;
Γιατί ρωτάς αφού δεν θες,
να ζήσεις στο πλευρό τους;
Αυτοί μπορούν και νοιάζονται
πως είναι ο σύντροφος τους
Όλοι σου λεν τον έρωτα
δεν θα τον αποφύγεις
Τους φέρνεις και αντίρρηση,
ότι εσύ θα του ξεφύγεις
Τις νύχτες όμως μόνος σου
ξαπλώνεις στο κρεβάτι,
γυρεύεις μία αγκαλιά
και πώς να κλείσεις μάτι;
Ο έλεγχος θα χάνεται,
Συναίσθημα θα φέγγει
Μα της καρδιάς
Ο χτύπος σου
Ποτέ δεν κοροϊδεύει
Ίσως και να πληγώθηκες
στο βίαιο παρελθόν σου,
ίσως ακόμα κουβαλάς
το βάρος στο μυαλό σου
Νομίζεις πως είναι θηλιά
που λίγο λίγο σφίγγει
Νομίζεις πως δεν γλίτωσες,
κι εκείνη θα σε πνίγει
Είναι λοιπόν επιλογή,
ο κόμπος στον λαιμό σου
Μονάχα όμως η καρδιά
θα λύσει τον δεσμό σου
Μάθε να αφήνεσαι
να κάνεις όλο λάθη,
να παίρνεις τα μαθήματα
να δέχεσαι την πλάνη
Ποτέ κανείς δεν έμαθε
χωρίς να πάθει κάτι
Ποτέ κανείς δεν πέτυχε,
στοιχειώνοντάς τον κάτι
Να ξέρεις πάντα ότι οι πληγές
έχουνε ιστορία
Σε χάραξαν πιο έξυπνα
τα ύπουλα θηρία
Τουλάχιστον πλέον θα ξέρεις
και θα σε προστατεύεις,
να αναζητάς την αλλαγή̇
όχι να περισσεύεις
Το μπούμερανγκ καθώς πετάς,
εκείνο επιστρέφει
Τα όσα «ΔΕΝ» εσύ έχεις πει,
ευθύς στα αντιστρέφει.