ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ - ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ-ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
Απροκάλυπτα πια, τα ξεπουλάμε όλα… Και το έθνος και το κράτος και τον λαό…
Η Μακεδονία τώρα, η Θράκη προ πολλού, τα ακριτικά νησιά που έχουν ήδη κατακτηθεί και καταπατηθεί ησύχως με καθημερινές αποβάσεις και πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπεια των Ελλήνων που έγιναν ο περίγελος και τα δουλάκια των δανειστών…
Μας εξαφανίζουν συστηματικά…
Μας κόβουν το οξυγόνο, το μέλλον, την ελπίδα…
Μας ξεσπιτώνουν, μας ορφανεύουν, μας απογυμνώνουν από κεκτημένα δικαιώματα, κατακτημένα επιτεύγματα, από ασφάλεια, από στόχους, από κατεστημένες αρχές της ζωής και της συνείδησής μας, από γνώσεις, από θρησκεία, από ψυχική και σωματική ευφορία και άοπλους πια, αφύλακτους, αδύναμους, ανυπόστατους μας οδηγούν στην αποδοχή, στην παράδοση και τελικά στην εξαφάνιση.
Εντέχνως και με όλα τα μέσα που μπορούν να διαχειρίζονται, δηλαδή την διδακτική ύλη στα σχολεία, προγράμματα και παραπληροφόρηση μέσω των ΜΜΕ, μεθοδική καθοδήγηση στους νέους για να αποφεύγουν τον γάμο, την δημιουργία οικογένειας και τεκνοποίησης, την προβολή και εξύμνηση των άφυλλων και την γελοιοποίηση της γενετήσιας πράξης μέσα από realities, την καταρράκωση του ηθικού των πολιτών από την ανεργία και την υπερφορολόγηση, την συστηματική εκδίωξη των νέων μας και δει των επιστημόνων στην αλλοδαπή και τόσα άλλα επώδυνα κι εξευτελιστικά που τα βλέπουμε όλοι, τα ζούμε, μας βασανίζουν κι όμως, ο φόβος για τις ακρότητες και τις τραγωδίες που θα φέρουν πάλι μια παλλαϊκή αντίδραση κι ένας ξεσηκωμός με τα επακόλουθά τους, αναστέλλει- ευτυχώς- τέτοιες αποφάσεις και δράσεις.
Διότι, οι μνήμες των εμφύλιων σπαραγμών αλλά και των ακραίων απολυταρχικών επεμβάσεων και της καταστρατήγησης της δημοκρατίας και της ελευθερίας αποφάσεων κι επιλογών των πολιτών του – που είναι νωπές – θα πισωγύριζαν τη χώρα μας και το λαό σε χειρότερη κατάντια και δυστυχία αφού είναι αποδεδειγμένα ατελέσφορες.
Πόσο νομίζετε όμως πως θα αντέξει όλα τα παραπάνω τούτο το χειμαζόμενο έθνος και ο λαός του; Πόσο;
Επειδή λοιπόν η «φωνή του λαού είναι η οργή του Θεού», κι επειδή «όποιος πονεί γαϊδουρινά φωνάζει», όπως λέει η λαϊκή σοφία, το να φωνάζουμε, το να μην αδιαφορούμε, το να γινόμαστε «αγκάθι στην πατούσα τους και καρφί στον πισινό τους», εννοείται, απαιτείται και επιβάλλεται, γιατί…
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…