ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ - ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ-ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
«Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο.
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο.
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος.»
Κώστας Βάρναλης,
«Υποτέλεια»
Αφού «…γι’ ολα φταιν’ οι γκόμενες οι πρώην κι οι επόμενες…» που λέει και το τραγούδι…
Κι οι τωρινές κι οι χτεσινές κι οι αυριανές μια από τα ίδια θα είναι αν δεν αλλάξεις εσύ που τις καλοπιάνεις και τις χειροκροτάς μόλις σου τάξουν «νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες»…
Γιατί «τα όνειρα θερινής νυχτός» … «ζουν μια νύχτα μόνο…»
Ξυπνάτε ορέ παιδιά…
«…Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…» μας τα είπαν κι άλλοι…
Είδατε εσείς να αλλάζει κάτι κι εγώ δεν το πήρα χαμπάρι;
Ακούσαμε ταξίματα ένθεν και ένθεν τόσα που τα μισά να γίνονταν πραγματικότητα σήμερα θα ζούσαμε στον παράδεισο.
Βρε «… ποιος έχασε το γάδαρό του για να τον βρεις εσύ; »
Τις θεσούλες τους, τις καρεκλίτσες τους, τις κληρονομιές τους και τα κεκτημένα τους δικαιώματα πιστεύεις πως θα τα διακιντυνέψουν για να καλοπεράσεις εσύ ο εύπιστος κι ο ανίδεος που έτσι κι αλλιώς όσα σου πουν και σου σερβίρουν τα χάβεις και τα χωνεύεις μια χαρά κάθε φορά κι αύριο, μόλις σου περάσει «η δυσπεψία» τα έχεις ξεχασμένα και ξαναπέφτεις με τα μούτρα στη χαβούζα των «θα… θα… θα…» και γεμίζεις την καταγδαρμένη σου μέχρι σκασμού και αηδίας, από απελπισία, φόβο, βλακεία, αφέλεια;
Τι είπες;
Σε προσβάλλουν τα λόγια μου;
Έλα καλέ…
Εδώ δεν προσβλήθηκες με τα όσα σε ξεγέλασαν, με τα όσα σε κορόιδεψαν και σου άρπαξαν κι όσα με το ζόρι και με το στανιό σου επέβαλαν και σ’ εξευτέλισαν στη οικουμένη όλη κι έκαμαν να γελούν μαζί σου οι εχθροί κι οι άσπονδοι φίλοι σου, όσοι ύστερα πέταξαν μεσ’ τα μούτρα σου βρισιές όπως «κλέφτης, ψεύτης, ακαμάτης, ανήθικος, ρατσιστής, αμόρφωτος, ιθαγενής» κι όσα άλλα όμορφα και τιμητικά σου ταίριαζαν.
Τα δικά μου λόγια άλλωστε η αγανάχτισή μου σου τα φωνάζει, αφού με το καλό δεν ξυπνάς, από ευγένειες δεν παίρνεις χαμπάρι και μόνο ψεύτικα ταξίματα και υποσχέσεις χιλιοειπωμένες καταλαβαίνεις.
Θα μου πεις: «Σε κάτι πρέπει να ελπίζω κι εγώ…
Κάποιον θέλω για να ʼναι μπροστά… Αρχηγό αναζητώ να κουμαντάρει και να με περνά από τα δύσκολα…»
Σου απαντώ λοιπόν και μην το ξεχάσεις αν μπορείς: «όποιος σου τάζει καλοπέραση και μπερικέτια δεν σου κάνει για αρχηγός… Σφετεριστής είναι των αναγκών και της αφέλειάς σου… Ο Αρχηγός που θα σε βγάλει από τα δύσκολα είναι αυτός που θα πάρει τα δύσκολα στην πλάτη του και δεν θα τα ρίχνει στους πριν και στους επόμενους κι αυτός που θα σου πει να σηκωθείς από της καλοπέρασης το ντιβάνι και ν’ αρπάξεις της ζήσης σου το σκληρό τιμόνι, το μυστρί, το πηλοφόρι ή ότι άλλο θα βρεις, να σφιχτείς και ν’ αντικρίσεις τη φουρτούνα με τα δικά σου κουράγια κι όχι με δανεικά ψευτοχαρίσματα και ψευτουποσχέσεις.
Γιατί, αν εσύ δεν βραχείς δεν θα βρεθεί κανείς να βραχεί για το χατίρι σου κι από τον άγριο ποταμό να σε περάσει.