ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
Τους συναντάς παντού, στον δρόμο, σε κοινωνικές εκδηλώσεις, σε συγκεντρώσεις οικογενειακές και φιλικές, σε επιχειρήσεις και υπηρεσίες, ακόμη και σε υψηλούς θώκους.
Σου κάνει εντύπωση που ακόμη και σε μεγάλη ηλικία δεν ξέρουν τι να κάνουν τα χέρια τους, κάθε φορά που βρίσκονται σε νέο και άγνωστο γι’ αυτούς περιβάλλον.
Τους βλέπεις να εισέρχονται σε έναν άγνωστο χώρο και, όσο ψηλά και να βρίσκονται οι ίδιοι κοινωνικά, αγωνιούν να κρύψουν το μόνιμο άγχος τους, πίσω από το αμήχανο χαμόγελό τους.
Να κοκκινίζουν ακόμη και σε μεγάλη ηλικία κάθε φορά που κάνουν ή νομίζουν ότι κάνουν λάθος και να ζητούν ειλικρινά συγγνώμη από τους άλλους, αλλά κυρίως από τον εαυτό τους.
Αν είναι γυναίκες, θα τις δεις να περιποιούνται το εαυτό τους με μόνιμο άγχος να αρέσουν στους άλλους, ανεξαρτήτως φύλου, αλλά να χάνουν αμέσως τη σιγουριά τους, αν είδαν ή νόμισαν ότι είδαν μία επιτιμητική ματιά.
Αν τους γνωρίσεις περισσότερο, θα διαπιστώσεις πως αυτοκρίνονται σε κάθε τους βήμα, ιδιαίτερα αυστηροί με τον εαυτό τους, αλλά επιεικείς με τους άλλους.
Ακούν με χαρά τις φιλοφρονήσεις, αλλά τις θέτουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ενώ εξετάζουν με μεγάλη προσοχή τις παρατηρήσεις και τα αρνητικά σχόλια, τελειομανείς όντες και αναζητώντας τον τρόπο να διορθώνονται και να αυτοβελτιώνονται διαρκώς.
Απορείς που δεν επιδιώκουν αρχηγικές θέσεις και αξιώματα, όχι επειδή δεν έχουν τα προσόντα, αλλά εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αφού γνωρίζουν πως οι απαιτήσεις που οι ίδιοι θα θέσουν θα υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους.
Και δεν εκπλήσσεσαι, όταν τους προσφέρονται αυτές οι θέσεις και τους βλέπεις να είναι εκεί και να παλεύουν ακούραστα, ώστε να ανταποκριθούν με επιτυχία στα καθήκοντά τους, περιμένοντας περισσότερα από τους ίδιους και λιγότερα από τους άλλους.
Είναι τα φιλαράκια μου, οι ανασφαλείς αυτού του κόσμου των παντογνώστηδων, των αεράτων, των αυτοπεποιθησάκηδων, των αλαζόνων που πάντα τραβούν την προσοχή των άλλων γύρω τους, μα πολύ γρήγορα και τους απογοητεύουν.
Προσέξτε μόνο να μην τους ταυτίσετε με αυτούς τους συμπλεγματικούς ανασφαλείς που το μόνο που κάνουν είναι να μην αποδέχονται κανέναν καλύτερο από τον αρρωστημένο εαυτό τους.
Γιατί οι ανασφαλείς που αγαπώ είναι αυτοί οι ήσυχοι τύποι που δύσκολα θα τους προσέξεις μέσα στο πλήθος, αφού δεν προβάλλονται, αλλά προβάλλουν τους αξιότερους με τη γενναιοδωρία της ψυχής τους.
Αυτοί που έχουν μέσα τους και την περηφάνια και αυτήν προσπαθούν να μην ντροπιάσουν, όπως και τους υψηλούς στόχους που θέτουν στον εαυτό τους.
Αν τους συναντήσετε, μην τους περάσετε για χαζοχαρούμενους από το αμήχανο γέλιο και χαμόγελό τους.
Μην κάνετε το λάθος να τους θεωρήσετε ανόητους και αδύναμους, επειδή δεν συνηθίζουν να απαντούν σε υπεροπτικές συμπεριφορές των ανωτέρων τους, σε δηκτικά σχόλια ή την απρεπή συμπεριφορά των συναδέλφων και συνανθρώπων τους.
Αυτοί οι ανασφαλείς είναι οι πιο δυνατοί και σοφοί άνθρωποι, γιατί απλούστατα έχουν επίγνωση και των αδυναμιών τους και αυτό είναι και η δύναμη και σοφία τους.
Αν έχετε την τύχη να τους έχετε συντρόφους, κρατήστε τους και αγαπήστε τους πολύ, διότι είναι βέβαιο ότι θα σας το ανταποδώσουν πολλαπλάσια, ευγνώμονες για τη δική σας προσοχή προς τους διαρκώς καταπιεσμένους από τους ίδιους εαυτούς τους…