ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τον παλιό πύργο, δες…
Σαν ξυπνάς από νύχτα σκοτεινή ή από κάποιο ανήσυχο όνειρο…
αρχιτεκτονικό διαμάντι, κατοικήθηκε
από βασιλιάδες, ευγενείς της ρομαντικής Γαλλίας, ιππότες,
μάρτυρες κρυφών ερώτων, δολοφονιών, ονείρων, μεγαλείων.
Μύθοι και ήχοι αόρατων ταξιδιωτών.
Ένα άσυλο μακριά από τον κόσμο.
Ένα κάστρο που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ…
Πλησιάστε με δέος.
Το όνειρο μου αυτοσχεδιάζει, απελευθερώνεται, ερωτοτροπεί…
Η σελήνη πλήθουσα, ήλιος πλήμμης φωτός
σε υπέροχο εναγκαλισμό με τη φύση, την αρχιτεκτονική.
Ένα ευχάριστο αεράκι σηκώθηκε, πέρασε πάνω από όλα
τα μεγαλοπρεπή, τα ρομαντικά και ζωντανά και δρόσισε
το πρόσωπό μου.
Τριλογία αισθήσεων
Πανδαισία μορφών και χρωμάτων
Στο αέναο γίγνεσθαι
Την αναπνοή σου ακούω μόνο..
Ιερουργία του Χρόνου και του χώρου.
Σκαρφαλώνει αυθάδικα το όνειρο και γίνεται μοναδικό.
Η Νύχτα ξάπλωσε ανάσκελα,
ούτε που με ένοιαζε προς έφτασα μέχρι εδώ…
Με είχαν προειδοποιήσει για την μυστηριώδη δύναμη
του κάστρου, σύμβολο μυστικών δεσμών.
Στο βάθος της Νύχτας αστράφτεις Εσύ.
Εναργής, λάμψη υφασμένη από το έγκλειστο της Σελήνης.
Κι εκεί που είσαι είναι εκεί που δεν είσαι.
Και χυμά η Ψυχή σου, να μπει στ’ όνειρό μου μέσα.
Το ανυπολόγιστο.
Όνειρο απαρχή της Ψυχής;
Αντιλάλημα ευήκοον και ευφραδές;
Αναζήτηση, Αναμονή, Προσδοκία.
Ένας έφιππος ιππότης, πολεμιστής που μάχεται
για μιαν ιδέα, αντάρτης.
Στητός, πάνοπλος με κοντάρι και σπαθί…
Εσύ!
Απόλυτη και αδίστακτη επιθυμία μου.
Μα Εσύ;
Ιππότης;
Ποιας εποχής;
Ένα φυλαχτό τύχης, εξυπνάδας, επιβίωσης και λαγνείας, ακούραστος ταξιδιώτης, ανίκητος πολεμιστής, ακαταμάχητος εραστής…
οίνο γλυκόπιοτο αμυστί πίνω
Η μικρή φλυαρία του χαμόγελου σου,
με παρασύρει..
Αναπολώ εκείνα τα κρυμμένα από τους άλλους πράγματα.
Χαμογελώντας στο αντικείμενο,
της πιο τρελής τρυφερής μου επιθυμίας, συνεχίζω.
Ιππότη της σελήνης
Όμορφο το πρόσωπό σου
Και η Ματιά σου να διαπερνά την ψυχή μου..
Δημιουργώντας μια μυστική αλχημεία ανάμεσα μας,
φυσική μα συγχρόνως αφηρημένη..
Εκεί στην περίφημη διπλή ελικοειδή σκάλα,
την ναυαρχίδα του Château
Μαγική σαν επανάσταση
Η σκάλα της εξέλιξης
Εκεί συναντηθήκαμε..
Κι ακούω την φωνή σου..
Διάχυση του παρόντος στο παρελθόν.
Αυτοί οι τοίχοι, αυτές οι σκάλες,
αυτές οι βεράντες περιτριγυρισμένες
από στέγες και καμινάδες συνεχίζουν
να εξάπτουν την φαντασία …
Ακίνητη κυλίστηκα στη δίνη των ματιών σου και
ζαλίστηκα τόσο που έτρεμα να πέσω…
Ποιος το όνειρο θα εξηγήσει;
Εσύ, ιππότης..
Εγώ, ίσως κυρία των τιμών..
Συνάντηση ..Μιας άλλης εποχής..
Περιπλάνηση στο Χρόνο, στον αγαπημένο τόπο.
Σύμβολα κωδίκων μυστικών..
Αξίες Δεσμευμένες, Δοκιμασίες στεφανωμένες με ανδρεία.
Αγάπη, περιπλάνηση, το θαυμαστό, η τρέλα, η μάχη,
η δύναμη, ο Έρωτας..
Θυμήσου εκείνη την ημέρα…Φώναξα το όνομά σου
Μικρά σκιρτήματα ανόδου..
Υπέρτατη απελευθέρωση. Άδεται η εμπειρία του ονείρου.
Ήσουν και εκεί.. Και θέτεις το όνειρο σε άλλο Φως!!
Fragmenta από το κεφάλαιο Le Château de Chambord
«Ζω..Το Όναρ»
Δέσποινα Γιαμβριά Μπλαστροπούλου
25.6.23