ΓΕΡΑΚΙΝΑ ΜΠΟΥΡΙΚΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΡΑΚΙΝΑ ΜΠΟΥΡΙΚΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: PETER TAMAS
«Σε όλες τις δύσκολες στιγμές, ένας άνθρωπος αν τα δει όλα με αγάπη, παίρνει λίγο φως και τα πράγματα αποκτούν μια άλλη μορφή» – Σοφία Πανάγου
Της έσφιξα το χέρι καθώς της συστήθηκα, μα οι πρώτες φράσεις που βγήκαν από τα χείλη μου -κι ας την συναντούσα από κοντά για πρώτη φορά- ήταν στον ενικό. Όχι από έλλειψη ευγένειας εκ μέρους μου, αλλά παρασυρόμενη από το οικείο, καταπληκτικό χαμόγελό της και την αμεσότητά της.
Παρακολουθώντας την παράσταση «Θείος Βάνιας», μέσα από μια ιδιαίτερη μορφή, πιο σύγχρονη, χωρίς σκηνικά και ρούχα εποχής, συνοδευόμενη από Radiohead μουσική που με παρέσυρε σε μια κατάσταση μελαγχολίας και ονείρου ταυτόχρονα, καθηλώθηκα από το σύνολό της, περισσότερο όμως βλέποντας την όμορφη και δυναμική γυναίκα Σοφία, μεταμορφωμένη σε ένα άχρωμο, φοβισμένο μα συνάμα και πολύ ταλαιπωρημένο πλάσμα. Την Σόνια.
Σοφία Πανάγου και Γερακίνα Μπουρίκα
ΓΕΡΑΚΙΝΑ ΜΠΟΥΡΙΚΑ: Βρισκόμαστε στη σκηνή του θεάτρου «Άνεσις», στην παράσταση «Θείος Βάνιας» του Αντόν Τσέχωφ. Δώσε μου κάποιες πληροφορίες για αυτό το κλασικό έργο στο οποίο συμμετέχεις και λίγα στοιχεία για τον ρόλο σου.
ΣΟΦΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ: Βρισκόμαστε σ’ ένα κτήμα, στην επαρχία της Ρωσίας του προηγούμενου αιώνα, όπου όλα κυλούν πολύ αργά͘ ο χρόνος σχεδόν έχει σταματήσει και όλοι είναι υποταγμένοι στη μοίρα τους. Οι άνθρωποι προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν, έχοντας για μοναδική τους χαρά το αλκοόλ. Σε αυτό το κτήμα που ανήκει σ’ έναν καθηγητή, ζουν ο θείος Βάνιας, η ανιψιά του, Σόνια, η μητέρα του, η νταντά, ο βοηθός τους και ο γιατρός της περιοχής.
Η Σόνια -ο ρόλος ο δικός μου- είναι μια γυναίκα πιστή στη δουλειά της και στο καθήκον της για τη φροντίδα του κτήματος, αλλά ταυτόχρονα πολύ ερωτευμένη. Παραλύει από έρωτα. Είναι όμως ένα πλάσμα που δεν έχει φυσικά χαρίσματα και ο γιατρός που είναι το «αντικείμενο του πόθου» της δείχνει να την συμπαθεί, όμως δεν τον αγγίζει καθόλου η πνευματική της εγρήγορση. Ξαφνικά, μέσα σε όλο αυτό το τίποτα, μέσα στη μιζέρια που επικρατεί στην επαρχία, εμφανίζεται το διαφορετικό: έρχεται στο κτήμα ο ηλικιωμένος καθηγητής με την καινούργια του γυναίκα η οποία είναι πολύ γοητευτική, σχεδόν όμως συνομήλικη με την Σόνια, την κόρη του. Η άφιξη του παράταιρου ζευγαριού θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά στις ζωές των ηρώων και θα ξυπνήσει πάθη που τόσα χρόνια ήταν καλά κρυμμένα μέσα τους.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει κάνει ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, ενώ ο ίδιος ενσαρκώνει και το ρόλο του θείου Βάνια. Οι ημέρες των παραστάσεων είναι κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ..
Γ.Μ.: Η Σόνια αποδέχεται στωικά τη μοίρα της. Θύμωσες ποτέ μαζί της; Εσύ θα εναντιωνόσουν ποτέ στη μοίρα σου;
Σ.Π.: Η Σόνια καταρχάς να σου πω ότι είναι ένας άνθρωπος με πολλές αντιφάσεις. Ενώ είναι εύθραυστη, ευαίσθητη, συγχρόνως η ζωή με όλα αυτά που έχει περάσει, την έχει κάνει πολύ ανθεκτική και σκληρή. Είναι ένας άνθρωπος πολύ νέος όμως ταυτόχρονα και πολύ γερασμένος. Ζει στο φως αλλά ζει και στο σκοτάδι. Προσπαθεί να φέρει μια ισορροπία σε όλους αλλά ταυτόχρονα πολλές φορές δεν μιλάει και μόνο παρατηρεί.
Δεν θύμωσα μαζί της. Όχι. Εγώ, προσεγγίζοντας ένα ρόλο, προσπαθώ να καταλάβω γιατί αυτός ο άνθρωπος συμπεριφέρεται έτσι. Θέλω να τον πλησιάσω και να έρθω κοντά του, μπαίνοντας στην ψυχολογία του χωρίς καμία διάθεση κριτικής. Παρόλο που εγώ στη ζωή μου δεν θα λειτουργούσα ποτέ μ’ αυτόν τον τρόπο που λειτουργούσε η Σόνια. Πάντα ψάχνω τρόπους για να ξεφύγω από μια άσχημη κατάσταση. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα δεχτώ στωικά μια κατάσταση αν δεν μου αρέσει. Παρόλα αυτά, μελετώντας το χαρακτήρα της, είδα και κάποια κοινά μας στοιχεία: η Σόνια είναι ένας άνθρωπος που φροντίζει πάντα τους γύρω της κι αυτό είναι και ένα χαρακτηριστικό δικό μου. Έχει μεγάλη υπομονή, κάτι το οποίο το έχω κι εγώ.
Γ.Μ.: Ο ίδιος ο Τσέχωφ είχε γράψει: «Λέτε πως κλάψατε στα έργα μου. Εγώ, όμως δεν τα έγραψα για αυτό. Εγώ ήθελα να πω τίμια στους ανθρώπους: κοιταχτείτε, κοιτάξτε πόσο άσχημα και πληκτικά ζείτε όλοι σας»! Εσύ ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις μέσα από το ρόλο σου;
Σ.Π.: Ο Τσέχωφ στα έργα του χρησιμοποιεί αντιήρωες. Ανθρώπους καθημερινούς. Όπως ακριβώς είμαστε όλοι μας. Έτσι ώστε ο θεατής να ταυτιστεί. Να του δείξει ουσιαστικά τη μοίρα του. Να του πει «κοίτα τι σου συμβαίνει». Στο συγκεκριμένο έργο, η Σόνια είναι ένα πλάσμα το οποίο δεν έχει αγαπηθεί, όμως προσφέρει απλόχερα αγάπη. Αυτό κρύβει ένα μεγαλείο ψυχής. Μάλιστα στον τελευταίο της μονόλογο έχει μια τρομερή αισιοδοξία παρόλα αυτά που της συμβαίνουν. Διότι ελπίζει σε μια μετά θάνατον ζωή. Που εκεί θα δικαιωθούν οι αδικημένοι. Αυτό που κάνει η Σόνια μέσα από αυτό το έργο, που δίνει τόση αγάπη στους ανθρώπους, μας δίνει ένα μεγάλο δίδαγμα. Ότι δηλαδή σε όλες τις δύσκολες στιγμές ένας άνθρωπος αν τα δει όλα με αγάπη, παίρνει λίγο φως και τα πράγματα αποκτούν μια άλλη μορφή.
Γ.Μ.: Ταυτόχρονα με τις θεατρικές παραστάσεις, συμμετέχεις στην επιτυχημένη σειρά «Το σόι σου», στον Alpha. Υποδύεσαι την Όλγα. Γιατί θεωρείς ότι η Όλγα αποδέχεται αδιαμαρτύρητα την αδράνεια του άντρα της και πάντα τον δικαιολογεί;
Σ.Π.: Πάλι και εκεί έναν παρόμοιο ρόλο παίζω τελικά (γελάει). Η Όλγα αγαπάει πάρα πολύ τον άντρα της και τον αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. Δεν θέλει να τον αλλάξει και αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Το να μπορούμε να αποδεχθούμε τους ανθρώπους γύρω μας όπως ακριβώς είναι. Το σημαντικό, λοιπόν, για την Όλγα είναι ότι στηρίζει τον άντρα της και τον αποδέχεται σε όλα αυτά που κάνει και εγώ θεωρώ ότι η αληθινή αγάπη είναι ακριβώς αυτό.
Γ.Μ.: Ένας ρόλος όπως ήταν ο δικός σου στο «50-50», μια σειρά που γνώρισε τεράστια επιτυχία, έχει πολλές πιθανότητες εκτός από τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα που προσφέρει, να γίνει παγίδα για έναν νέο ηθοποιό. Εσύ πώς κατάφερες να ξεφύγεις και να επιβληθείς στο χώρο σαν Σοφία Πανάγου και όχι να παραμείνεις το κακομαθημένο κοριτσάκι του μπαμπά-Πέτρου Φιλιππίδη;
Σ.Π.: Για πάρα πολλά χρόνια και για όλους, ήμουν η Ναταλίτσα. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένας ρόλος σε ένα σίριαλ με πολύ μεγάλη επιτυχία και ο κόσμος με θυμάται μέσα από εκεί, αφού συνεχίζει να προβάλλεται με επιτυχία επί δεκατρία χρόνια και μέσα από τις επαναλήψεις. Παρόλα αυτά εγώ προσπάθησα με την προσωπική μου δουλειά να κάνω συνέχεια βήματα και να εξελίσσομαι έτσι ώστε -ελπίζω- να έχω καταφέρει, όπως είπες, να μην με θυμούνται όλοι ως Ναταλία αλλά ως Σοφία Πανάγου.
Γ.Μ.: Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης αποφάσισε υπέρ του κλεισίματος του Mega. Πώς νιώθεις μ’ αυτήν την απόφαση, εσύ που έχεις συνεργαστεί με τον συγκεκριμένο σταθμό;
Σ.Π.: Είναι θλιβερό για μένα, αν σκεφτείς ότι ξεκίνησα και από το MEGA. Είναι θλιβερό γενικότερα να κλείνουν κανάλια, να μένουν άνθρωποι χωρίς δουλειά. Προκαλεί σε όλους μελαγχολία, πιστεύω. Μακάρι να βρίσκονταν λύσεις και να μην γίνονταν όλα αυτά.
Γ.Μ.: Σίγουρα έχεις ακούσει άπειρες συμβουλές από παλιούς ηθοποιούς με τους οποίους έχεις συνεργαστεί. Ποια διάλεξες και την ακολούθησες;
Σ.Π.: Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι νέος ακούς πολλές συμβουλές, όμως στο τέλος πράττεις πάντα το δικό σου. Και νομίζω αυτό είναι και το φυσιολογικό. Να βρεις τον δικό σου δρόμο και να κάνεις τα δικά σου λάθη. Αυτό που προσπαθώ εγώ πάντα είναι να δουλεύω με αξιοπρέπεια και με πολλή αγάπη σ’ ό,τι κι αν κάνω. Να δίνομαι ολοκληρωτικά. Σίγουρα πράγματα που έχω ακούσει υπάρχουν μέσα μου χωρίς όμως να έχω ακολουθήσει ποτέ κάποια συγκεκριμένη συμβουλή. Η επιρροή βεβαίως υπάρχει. Έχω σταθεί πάρα πολύ τυχερή στη ζωή μου και έχω συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς που ήταν πολύ γενναιόδωροι μαζί μου και πήρα και πολλή αγάπη απ’ αυτούς. Από όλες τις δουλειές μου, μόνο όμορφα πράγματα και όμορφους ανθρώπους έχω να θυμάμαι.
Γ.Μ.: Το «επάγγελμα» μητέρα, ποια προσόντα απαιτεί να έχει μια γυναίκα, που πριν αποκτήσεις αυτή την ιδιότητα δεν μπορούσες να φανταστείς;
Σ.Π.: Όλα γίνονται τόσο μαγικά όταν γίνεσαι μητέρα, που θεωρώ ότι η φύση σε έχει προικίσει με τα προσόντα που έρχονται απευθείας με το που μπαίνεις σε αυτό το ρόλο. Όταν, πριν γίνω εγώ μητέρα, έβλεπα τη σχέση άλλων γυναικών με τα παιδιά τους, κάποιες φορές με κούραζε. Σκεφτόμουν πώς το άντεχαν αυτό όλη ημέρα. Όταν μπήκα όμως εγώ σε αυτή τη θέση άλλαξαν εντελώς όλες αυτές οι σκέψεις. Ξαφνικά απέκτησα απεριόριστη υπομονή για όλα. Είναι σχεδόν όπως κάθε φορά που είσαι ερωτευμένος. Που δεν σε νοιάζει να πας αυθημερόν στη Θεσσαλονίκη και να γυρίσεις μόνο και μόνο για να δεις έστω για λίγο κάποιον. Όση κούραση και να έχει το ταξίδι, θα το κάνεις γιατί είσαι πολύ ερωτευμένος. Αυτό είναι κάτι που νιώθεις συνέχεια για τα παιδιά σου. Χωρίς να μειώνεται ποτέ με την πάροδο του χρόνου. Είσαι ικανός και έτοιμος πάντα να κάνεις τα πάντα για εκείνα, χωρίς ποτέ να εξαντλείται αυτή σου η επιθυμία.
Γ.Μ.: Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου εφιάλτης πριν από κάθε πρεμιέρα; Υπάρχει κάτι που σε τρομοκρατεί;
Σ.Π.: Έχω πάρα πολύ άγχος πριν από κάθε πρεμιέρα. Συνήθως φοβάμαι πάρα πολύ μην χάσω τα λόγια μου. Παλαιότερα το έβλεπα και στον ύπνο μου. Ότι ξεχνάω τα λόγια μου, αλλά δεν υπάρχει κανένας να με βοηθήσει. Βέβαια αν κάτι τέτοιο γίνει, στην πραγματικότητα υπάρχουν τρόποι να σωθεί αυτή η κατάσταση, όμως στον εφιάλτη μου δεν υπήρχε ποτέ αυτή η σωτηρία. Ήμουν εγώ αβοήθητη επάνω στη σκηνή και είχα εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Περνώντας βέβαια τα χρόνια, το άγχος μου έχει μειωθεί και είναι ελεγχόμενο λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας. Όμως δεν παύει ποτέ να υπάρχει.
Γ.Μ.: Έχω μάθει ότι η Σοφία για να τονωθεί μετά από μια κουραστική μέρα, πίνει ένα ιδιαίτερο ποτό. Μίλησέ μου λίγο για αυτό.
Σ.Π.: Κοίταξε. Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που δεν πίνουν ποτέ αλκοόλ. Για αρκετό καιρό ο άντρας μου πειραματιζόταν, αναζητώντας να βρει ένα υγιεινό ρόφημα που να μπορεί να προσφέρει ευεξία και ενέργεια σε ανθρώπους σαν εμένα, χωρίς δηλαδή να περιέχει αλκοόλ. Έτσι προέκυψε το Holy Ginger, το οποίο βέβαια ξεπέρασε το αρχικό στάδιο της «οικογενειακής μας απόλαυσης» και έχει πλέον βγει στην αγορά. Η αρχική του μορφή είναι ένα συμπυκνωμένο ποτό στο οποίο όμως μπορείς να δώσεις εσύ όποια άλλη μορφή θέλεις. Τα βασικά του συστατικά είναι τζίντζερ, μέλι και λεμόνι -δεν περιέχει καθόλου συντηρητικά-, όμως μπορείς να του προσθέσεις σόδα και πάγο και να το απολαύσεις σαν αναψυκτικό, μπορείς να το ζεστάνεις και να το πιεις σαν αφέψημα, ή ακόμη και προσθέτοντάς του αλκοόλ, φτιάχνοντας ένα καταπληκτικό κοκτέιλ. Εγώ, όπως καταλαβαίνεις, το απολαμβάνω μόνο στις δύο πρώτες μορφές του.
Γ.Μ.: Πες μου, σε παρακαλώ, σε τι δεν θέλεις να σου μοιάσει η κόρη σου και γιατί.
(Γελάει)
Σ.Π.: Επειδή η κόρη μου μέχρι στιγμής δείχνει ότι είναι ένα σχετικά ήσυχο παιδί, τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να μοιάσει σε μένα στη σκανδαλιάρικη συμπεριφορά. Ο λόγος είναι ότι εγώ μικρή, σε συνεργασία με τον αδερφό μου πάντα, κάναμε πολλά. Καταρχάς κάναμε πολλές τηλεφωνικές φάρσες. Από το να παίρνουμε τηλέφωνα σε πιτσαρίες και να παραγγέλνουμε πίτσες σε όλους τους συγγενείς μας, μέχρι και να κλείνουμε ξενοδοχεία παντού στην Ελλάδα. Αγοράζαμε καραμέλες που βοηθούν να πας στην τουαλέτα και τις μοιράζαμε σε όλα τα παιδιά στο χωριό. Βάζαμε φωτιές για πλάκα.
(Γελάει περισσότερο)
Απέναντι από το σπίτι μου, θυμάμαι, υπήρχε μια κινηματογραφική λέσχη κι εμείς παρέα μ’ ένα τσούρμο πιτσιρίκια της γειτονιάς, ξεφουσκώναμε τα λάστιχα σε όλα τα αυτοκίνητα που πάρκαραν εκεί κάθε Παρασκευή. Επίσης εγώ έλεγα και πάρα πολλά ψέματα στους γονείς μου. Μετά το Λύκειο, τους είχα πει ότι είμαι στην Κινέττα σε μια φίλη μου κι εγώ βρισκόμουν στο Παρίσι. Ή έλεγα ότι πήγα στο Λουτράκι κι εγώ ήμουν στην Αίγυπτο. Και φυσικά το κλασικό, που όταν έβγαινα τα βράδια μου έλεγαν ότι στις δύο η ώρα έπρεπε να επιστρέψω σπίτι κι εγώ γυρνούσα πίσω όλα τα ρολόγια του σπιτιού πριν βγω!
Γ.Μ.: Να υποθέσω ότι όλα αυτά τα γνωρίζει η μητέρα σου και δεν θα γίνει η αποκάλυψη μέσα από τη συνέντευξη…
Σ.Π.: (Γελάει) Ναι, σχεδόν τα ξέρει πλέον όλα. Τώρα που το σκέφτομαι, η κόρη μου το πιο ακραίο που έχει κάνει είναι να ζωγραφίσει το πρόσωπό της με ανεξίτηλο μαρκαδόρο και να μην μπορώ να την ξεβάψω. Δεν ήξερα πώς να την κυκλοφορήσω. Είχε μείνει για πολλές μέρες με μουστάκια και φαβορίτες. Πραγματικά, όμως, το ένα τρίτο να κάνει από αυτά που έχω κάνει εγώ σαν παιδί και σαν έφηβη, θα έχουμε… πρόβλημα!
