ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΤΟΥΚΑΚΗ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΤΟΥΚΑΚΗ
Υπάρχουν τέσσερις τρόποι ψυχοθεραπείας.
Α) Ο καλός ψυχίατρος! Όχι ψυχαναλυτής. Δεν είμαστε για αναλύσεις πολλές…
Β) Να σε πιάσει το φάρμακο. Γιατί δεν μπορεί… για να έχεις φτάσει στον γιατρό, έχεις περάσει από το «φιλοσοφείν» στη «χημεία».
Γ) Να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις και να λύσεις τα εσώψυχα μπερδέματά σου.
Δ) Να μην κάνεις τίποτα από τα παραπάνω και να βγεις με την κολλητή σου, ή άνευ, για ψώνια! Shopping, μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά! Συμβουλή: Αν είσαι άντρας, μην βγεις με τη γυναίκα σου για ψώνια γιατί θα βρεθείς χωρίς να το καταλάβεις στο Α).
Εγώ προσωπικά, για να σας είμαι και ειλικρινής, έχω περάσει και από τους τέσσερεις τρόπους. Ποιος είναι ο δυσκολότερος; Τα ψώνια! Διότι τα ψώνια κρύβουν έναν ύπουλο εχθρό. Το δοκιμαστήριο!
Διότι αγαπημένη φίλη, δεν μπορεί… κάποια στιγμή θα χρειαστεί να το δοκιμάσεις το μπλουζάκι, το φορεματάκι. Μην σε πάω ακόμη στο μαγιό.
Εκεί λοιπόν, μέσα σε ενάμιση τετραγωνικό, μπροστά από έναν καθρέφτη, κρέμεται η ψυχολογία σου από μία κρεμάστρα!
Θα ήθελα να μου πει κάποιος, κατ’ αρχήν, γιατί φτιάχνουν τόσο μικρά και στενόχωρα τα δοκιμαστήρια; Γιατί μου κάνουν τεστ κλειστοφοβίας; Με στριμώχνουν. Μ’ έχουν στριμώξει από παντού άνθρωποι μισάνθρωποι, αφεντικά και δούλοι, γειτόνοι διαβόλοι, σύντροφοι, γάμοι, τα παιδιά και συγγενείς παράταιροι. Δώσε μου λίγο χώρο την ώρα που βγάζω τα ρούχα μου. Άσε με να απλώσω τα χέρια μου, να αναπνεύσω! Έχω να ρουφήξω και την κοιλιά μου σε λίγο, για να χωρέσω σε ό,τι διάλεξα και δεν με διάλεξε.
Εκεί αρχίζει το δράμα.
Αν στο δοκιμαστήριο μέσα υπάρχει και καθρέφτης, μιλάμε πως ο καταστηματάρχης είναι πολύ κακός άνθρωπος, σατανικός! Δεν ψωνίζεις. Φεύγεις και δεν γυρίζεις ποτέ πίσω. Αν ο καθρέφτης είναι απ’ έξω και τα δοκιμαστήρια πολλά στη σειρά, τότε ο καταστηματάρχης έχει χιούμορ. Είναι μεγάλες οι στιγμές όταν σπρώχνονται οι πελάτισσες για να κοιταχτούν στον καθρέφτη!
Και τέλος πάντων έχεις διαλέξει ένα φλοράλ φορεματάκι, ίδιο με κείνο που φορούσε η παρουσιάστρια στο τηλεπαιχνίδι και μπαίνεις στο δοκιμαστήριο με τον καθρέφτη, γιατί δεν άκουσες τη συμβουλή μου. Το κοιτάζεις, το χαϊδεύεις, χαμογελάς, ξανακοιτάζεις την τιμή στο ταμπελάκι, τσεκάρεις στα γρήγορα τα χρήματα στο πορτοφόλι σου, τα μετράς… ουφ! Ευτυχώς φτάνουν! Δεν θα γίνεις ρεζίλι στο ταμείο. Αρχίζεις να βγάζεις τα ρούχα σου. Χωρίς να ρίξεις ούτε μία ματιά στον καθρέφτη! Τον περιφρονείς, δεν σε αφορά… ακόμη! Είσαι γυμνή, με τα εσώρουχα, και αρχίζεις να ξεκουμπώνεις το φόρεμα με τα ζωηρά λουλούδια πάνω του. Το περνάς από το κεφάλι σου, περνάς μέσα τα χέρια σου κι αρχίζεις να το κατεβάζεις σιγά σιγά στο σώμα σου. Όπα! Όπα! Τι γίνεται; Δεν κατεβαίνει; Γυρνάς και σε κοιτάζεις στον καθρέφτη.
Όχι! Δεν είσαι εσύ αυτή που βλέπεις στριμωγμένη μέσα στο λουλουδάτο φουστάνι, σαν κοτόπουλο ρολό γεμιστό! Πότε έγινες XL και το φόρεμα Μ; Έχεις κυτταρίτιδα, είσαι άσπρη ξέξασπρη κι απ’ τον ήλιο ξεξασπρότερη και σε πνίγουν χιλιάδες τύψεις για το χθεσινοβραδινό πιτόγυρο. Προσπαθείς να κατεβάσεις το φόρεμα από τους γοφούς, αλλά αυτό έχει γαντζωθεί πεισματικά επάνω τους, λες και το απειλείς πως θα το ρίξεις στον γκρεμό.
Πες μου την αλήθεια. Τώρα που σε βλέπεις καλά και από τόσο κοντά, στον καθρέφτη, μέσα σε αυτό το ένα τετραγωνικό, τι βλέπεις; Είσαι εσύ; Είσαι αυτό που ονειρεύτηκες να γίνεις; Τι φαντάστηκες άραγε; Πως δεν θα μεγάλωνες ποτέ; Πως πάντα θα σου έκαναν τα λουλουδάτα φουστάνια στο Medium; Γιατί τάισες πάλι χθες βράδυ την απογοήτευσή σου; Τη μοναξιά σου με πόσα σοκολατάκια την πάτσισες; Σε πόσες σχέσεις και καταστάσεις που δεν χωρούσες, στριμώχτηκες για να χωρέσεις;
Σου έγινε συνήθεια, μάτια μου, να χωράς σε λάθος νούμερα. Μπήκαν στο πετσί σου η υπομονή, η σιωπή, ο συμβιβασμός κι έγιναν κυτταρίτιδα στα μπούτια σου. Κι εσύ εκεί… να προσπαθείς να χωρέσεις εκεί που σε έπεισαν πως χωράς. Ίσως να είναι και δική σου επιλογή να μην διαλέγεις το σωστό νούμερο για σένα, γιατί σ’ αρέσει να προσποιείσαι πως είσαι κάτι άλλο. Ή γιατί έγιναν πια πολλά τα «νούμερα» και έχεις μπερδευτεί. Ποιο είναι το δικό σου; Ποιο είναι το δικό μου;
Με τον καιρό, έμαθα κι εγώ ποιο είναι το σωστό για μένα νούμερο και δεν δοκιμάζω σχεδόν ποτέ στο δοκιμαστήριο. Τα παίρνω σπίτι μου κι εκεί με την ησυχία μου, κοιτάζω στον ολοκάθαρο καθρέφτη μου το είδωλο που με κόπο έμαθα να αναγνωρίζω για δικό μου.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να θεραπεύσεις την ψυχή σου, φίλη και φίλε μου. Ποτέ μα ποτέ όμως, μην επισκεφτείς δοκιμαστήριο με τον καθρέφτη μέσα. Ειδικά αν εσύ δεν έχεις αποφασίσει ακόμα, να χωράς στο σωστό νούμερο.