ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
Ατσαλάκωτο κουστούμι
Διοξείδιο του άνθρακα σε ό,τι με ασφυκτιά.
Απανθρακώνω απάτες, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις.
Θα μείνεις με την στάχτη μου στη διπροσωπία.
Δεν χαρίζομαι σε ατσαλάκωτα κουστούμια αυταρέσκειας,
σε γραβάτες εξουσίας.
Θα κολλήσεις στην πίσσα του μαύρου μου φορέματος,
κοράκι πάνω από ανύπαρκτη λεία.
Κολλάω πίσσα, εξαϋλώνομαι άνθρακας, ρέω στάχτη.
Χάνομαι, άλλη νύχτα στην ανυπαρξία.
Μαύρο βελούδο ντύνομαι και ξεγυμνώνω το ατσαλάκωτο κουστούμι
του ανυπέρβλητου εγώ σου.
Θα λιώσεις άσπρο κερί στο πρώτο ανεμοφύσημα
και εγώ παγιδευμένη σε σίδηρο, θα λιώσω όλα τα εγώ σου.