ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕΣ

-Μα κοίτα όλα τα άνθη σου,
πώς λες ότι φοβάσαι;

-Σου είπα πως η άνοιξη θα φύγει!
Μην πλανάσαι!

-Μα είσαι τόσο όμορφη, που πάντα ξεχωρίζεις…

-Σαν πέσουν πια τα φύλλα μου,
θα χάσω την σκιά μου,
βροχή και χιόνια θα έχω πια,
σε όλα τα κλαδιά μου…

-Μην μένεις στην εμφάνιση
ποτέ μες την ζωή σου!
Άνθισε τις ρίζες σου,
αυτή είναι η δύναμη σου…

-Μα εσύ είσαι ένας άνθρωπος,
δεν ξέρεις τι περνάω,
το είδος σου με σκότωσε
και θέλει να πονάω…

-Κοινά έχουμε σίγουρα
ποτέ μην νιώθεις μόνη.
Κι εμάς φεύγουν τα φύλλα μας,
το κρύο μας παγώνει…

Εσύ έχεις τον κύκλο σου
και πάντα περιμένεις…
Χειμώνας, άνοιξη ξανά
που εσύ θα αναμένεις…

Ο κάθε χρόνος που έρχεται,
δεν ξέρουμε τι φέρνει…
Άμα δεις τα πρόσωπα,
Χειμώνας γυροφέρνει…

Μπορεί να πάρει αμέτρητα
χρόνια για να ανθίσουν,
χαμόγελα και αισθήματα
τα μάτια να δακρύσουν…

Όλοι θα παλεύουμε πάντα
για καλοκαίρι,
να ζούμε και να αντέχουμε
σε ότι ο χρόνος φέρει…

-Σου δίνω το οξυγόνο μου
κι εσύ να το ξοδέψεις…
Με σύνεση και όραμα
σε ό,τι επιλέξεις…

-Σου δίνω περιποίηση
να ζεις και να υπάρχεις,
η ρίζα να’ναι δυνατή,
να μου χαμογελάσεις!

-Ανήκουστος ο έρωτας
που υπάρχει μεταξύ μας,
σ’ αυτά που διαφέρουμε,
χαράζουν την ζωή μας…

-Ο κόσμος πλέον ξέχασε
πως είναι η αγάπη,
γιατί να κατακρίνουνε εμάς
ως μία απάτη;

-Ο ήλιος δύει βιαστικά!
Θα έρθει το σκοτάδι…
Πήγαινε στο σπίτι σου,
στης ζέστης σου το χάδι.

-Θα έρθω πάλι αύριο
για να σε αγκαλιάσω
καρπούς και δώρα μοναχά,
όχι να σε τρομάξω.

-Το χέρι σου σαν μ’άγγιξε,
αισθήματα μου βγήκαν,
ελπίδα πλέον κι όνειρα
μέσα μου θέση βρήκαν…

-Με αυτά εσύ να δέχεσαι
την κάθε εποχή σου,
μαθήματα κάθε χρονιά
πλουτίζουν την ψυχή σου.

-Είναι πολλοί που χάραξαν
εδώ τα ονόματά τους,
ζευγάρια, φίλοι και παιδιά
με ένιωσαν κοντά τους…

-Είναι η γοητεία σου αυτή
και η κλήση του κορμού σου,
σε κάνουμε ευάλωτη
γι’ αυτό να ΄χεις τον νου σου!

-Κι εσύ πάντα το πρόσωπο,
να το χεις προς τα πάνω!
Σκυφτός πάντα μου έρχεσαι
και θέλω να προλάβω!

Μην σβήσεις το κεράκι αυτό
που καίει στην καρδιά σου,
κράτα την φλόγα δυνατή
κι ας μην είμαι κοντά σου.

-Αυτή είναι που με ΄κανε
ευθύς να ξεχωρίσω
και στην μικρή σου
την καρδιά,
μια θέση να κερδίσω.

-Χειμώνας δύσκολος, βαρύς
μα κοίτα ένα λουλούδι,
ξεπρόβαλε σαν άκουσε
της φύσης το τραγούδι…

-Άρα ποτέ τις εποχές
να μην κατηγορήσεις.
Μέσα σου χειμώνιασες,
μέσα σου θα ανθίσεις…