ΣΤΕΛΙΟΣ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ / ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Σημείωση: Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς επίσης και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.
Α. Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Ο νόμος της κίνησης, μας δείχνει πως όλες οι υλικές μορφές, είναι απλά το αποτέλεσμα ορισμένων συχνοτήτων κίνησης στον αιθέρα.
Όταν η επιστήμη ανακαλύπτει και μιλά για στοιχεία της φύσης, δεν μας εξηγεί ότι τα στοιχεία αυτά μάλλον δεν μπορεί να είναι πραγματικά, αλλά απλοί συνδυασμοί. Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε αυτό το θέμα, όχι μόνο από επιστημονικής πλευράς αλλά και από μεταφυσικής, θα πρέπει να αναλύσουμε ένα προς ένα, τα κυριότερα στοιχεία.
ΤΟ ΜΟΡΙΟ:
Το μόριο είναι η μονάδα κάθε στοιχείου και το στοιχείο δεν μπορεί να διαιρεθεί χωρίς τη διάλυση του μορίου. Όταν διαιρείται μια ουσία στα διάφορα μόρια της ύλης από τα οποία συνίσταται, τότε έχουμε φυσική αλλαγή. Θα καταλάβει τώρα ο καθένας πώς προέρχεται η κλιματική και η υλική αλλαγή στη γη, στον αιώνα μας. Τα διάφορα επιστημονικά αυτά πειράματα έχουν φέρει όλη την αλλαγή στις εποχές, στη θερμοκρασία καθώς επίσης και φυσικές καταστροφές, όπως σεισμούς και άλλα.
ΤΟ ΑΤΟΜΟ:
Υπάρχουν τέσσερα είδη ατόμων. Όλα τα άλλα είναι απλώς μόρια. Τα τέσσερα στοιχεία που γνωρίζουμε από τους αλχημιστές και την επιστήμη πλέον είναι η γη, ο αέρας, η φωτιά και το νερό. Κατά τη σύγχρονη όμως ορολογία είναι ο άνθρακας, το άζωτο, το οξυγόνο και το υδρογόνο. Αυτά αποτελούν και τη βάση της χημείας, όπου και το κάθε μόριο δομείται από ένα συνδυασμό αυτών των τεσσάρων ατόμων. Η αλχημική αλλαγή που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν οι παλιοί αλχημιστές, ήταν η διαίρεση αυτών των τεσσάρων ατόμων.
Μέσα όμως από αυτή την προσπάθεια, θα δούμε και θα γνωρίσουμε πως όταν τα υπερβούμε, καταλήγουμε στο φυσικό άτομο ή στο αιθερικό άτομο που αποτελεί τη βάση του σχηματισμού της γένεσης των τεσσάρων ατόμων. Έτσι ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν και τρία θεμελιώδη άτομα. Το φυσικό που είναι η μονάδα του αιθέρα, το ζωτικό ή αστρικό που είναι η μονάδα της δύναμης της ζωής και το νοητικό που είναι η μονάδα του νου. Ωστόσο και τα τρία αυτά είναι δομές μορφοποιημένες, από την μία πρωταρχική κοσμική ενέργεια, της οποίας είναι το Θεμελιώδες άτομο.
ΔΟΝΗΣΗ:
Όλες οι μορφές ενέργειας βρίσκονται σε μία συνεχή κατάσταση δόνησης, όπου η κοσμική ενέργεια με το θεμελιώδες άτομό της δονείται σε ένα ορισμένο ρυθμό κι εξαιτίας αυτού, το άτομο προσλαμβάνει μία ορισμένη μορφή, ένα σχήμα που εκφράζεται ακόμα και με χρώμα και με ήχο.
ΡΥΘΜΟΣ:
Όταν η συχνότητα της δόνησης πέσει κάτω από ένα ορισμένο σημείο, τότε προσεγγίζεται ο ρυθμός του νου και το άτομο αρχίζει να δονείται με τον ρυθμό του νοητικού πεδίου, με αποτέλεσμα τον ρυθμό της ζωής… Εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι τα φυσικά άτομα, εξαιτίας της συχνότητας της δόνησης, κινούνται εμπρός και πίσω σε ευθείες γραμμές. Τα νοητικά άτομα εξαιτίας του ρυθμού τους κινούνται σε τεθλασμένες γραμμές και τα αστρικά άτομα ή συναισθηματικά, κινούνται σε μια καμπύλη γραμμή, ενώ οι δονήσεις της ζωής του αστρικού ατόμου κινούνται σε ένα σπειροειδές.
Η συχνότητα των δονήσεων και του ρυθμού μέσα σε μια συνοχή δημιουργούν το ηλεκτρόνιο του ηλεκτρισμού και κατ’ επέκταση δημιουργείται κι ο μαγνητισμός. Η ηλεκτρική δύναμη είναι η αρσενική και η μαγνητική δύναμη είναι η θηλυκή. Λόγω αυτής της διαφοροποίησης, ο κόσμος φαίνεται ότι δημιουργείται από τον αιθέρα. Αυτή η αρχή ήταν πλήρως κατανοητή από τους αρχαίους Έλληνες, όταν δίδασκαν τη γέννηση του κόσμου από τον Πατέρα Αιθέρα. Επομένως θα πρέπει να πούμε ότι η διαφοροποίηση του φύλου, δεν είναι απλώς μια σαρκική κατάσταση για χάρη της σαρκικής απόλαυσης.
Υπάρχει στα ίδια τα θεμέλια της φύσης και το εκδηλωμένο Σύμπαν δεν θα μπορούσε να υπάρξει δίχως αυτή τη διαφοροποίηση των φύλων, αφού είναι η ένωση του ηλεκτρισμού με τον μαγνητισμό που κάθε μια αρχή διαφοροποιείται θετικά ή αρνητικά για να σχηματιστούν τα τέσσερα στοιχεία, οξυγόνο, υδρογόνο, άζωτο και άνθρακας, ή αλλιώς φωτιά, νερό, αέρας και γη. Στο φως των παραπάνω κατανοούμε πλέον γιατί όλοι οι λαοί της αρχαιότητας προσωποποιούσαν τη φωτιά και το νερό, ηλεκτρικά στοιχεία με Θεούς αρσενικής μορφής ενώ τη γη και τον αέρα προσωποποιούσαν με θηλυκή μορφή επειδή ήταν μαγνητικές από την γένεσή τους. Τελικά μια τυχαία έστω συνάθροιση ατόμων είναι που δημιουργεί το αποτέλεσμα μιας αρμονικής κατάστασης δόνησης και φέρνει την πλήρη ισορροπία στο Σύμπαν.
Συνεπώς το όλο μυστικό της σύστασης της ύλης, δημιουργείται εφόσον κάθε μορφή είναι απλώς ένας τρόπος κίνησης της δύναμης και η δύναμη ένας τρόπος κίνησης της αρχικής κοσμικής ενέργειας. Ως γνωστό βέβαια θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα μόρια περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο, δονούνται και διατηρούνται λόγω του βασικού τόνου που συνδέει και ενοποιεί όλους τους διαφορετικούς τόνους, τις συγχορδίες, τις νότες, τους ρυθμούς και τις δονήσεις. Υπάρχει βέβαια και μια πλειάδα πιστών της μεταφυσικής διαφόρων φιλοσοφιών, που ακολουθούν ιδιαίτερα την Ινδική φιλοσοφία, που αρνούνται την πραγματικότητα του υλικού κόσμου και διδάσκουν ότι ο κόσμος μας δεν είναι τίποτε άλλο από μια ψευδαίσθηση των αισθήσεων.
Η αλήθεια είναι όμως ό,τι κι αν δέχεται ή πιστεύει ο καθένας, που είναι οπωσδήποτε δικαίωμά του, πως αν δεν υπήρχε η υψηλή συχνότητα της δόνησης, δεν θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε την πραγματικότητα κάθε αντικειμένου. Πιστεύω πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο εμφανίζεται το στερεό, το σκληρό και υπαρκτό είναι επειδή τα μόριά του δονούνται τόσο γρήγορα, που δεν μπορούμε να τα δούμε˙ κι από τη στιγμή που η διατηρούσα την ισορροπία και συνδέουσα μεταξύ τους τα μόρια δύναμη σταματούσε να δρα, τότε το κάθε αντικείμενο θα εξαφανιζόταν. Επομένως δεν υπάρχει καμία ψευδαίσθηση αφού αντιλαμβανόμαστε ότι το κάθε φυσικό αντικείμενο είναι, πολύ απλά, αποτέλεσμα της αρμονικής δόνησης των μορίων.
Αντιλαμβάνομαι ότι παραθέτω κάπως δύσκολα, στρυφνά και ίσως μη κατανοητά τα όσα γράφω σε αυτό το θέμα, αλλά είναι απαραίτητα για τη συνέχεια της μεταφυσικής και απόκρυφης άποψης της ζωής μας.
Ισχυρίζομαι με βεβαιότητα πλέον, μετά από μια μακροχρόνια μελέτη, ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια εμπεριστατωμένη μελέτη και γνώση στην επαγωγή που βασίζεται σε όλα τα φαινόμενα της φύσης τόσο στο υλικό-φυσικό πεδίο, όσο και στο μεταφυσικό πεδίο τα οποία μαζί μας οδηγούν στις συμπαντικές αρχές και στα συμπαντικά αποτελέσματα.
Με την επιστήμη της κοσμολογίας πρέπει να συσχετιστεί μια τέλεια γνώση, ολόκληρης της ανθρώπινης υπόστασης, τόσο τις ορατές και απτές, όσο και τις αόρατες και απόκρυφες. Εδώ πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι αναγκαίο σε όλους μας να μελετήσουμε τις λανθάνουσες δυνάμεις της ψυχής, όπου πιθανόν να ανακαλύψουμε τον εσώτερο εαυτό μας, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα μέσα μας και να πάρουμε την ατομική εσωτερική μας φώτιση. Κι αυτό επειδή, απ’ αυτή τη φώτιση θα οφείλεται και μέσα από ατομική – προσωπική μας εμπειρία η γνωριμία με τον Θεό.
Η ύπαρξη του δημιουργού Θεού πρέπει να είναι θέμα απόλυτης γνώσης κι επαφής μαζί του μέσω του ανώτερο συνειδητού εαυτού μας, της ψυχής και του πνεύματός μας και όχι από μαρτυρίες, άσχετα πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης νόηση κι επαφή με τον Θεό. Αυτό είναι και το νόημα της Θεοσοφίας: όχι με τη στενή έννοια των ομάδων και οργανώσεων των Θεοσοφιστών, αλλά με τη γνώση και την απόκτηση της Θείας Σοφίας που είναι η σωστή, η καλή και αληθινή έννοια. Είναι σίγουρο πως αν η Θεοσοφία ενωθεί με την κοσμολογία, και η μεταφυσική με την επιστήμη, θα επέλθει ευκολότερα η γνώση και η πλήρης επαφή μας με τον Θεό…
Με αυτόν τον τρόπο, ανοίγεται ο δρόμος προς την έσχατη γνώση προς την Σοφία Θεού που σχετίζεται με τα πάντα. Εφόσον λοιπόν η φύση δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκδήλωση του Θεού, στην ψυχή μας θα πρέπει να υπάρχει η γνώση για τη σχέση της φύσης και του αποτελέσματος με τον Θεό και την Αιτία.
Β. Ο ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ
Τα δέκα ζεύγη των αντιθέτων κατά τον Πυθαγόρα ήταν τα εξής:
1. Δεξιό κι αριστερό. 2. Κανονικό κι ακανόνιστο. 3. Θερμό και κρύο. 4. Σκληρό και μαλακό. 5. Φως και σκοτάδι. 6. Αρσενικό και θηλυκό. 7. καλό και κακό. 8. Ακίνητο και κινητό. 9. Τετράγωνο και ορθογώνιο παραλληλόγραμμο. 10. Υγρό και ξηρό.
ΔΕΞΙΟ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟ:
Μέσα σε αυτά τα δέκα ζεύγη περιέχεται ολόκληρος ο νόμος των αντιθέτων, σε όλες τις αποδόσεις του. Στην πραγματικότητα, σε όλα τα πεδία της φύσης βρίσκουμε τη διπλή δύναμη να εκδηλώνεται και να αποτελεί το νόμο και την αιτία κάθε δραστηριότητας. Στον άνθρωπο, ο εγκέφαλος έχει φύλο. Το αριστερό ημισφαίριό του είναι η έδρα της ηλεκτρικής δύναμης, δηλαδή η αρσενική αρχή και το δεξιό είναι η έδρα της μαγνητικής δύναμης, δηλαδή το θηλυκό. Αυτό ισχύει για κάθε άλλη αρχή του ανθρώπου.
ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΚΙ ΑΚΑΝΟΝΙΣΤΟ:
Το κανονικό αντιπροσωπεύει εκείνες τις καταστάσεις στις οποίες οι ηλεκτρικές και οι μαγνητικές δυνάμεις είναι ομοιόμορφα ισορροπημένες, ενώ το ακανόνιστο αναπαριστά εκείνες τις καταστάσεις στις οποίες η μια δύναμη επικρατεί της άλλης σε βαθμό που κάνει το αντικείμενο, στην ουσία ή την αρχή ευδιάκριτα ακανόνιστο.
ΘΕΡΜΟ ΚΑΙ ΚΡΥΟ:
Το θερμό είναι ένα είδος κίνησης, δηλαδή μοριακή δόνηση, ηλεκτρικό. Αντίθετα το κρύο είναι ακίνητο, δηλαδή είναι μαγνητικό.
ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΟ:
Εδώ η ουσία είναι σκληρή εξαιτίας της δύναμης του βασικού τόνου της έντασης της δόνησης και της ισχυρής συνάφειας. Αντίθετα το κρύο, όσο χαμηλότερη είναι η συνάφεια και η συχνότητα της δόνησης, τόσο μεγαλύτερη ευκολία υπάρχει στην μετατόπιση των μορίων, εξαιτίας της ασθενούς άσκησης δυνάμεως.
ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ:
Το φως είναι ένα είδος κίνησης, Μια συχνότητα δόνησης μέσα στον αιθέρα που όλα είναι σκοτάδι. Σκοτάδι δεν σημαίνει απουσία του φωτός όπως και φως δεν σημαίνει απουσία σκοταδιού. Το κάθε ένα είναι διαφορετικό, ανάλογα με τη δύναμη της δόνησης.
ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΟ:
Το αρσενικό είναι η ενσωμάτωση της ηλεκτρικής αρχής. Τα γεννητικά όργανα είναι τα μέσα στα οποία εκδηλώνεται η ηλεκτρική δύναμη. Το θηλυκό είναι η ενσωμάτωση της μαγνητικής αρχής. Επομένως το αρσενικό, ως ηλεκτρισμός, δονείται κι έλκεται από το θηλυκό που είναι η ενσωμάτωση της μαγνητικής δύναμης. Εδώ τονίζω ότι όλα τα όντα είναι αμφίφυλα. Το φύλο πάντα προσδιορίζεται από την επικρατούσα αρχή.
Επίσης θα αναφέρω ότι κοντά στη περίπτωση μιας γυναίκας με ισχυρό νου κι ενός θηλυπρεπούς άνδρα, οι δυο αρχές βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία, έτσι η μετάλλαξη του φύλου στους ανθρώπους μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τις σκέψεις και τα συναισθήματα, επομένως η διάκριση των φύλων είναι θέμα διαφοροποίησης της συχνότητας της δόνησης.
ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟ:
Το καλό είναι η ποιότητα της ομοίωσης με τον Θεό, ενώ το κακό είναι εκείνο που μας διαχωρίζει από τον Θεό. Το καλό ενώνει, ενώ το κακό χωρίζει. Ώστε το καλό είναι η αρχή της ένωσης και της συνεκτικότητας, της πρόσφυσης, ενώ το κακό είναι η αρχή του διαχωρισμού, της αποσύνθεσης, της διάλυσης και του ατομικισμού. Οτιδήποτε τείνει να ενώνει και να συνδυάζει χωρισμένα στοιχεία, είναι Θεός. Οτιδήποτε τείνει να διαχωρίζει να απωθεί και να διαλύει όλους τους συνδυασμούς, αφήνοντας κάθε στοιχείο ανεξάρτητο, είναι το κακό. Το καλό είναι η οικοδομούσα αρχή της φύσης, και το κακό η καταστροφική αρχή της φύσης.
ΑΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟ:
Όταν τα μόρια που αποτελούν ένα σώμα περιστρέφονται γύρω από το κέντρο βαρύτητάς τους, με τέτοια δύναμη ώστε καμιά άλλη δύναμη δεν μπορεί να τα παρεκκλίνει της πορείας τους, όπως και το αντίθετο μπορεί να συμβεί, όπου μια άλλη δύναμη να τα κινήσει. Αυτή η διάκριση όπως όλες, δεν περιορίζονται μόνο στο φυσικό πεδίο αλλά εφαρμόζονται εξίσου και στα ανώτερα πεδία.
ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΚΑΙ ΟΡΘΟΓΩΝΙΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΓΡΑΜΜΟ:
Το τετράγωνο είναι το σύμβολο της τελείωσης. Οι τέσσερις πλευρές και γωνίες, κατά τον Πυθαγόρα, αναπαριστούν τις τετραπλές εκδηλώσεις του αιθέρα. Θετικός ηλεκτρισμός ή οξυγόνο, το στοιχείο της φωτιάς. Αρνητικός ηλεκτρισμός ή υδρογόνο, το στοιχείο του νερού. Θετικός μαγνητισμός ή άνθρακας, το στοιχείο της γης. Αρνητικός μαγνητισμός, το στοιχείο του αέρα. Από αυτήν λοιπόν την τετραπλή ενέργεια προέρχονται όλα τα πράγματα, επομένως το τετράγωνο εκφράζει την πλήρη ισορροπία και των δύο πόλων τους.
Το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο είναι ένα τετράγωνο στο οποίο έχει προστεθεί κάτι που το εκτείνει προς μία μόνο κατεύθυνση, οπότε οι δυνάμεις του δεν ισορροπούνται, αφού ο κάθε πόλος δύναμης είναι ισχυρότερος από τον άλλο και σαν αποτέλεσμα έχουμε μονόπλευρη δραστηριότητα, ή μια επικρατούσα των άλλων δύναμη ή πόλο.
ΥΓΡΟ ΚΑΙ ΞΗΡΟ:
Λέμε ότι οι ουσίες γίνονται υγρές λόγω της υγρασίας και ξηρές λόγω της θερμότητας. Η θερμοκρασία προκαλείται από την αύξηση της μοριακής δόνησης, επομένως όταν αυξάνεται η συχνότητα της δόνησης των μορίων, η υγρασία εξαφανίζεται και η ουσία γίνεται ξηρή.
Πιθανόν όλα αυτά που γράφω, γνωρίζοντας πόσο στρυφνά κι ακατανόητα είναι, να εμπίπτουν στο χώρο της φυσικής και της χημείας, στον φυσικό – υλικό κόσμο, αλλά και πιθανόν να είναι κι έτσι και να ισχύουν. Είναι όμως δυνάμεις που ενεργούν αρχικά στον αόρατο κόσμο και μετά επιδρούν στο φυσικό κόσμο. Όλα αυτά τα ανέφερα επειδή σε λίγο, σε ένα άλλο θέμα, θα εισχωρήσουμε πολύ πιο βαθιά στη μεταφυσική και είναι κάτι που εκ των προτέρων έπρεπε να γνωρίσουμε.
Γι’ αυτό προσπάθησα όσο πιο απλά και σύντομα να αναφερθώ σε όλα αυτά που αποτελούν τον νόμο της ισορροπίας και των αντιθέτων που θα χρειαστούν ως φυσικό και πνευματικό όπλο για κάθε έναν που θα ασχοληθεί με τον εσωτερικό του κόσμο, ιδιαίτερα με τον νόμο του Κάρμα και του Ντάρμα. Ωστόσο καλό είναι να τελειώσω αυτό το θέμα και με το νόμο της Ισορροπίας
Γ. ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
Αυτός ο νόμος είναι ο νόμος της αντιστάθμισης που κυβερνά όλη τη Φύση.
Είναι εντελώς αδύνατο για μια δύναμη να επεκταθεί προς μία κατεύθυνση δίχως να αντισταθμιστεί από κάποια άλλη. Το θετικό και το αρνητικό είναι πάντα παρόντα στις εκδηλώσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει καλό χωρίς κακό, ούτε κέρδος χωρίς απώλεια. Τίποτα δεν αποκτάται δίχως αντάλλαγμα. Πάντα στη ζωή μας υπάρχει κάποιο αντίτιμο, γι’ αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά πως ο άνθρωπος ωφελείται ανάλογα με τον βαθμό ωφέλειας που προσφέρει στον συνάνθρωπό του. Ο νόμος της ισορροπίας δημιουργεί και τον νόμο του ρυθμού, όπου οι εμφανείς αντικρουόμενες αρχές – λειτουργίες και δυνάμεις της φύσης, είναι θετικές και αρνητικές. Όψεις πάντα του ιδίου πράγματος.
Η δυαδικότητα που βρίσκεται σε ολόκληρη τη φύση, είναι απλά μια εκδήλωση ενότητας. Συνεπώς η αληθινή ηθική είναι πάντα Θεοκεντρική και όχι ανθρωποκεντρική. Όλες οι πράξεις είναι ορθές ή λάθος, ανάλογα με το πώς σχετίζουν τον άνθρωπο με το Θεό. Ωστόσο από τον Πυθαγόρα γνωρίζουμε και τη μουσική των σφαιρών, όπου οι πλανήτες δημιουργούν στην πορεία τους έναν ήχο, μία μουσική που μπορεί να αφουγκραστεί ο κάθε μυημένος.
Ο νόμος της ισορροπίας είναι αυτός ο νόμος που δίνει τη ζωική δύναμη στις δραστηριότητες ως ένα προϊόν δόνησης και η ζωική δύναμη έχει την προέλευσή της σε μια καθορισμένη δόνηση όπως και όλες οι άλλες δυνάμεις. Επίσης και ο ρυθμός του νου. Ο νόμος του παγκόσμιου νου είναι που διέπει στον ίδιο βαθμό και τον κόσμο της ζωής, όπως και τον αόρατο κόσμο. Επίσης στο Σύμπαν υπάρχει πάντα και ο βασικός τόνος, αλλά και το εσωτερικό νόημα του χρώματος, καθώς όλη η δονητική δραστηριότητα εκφράζεται με μορφή, ήχο και χρώμα.
Έτσι όλες αυτές οι αρχές-δυνάμεις οικοδομούν τον κόσμο. Οικοδομούν το Σύμπαν και διέπουν τον φυσικό-υλικό κόσμο, αλλά πρωτίστως τον αόρατο κόσμο που θα πρέπει μέσω της μελέτης των διαλογισμών και του πειραματισμού να γνωρίσει κάθε άνθρωπος. Μόνο έτσι θα αντιληφθούμε ότι το Σύμπαν δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, από την οργανωμένη έκφραση της δραστηριότητας του Πνεύματος του Θεού στην ύλη. «Τα πάντα εν σοφίαν εποίησε».
Τα πάντα είναι η έκφραση της θείας δόνησης του Θεού γι’ αυτό δεν θα πρέπει να βλέπουμε τον Θεό σαν τον μοναδικό κυβερνήτη της συμπαντικής μορφής, αφού υπάρχουν κι άλλα όντα που σκέφτονται, αισθάνονται κι εκπέμπουν δονήσεις σε ορισμένες συχνότητες. Ωστόσο καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ο Θεός ήταν, είναι και θα είναι η πρωταρχική αιτία που έδωσε τη γενική μορφή στα πάντα…
*Πρώτη δημοσίευση στο Books and Style: 4/11/12017