ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΨΥΧΟΛΟΓΟ
Τις περισσότερες φορές σε μια σχέση, ο ένας θέλει περισσότερα από τον άλλον. Αυτό αλλάζει; Ναι, έστω και προσωρινά.
Αν στις σχέσεις σου εσύ δίνεις πάντα περισσότερα, αυτό σημαίνει πολλά για σένα και τον τρόπο με τον οποίο βιώνεις τον εαυτό σου. Όταν πηγαίνεις κοντά του φεύγει κι όταν φεύγεις… έρχεται! Πρόκειται για μοτίβο σχέσης.
Οι φευγάτοι μπορεί να μην πονούν σαν τους άλλους, αλλά ευτυχισμένοι δεν είναι ποτέ. Είναι αλήθεια; Το να «κολλάς» συνήθως με φευγάτους, σου δίνει το «πάτημα» να μη δεσμευτείς ποτέ. Όταν αναζητάς ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορείς να έχεις, στην ουσία δεν θες να κάνεις σχέση με κανέναν. Παιχνίδια ψυχής…
Είναι αλήθεια, ότι οι αυτοί που έχουν περισσότερη αυτοεκτίμηση είναι πιο ανεξάρτητοι στις σχέσεις τους; Είναι αυτοκαταστροφικό να θες αυτούς που είναι ασταθείς στις σχέσεις τους; Τι μπορεί να σημαίνει για τον χαρακτήρα σου, αν είσαι με έναν άνθρωπο που δεν σε αποδέχεται τελείως;
Μια «φευγάτη» σχέση μπορεί ποτέ να εξελιχθεί σε μια σχέση πιο «δεσμευτική»; Ποιοι άνθρωποι συνήθως κάνουν «φευγάτες», μη δεσμευτικές σχέσεις; Με ποιους συντρόφους μπορούν να ταιριάξουν οι «φευγάτοι»;
Τι περιθώρια βελτίωσης στη σχέση έχετε αν έχετε μπλέξει με κάποιον που δεν δεσμεύεται; Τι μπορείτε να περιμένετε από έναν σύντροφο που έχει το ένα πόδι έξω από τη σχέση; Μπορείτε να περνάτε καλά με κάποιον που δεν είναι στη σχέση τόσο συναισθηματικά εμπλεκόμενος όσο εσείς; Αυτός που έχει πάρει συναισθηματικές αποστάσεις σε μια σχέση, είναι πάντα άστατος;
Αν διαλέγουμε ανθρώπους που μας απορρίπτουν, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει μια βαθιά πεποίθησή μας που αμφισβητεί την αξία μας
Ο άνθρωπος που διαλέγουμε να νιώσουμε έλξη, τις περισσότερες φορές δείχνει τον τρόπο που βιώνουμε τον εαυτό μας. Αν διαλέγουμε ανθρώπους που μας απορρίπτουν, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει μια βαθιά πεποίθησή μας που αμφισβητεί την αξία μας και «πιστεύει» ότι μας αξίζει αυτό το μοτίβο απόρριψης, παρόλο που αναζητάμε διακαώς το αντίθετο και φαντασιωνόμαστε το πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν εάν ο σύντροφος ανταποκρινόταν στις ανάγκες μας.
Παράπλευρα σε αυτή την εκδοχή, να πούμε κι ότι υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους μοιάζει με αγώνα δρόμου, που συνεχώς αναζητούν κάτι που μόλις τους ξεφεύγει, αλλά θα μπορούσε και να μην ήταν έτσι. Πρόκειται κατά βάθος για μια ανάγκη να περνάμε συνέχεια από κατατακτήριες, από ένα τεστ του τύπου «μπορώ». Αν δείτε, στην παιδική ηλικία αυτών των ανθρώπων υπήρχαν σίγουρα αντίστοιχα μοτίβα!
Και βέβαια, είναι και το βιοχημικό κομμάτι, εννοώντας, ότι αν έχω μάθει την κορτιζόλη μου να κυμαίνεται πάντα σε υψηλά επίπεδα, η «νορμάλ» σχέση ίσως δεν μου κάνει, γιατί κατεβάζει τα επίπεδά της στο αίμα μου, και έτσι αισθάνομαι έξω από τα νερά μου. Ψάχνω, λοιπόν, να δημιουργήσω καταστάσεις που θα ανεβάσουν τις ορμόνες του στρες στα επίπεδα που μου είναι οικεία, και σε αυτή την αναζήτηση ταιριάζει απόλυτα η επιλογή ενός «φευγάτου» συντρόφου.
Οι άνθρωποι δεν είμαστε, οι άνθρωποι γινόμαστε, και γι’ αυτό ό,τι κι αν έγινε μπορούμε να φτιάξουμε αυτό που θέλουμε εμείς να γίνει. Σε αυτή την πορεία Αλλαγής, χρειάζεσαι προστατευτικούς παράγοντες, δραστηριότητες και ανθρώπους που σου επιτρέπουν και διευκολύνουν την εξέλιξή σου. Να ξέρεις ότι ο μεγαλύτερός βοηθητικός συντελεστής σου είναι η βοήθεια του Ειδικού που εμπιστεύεσαι.
Αγγελική Αρβανιτοπούλου,
MA Clinical Psychology, University of Indianapolis, Harvard edx,
Κολωνάκι.
Tηλ.: 6906896684
angelikawingyspring@outlook.com
https://angelikawingysprin.wixsite.com/happyfellows-1