ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ
Καιρό είχαμε ν’ ακούσουμε μουσική στο κρεβάτι και να μας πάρει ο ύπνος, αλλά είναι σταθμός αυτός που διάλεξες;
Βρες κάτι πιο λάϊτ, κάτι νανουριστικό. Ωραία τα λαϊκά, αλλά δεν είναι της παρούσης. Είπαμε να κοιμηθούμε ήρεμα όμως εσύ, το βλέπω να σηκώνεσαι, ν’ ανοίγεις ένα… μπουκαλάκι και να χορέψεις ζεϊμπέκικο. Κάποιος σταθμός θα παίζει κάτι σε πιάνο, σαξόφωνο, κάτι τέτοιο βρε αδερφέ… για ψάξε το λίγο.
Όχι, περίμενε λίγο! «Αν οι φίλοι σ’ αγαπάνε, τα τηλέφωνα χτυπάνε». Τι είπε τώρα ο άνθρωπος; Τι στίχος είναι αυτός; Έγραψες, μεγάλε. Είχε δεν είχε ο Βοσκόπουλος, μας έβαλε σε σκέψεις απόψε˙ για την ακρίβεια εσένα έβαλε σε σκέψεις κι εγώ, όπως πάντα, θα υποστώ τις συνέπειες, γιατί μην μου πεις ότι δεν σκέφτηκες αμέσως το δικό σου τηλέφωνο που δεν χτυπάει. Θα ήταν ψέμα. Είδες πόσο καλά σε ξέρω;
Λοιπόν, ας το συζητήσουμε λίγο. Έχεις πληρώσει το λογαριασμό, φορτισμένο είναι, γιατί λοιπόν δεν χτυπάει το τηλέφωνό σου; Φταίνε οι φίλοι που σε ξέχασαν; Φταίει η καθημερινότητα ή μήπως η άτιμη η κοινωνία; Όχι, δεν θέλω ν’ ακούω δικαιολογίες.
Έρχομαι εγώ, το μαξιλαράκι σου, που σε νοιάζομαι και σε πονάω και ερωτώ: εσύ τι κάνεις για τους φίλους σου; Ούτε ένα τόσο δα τηλεφώνημα. Τη μια φταίει η δουλειά σου, την άλλη η κακοκεφιά σου, η ακατάλληλη ώρα κοκ. Έτσι δεν είναι; Γιατί όλα αυτά να μην ισχύουν και για τους άλλους; Το ’χεις σκεφτεί αυτό; Μένει λοιπόν ο καθένας τους κλεισμένος στα δικά του και περιμένει να ενδιαφερθούν οι άλλοι γι’ αυτόν.
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που τηλεφώνησες εσύ στη Χαρά; Και στο κάτω-κάτω της γραφής, ας μην σου έχει τηλεφωνήσει εκείνη. Η φιλία δεν είναι δανεικά τηλεφωνήματα, του τύπου «σου τηλεφώνησα, τώρα τηλεφώνησέ μου εσύ». Φίλος είναι αυτός που νοιάζεται, επικοινωνεί και μοιράζεται.
Να σου θυμίσω ότι στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο οι φίλοι, οι κολλητοί μας εννοώ. Αυτοί είναι δυο-τρεις το πολύ. Υπάρχουν και όλοι αυτοί που τους εκτιμάμε, χαιρόμαστε τη συντροφιά τους και μας αρέσει να συζητάμε μαζί τους. Για όλους αυτούς, αξίζει να κάνεις κάποια φορά υποχώρηση με ένα απλό τηλεφώνημα. Έγινα σαφής (ή καλύτερα σαφές, ως μαξιλάρι που είμαι); Αν τώρα κάποιος σου δείξει ότι δεν του αρέσει να ακούει τη φωνή σου, ε, καλή καρδιά και γεια χαρά!
Ωραία. Τώρα που το κατάλαβες, θέλω να μου υποσχεθείς ότι αύριο θα πάρεις όλους τους φίλους τηλέφωνο για να μάθεις τα νέα τους. Και με την ευκαιρία, μιας και το διδακτικό αυτό λαϊκό άσμα τελείωσε, άλλαξε σταθμό. Είπαμε, βάλε κάτι νανουριστικό να κλείσουμε τα ματάκια μας. Το θέμα μας το αναλύσαμε και δεν θα ξημερώσουμε σκεφτόμενοι τους στίχους του Βοσκόπουλου. Καληνύχτα, γλυκιά μου, και σβήσε και το φως. Είμαι κι εγώ εδώ.
Ερώτηση κρίσεως: Όταν χτυπάει το δικό σου τηλέφωνο, είναι οι φίλοι που σε ψάχνουν ή οι εισπρακτικές;