ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΑΛΟΥΣΕ ΤΙΣ ΘΥΕΛΛΕΣ
ΚΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΝ.
ΓΥΜΝΟΣ ΚΑΘΩΣ ΣΤΕΚΟΤΑΝΕ
ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΠΑΝΤΟΧΗ.
ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΦΩΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ
ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ
ΒΓΑΙΝΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΕΞΟΥΝΕ
ΗΧΟΥΣ ΑΛΛΟΤΙΝΟΥΣ.

ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΨΗΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ
ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΞΕΤΡΥΠΏΝΑΝ
ΚΙ ΟΝΕΙΡΑΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ
ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΝΤΏΝΑΝ.
ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ
ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ
ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΤΟ ΘΕΡΙΟ
ΣΙΩΠΑ ΜΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ.

ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΕΠΑΘΕΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ Ν ΑΝΤΕΞΕΙΣ
ΣΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΤΟ ΒΥΘΟ
ΛΙΚΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΤΑΡΕΣ
ΚΑΙ Η ΛΙΑΚΑΔΑ ΣΕ ΠΟΝΑ
ΣΑ ΧΑΔΙ ΣΕ ΠΛΗΓΗ.
ΣΥΝΝΕΦΟ ΕΧΩ ΚΙ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΑΓΕΡΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
ΝΑ ΡΘΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΛΗΘΗ ΣΟΥ
ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΥΛΗ.

ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΝΘΕΙΣ
ΠΟΥ ΟΨΙΜΑ Η ΣΕΛΗΝΗ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ.

Ιωάννα – Ιανουάριος 2019