ΝΙΚΟΛ ΚΟΥΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΟΛ ΚΟΥΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗ
Εκείνο το κρύο φθινόπωρο για τους τέσσερις φίλους από το Χανόβερ, δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα για να ταράξουν τη δεμένη συντροφιά τους.
Δεμένη με μια αόρατη και γύψινη κλωστή από τα βουνά του πανδοχείου «Κόκκινα Φύλλα», μέχρι τον κατηφορικό δρόμο που οδηγούσε στη βιβλιοθήκη και το απέραντο νεκροταφείο ελπίδας και φόβου, το μαύρο και σκοτεινό δάσος της περιοχής που θάφτηκε το μυστικό αυτής της συντροφιάς. Το νέο μυθιστόρημα της Paullina Simons «Κόκκινα Φύλλα», σκοτεινό και ρεμβώδες, ανατριχιαστικό και περιπετειώδες, καταφέρνει να κλείσει την αυλαία της αθωότητας της ευτυχισμένης εφηβείας των παιδιών που έμοιαζε να τα έχουν όλα, αλλά κι εν τέλει τίποτα απολύτως.
Στη μέση του ανατριχιαστικού τετραγώνου που μας κάνει να κρατάμε την αναπνοή μας σε κάθε γύρισμα σελίδας, ένας επιθεωρητής που εντελώς τυχαία αναλαμβάνει πριν από τον επικείμενο φόνο της Κριστίνα Κιμ να αποσυνδεθεί από το όνειρο που ζούσε μέχρι τότε, υιοθετώντας τη δράση. Η μικρή επαρχία του Ντάρμουθ κρύβει με τη γοητεία της το κακό, που φιδίσια σέρνεται ολόγυρα και που δένει στον ιστό του και τον επιθεωρητή, καθώς έχει την ατυχία να γνωρίζει και να ερωτεύεται το θύμα, μια μέρα πριν το θάνατό της. Αυτή η παρολίγο ερωτική σχέση τους τον δένει με την όμορφη, παγωμένη από το χιόνι, Κριστίνα, λειτουργεί ως αναλγητικό κάτοπτρο για να γλιστρήσει στα βάθη της δικής του συνείδησης και να αντιληφθεί τα όρια και την καρδιά του.
Οι φίλοι κρατούν μια μυστηριώδη σιωπή σε κάτι που ξέρουν και σφυρίζουν με ρυθμό τα δάση της φοιτητούπολης, ένα μυστικό θαμμένο στο παρελθόν και στο χιόνι. Τα πραγματικά τους μυστικά, όμως, τα ανασύρουν από την ψυχή τους˙ και η επαρχιακή πόλη, από θηλιά θανάτου στο λαιμό του επιθεωρητή Σπένσερ, μετατρέπεται σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με καταιγιστική πλοκή και πολλά πρόσωπα, γρήγορους ρυθμούς σαν το σπορ αμάξι της Κριστίνα, με αινιγματικούς συνεπιβάτες τους τρεις φίλους της. Ο τριτοπρόσωπος αφηγητής οδηγεί από το χέρι την Κριστίνα να μιλήσει για τη ζωή της λίγο πριν το τέλος, ενώ ο αληθινός δευτεραγωνιστής και πρωταγωνιστής, ο Σπένσερ, έχει τη σκιά ενός φαντάσματος-ερωμένης που δεν θα γνωρίσει πια και που θα τον καθοδηγεί με τα συναισθήματα τύψης, ενοχής και οργής που τον ωθούν να βρει τον δολοφόνο. Τα βουνά δεν μιλούν, μόνο παγώνουν τους ανθρώπους με τις παγωμένες ψυχές και τα δέντρα βουίζουν ειρωνικά και συλλαβίζουν τη θνητότητα της νεότητας και της αθωότητας που θα χαθεί από ένα στυγερό έγκλημα.
Η χαμένη αθωότητα δεν βγαίνει λαβωμένη μόνο από την παγωμένη καρδιά του δράστη, μα και από τη βουβή σύμπραξη των φίλων του θύματος που η είδηση μοιάζει να βάζει μια ταφόπλακα σε μια περίεργη και ετερόκλητη τετράδα που έχει αργούς, αντανακλαστικούς αρμούς και κοιμισμένες συνειδήσεις. Αν και νέοι, θυμούνται πού και πού να βλέπουν τη ζωή ως παρατηρητές της˙ στην περίπτωση της Κριστίνα, η λεπτή παρατήρηση και περιγραφή του νεκρού της σώματος αποφεύγεται γιατί καταστρέφει τη νεανική ικμάδα και τους κάνει εσωστρεφείς.
Οι φίλοι κρατούν μια μυστηριώδη σιωπή σε κάτι που ξέρουν και σφυρίζουν με ρυθμό τα δάση της φοιτητούπολης, ένα μυστικό θαμμένο στο παρελθόν και στο χιόνι
Πόσα είναι τα θύματα; Ίσως παραπάνω από ένα. Την αθωότητα αναζήτησε η Κριστίνα, αλλά πέθανε πριν την κατακτήσει, την αθωότητα του χάνει και ο ντετέκτιβ Σπένσερ χωρίς να μπορεί πλέον να κατασιγάσει τη συνείδησή του, γιατί και η καταληκτική του δράση τον φέρνει αντιμέτωπο με το έγκλημα. Πεθαίνει αργά η παιδικότητα των συναισθημάτων στα άσπρα βουνά του Χανόβερ: Όλοι είναι θύτες και θύματα και ο καθένας θα βρει το τιμόνι και τη θέση του σε αυτή τη δίσημη σκακιέρα που ονομάζεται χρέος και ευθύνη. Το «γλυκό πουλί της νιότης» δεν έχει καμιά θέση δίπλα στο έγκλημα.
Πρωταγωνιστής η Κριστίνα – στο πρώτο μισό της ιστορίας – πριν την βρουν στο μαύρο δάσος νεκρή, πρωταγωνιστής κατόπιν και προνομιακός φορέας αφήγησης, ο Σπένσερ Ο Μάλει, έχει να κάνει έναν αγώνα δρόμου ανάμεσα σε συναίσθημα, ευθύνη και λογική, πριν καταλήξει να βρει τον ένοχο. Προηγουμένως θα καταφέρει να στραγγίξει από μέσα του κάθε ικμάδα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας από τον εαυτό του και θα βρεθεί αντιμέτωπος σε ένα διαστρεβλωμένο ίσως κάτοπτρο με τις δικές του παραλείψεις και ευθύνες, αλλά και με τις φοβίες του.
Η οικογένεια μπορεί να προκαλεί φοβίες παιδικές και όλοι οι θρύλοι να γεννιούνται και να πεθαίνουν στους κόλπους της, μπορεί μια οικογένεια όμως να σηκώσει το βάρος όλης της ευθύνης και όλοι οι φόβοι να εξαϋλωθούν για να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους; Κάθε παιδί, ένας κόσμος ολόκληρος και ένα φυλλαράκι στο δέντρο της ευθύνης του κόσμου. Η πλούσια οικογένεια της Κριστίνα και η πέτρινη στάση της καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο την υπομονή και την ελευθερία του κοριτσιού, την ηθική της αξία.
Οι ατελείωτες ώρες στο πανεπιστήμιο και στη βιβλιοθήκη δεν φτάνουν για να καλύψουν τα συναισθηματικά κενά, και οι δεσμοί αίματος δεν είναι αρκετοί για να θέσουν ένα γερό υπόστρωμα αξιών σε μια παρέα, που το σημαντικότερο έγκλημά της είναι η αποχή από την ουσιώδη αναζήτηση της ζωής και την παράδοση στην αγκαλιά της αληθινής αγάπης. Το μυθιστόρημα των 622 σελίδων που μας ταξιδεύει με ενδιαφέρον στη ζωή, κλείνει με την αιωνιότητα: «Περίμενε με… περίμενε με».
Όλοι εμείς περιμένουμε υπομονετικά ένα όνειρο-συντροφιά μας κι ένα ατόφιο ταξίδι, έστω στη σκιά, μα μ’ ένα χέρι που θα αγκαλιάζει το δικό μας σαν συμπαράσταση, σαν απελπισία, σαν αγάπη, σαν φυγή του κόσμου. Περίμενέ με…
*Το μυθιστόρημα «ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ» της PAULLINA SIMONS, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.