ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ - ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ – ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ / ΠΟΙΗΤΡΙΑ
Προ ολίγου, μια εκρηκτική αστραπή και μια βροντή εκκωφαντική ήταν το πρελούδιο της υπέροχης συμφωνίας που ακολούθησε από την ορχήστρα της ορμητικής αλλά καλοδεχούμενης φθινοπωριάτικης μπόρας!
Και ιδού που, ο αέναος κύκλος και η φυσική ακολουθία των εποχών, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και στην ώρα τους, ενορχήστρωσαν πάλι την υποδοχή του Σαρανταήμερου, το οποίο καταφθάνει στις 14 Νοέμβρη του Αγίου Φιλίππου, κρατώντας και φέτος την παράδοση.
Κι εσείς που παραπονιόσασταν κι αγωνιούσατε για το πότε πια θα βρέξει και λαχταρούσατε της βροχής την ανακουφιστική δροσιά, να που έφτασε η ώρα, η ορισμένη από τους προαιώνιους φυσικούς νόμους, για ν’ απλώσει ξανά η γη την καρπερή της αγκάλη, να γονιμοποιηθεί από του αγγρισμένου ουράνιου έρωτα τα σταλάγματα και να κυοφορήσει το αύριο της ζωής το ευλογημένο, το δωρισμένο κι αναμφισβήτητα αγιασμένο!
Κι εσείς που τη σοφία της Δημιουργίας αμφισβητείτε και την αρμονία της με έργα εγκληματικά επιμένετε να καταστρέφετε, ιδού που καθημερινά κι αδιάλειπτα θα ηττάστε και πάντα νικημένοι και πνιγμένοι στα αδιέξοδά σας, κρυμμένοι σαν τους καλικάντζαρους στο έρεβος των συνωμοσιών και των βδελυρών σας επιθυμιών τα λαγούμια, θα πριονίζετε τα θεμέλια και την υπεροχή της, μα συνεχώς θα διαψεύδεστε από την στερεότητα και συνέπειά της.
Καλό Σαρανταήμερο εύχομαι, λοιπόν, σ’ όσους με χαρά απολαμβάνουν τα ιερά δώρα πιστεύοντας στην δύναμη που μας τα χάρισε.
Με τη σειρά μου σας χαρίζω ένα ποίημα – ύμνο για τη βροχή, της αείμνηστης καλής ποιήτριας Ξανθής Σ. Συρρή, της μητέρας μου.
Ύμνος στη βροχή,
Ξανθής Σ. Συρρή
Ο ουρανός συννέφιασε
και ξέσπασε η μπόρα!
Ω, τι υπέροχη στιγμή!
Ευλογημένη ώρα!
Παντού μαυρίλα, καταχνιά
και σκοτεινιά μεγάλη!
Βροντά, αστράφτει και φυσά…
Όλα βροχής σημάδι.
Οι πρώτες στάλες πέφτουνε
μεγάλες κι αραιές!
Τον ουρανό διασχίζουνε
κόκκινες αστραπές!
Όλα τα ζώα, τα πουλιά
κάπου έχουν κουρνιάσει,
αφού κι αυτά προσμένουνε
την μπόρα να ξεσπάσει.
Μυριάδες πέφτουν της βροχής
οι διαμαντένιες στάλες.
Με της βροντής τη μουσική
χορεύουν κι οι ψιχάλες.
Βρέχει ο Θεός και γίνεται
ο κόσμος περιβόλι
κι όλο δροσιά κι όλο χαρά
η οικουμένη όλη!
Βρέχει ο Θεός και γίνεται
η γη παραδεισένια
κι οι δροσοστάλες κάμνουνε
τα φύλλα διαμαντένια!
Βρέχει κι ο κόσμος χαίρεται!
Χαίρει και αγαλλιάζει
κι όσες οι στάλες της βροχής
τόσες φορές δοξάζει!
Βρέχει και ανασταίνεται
το μάραθο κι ο δυόσμος.
Ποτίζεται, δροσίζεται
ο φυτικός ο κόσμος.
Βρέχει και πρασινίζουνε
κάμποι και λαγκαδιές
και τα κοπάδια ροβολούν
στις πράσινες πλαγιές.
Τα ποταμάκια τα μικρά,
ξερά απ’ το καλοκαίρι,
θα πλημμυρίσουνε νερό
που η βροχή θα φέρει.
Πλημμύρισαν κι οι κάμποι
και τρέχουνε μ’ ορμή,
μικροί, μεγάλοι κι όλοι
οι ξεροποταμοί!
Έτοιμος είν’ ο γεωργός
να σπείρει τους αγρούς,
να δώσ’ η γη γεννήματα
κι όλους τους θησαυρούς!
Πέφτ’ η βροχή και χαίρονται
αγροί, βουνά και δάση
και ο ζευγάς παρακαλεί
καλή σοδειά να πιάσει.
Όσο γλυκειά ’ναι η μουσική
στις φωτισμένες σάλες,
τόση αρμονία έχουνε
και της βροχής οι στάλες!
Όταν χτυπούν στις χαμηλές
τις στέγες του χωριού
και κρυσταλλένια γίνονται
τα τζάμια του σπιτιού!
Θε μου, το πιο μεγάλο Σου
θαύμα είν’ η βροχή!
Είν’ η κυρία δύναμη
στην πλάση και στην γη.
Παρακαλώ Σε ουρανέ
να μην αλλάξεις χρώμα
και λίμνη ξάφνου να γενεί
το διψασμένο χώμα.
Βρέξε, Χριστέ μου, δυνατά
η γης να διασκεδάσει
και τη δημιουργία της
να πιάσει να σχεδιάσει.
Βρέξε ν’ ακούσω της βροχής
το θείο μεγαλείο,
την πιο γλυκειά τη μουσική
στης φύσης το ωδείο!
Μα… ξάφνου να κι η Ίριδα
στον ουρανό στεφάνι!
Και όλος ο ορίζοντας
γκρίζα μπορντούρα βάνει.
Κι όταν περάσει η ταραχή
και της βροχής η ώρα,
λάμπουνε όλα γύρω μας
σαν κρυσταλλένια δώρα!
2001