ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΩΤΑ ΚΛΟΥΤΣΟΥΝΗ
«Τι δύναμη
έχει η στιγμή;»
αναρωτήθηκες.
Μ’ έπιασες απ’ το χέρι
και μου είπες:
«Εγώ θέλω το αύριο
δικό μας»
Δε μίλησα…
Δεν είπα λέξη.
Κι εσύ περίμενες τόσο
μια απάντηση.
Δεν ξέρω…
Δεν ξέρω τι να σου πω.
Ίσως φοβάμαι τον χρόνο.
Ίσως…
Μα τις στιγμές…
Τις στιγμές τις σέβομαι.
Τις αγαπώ!
Είναι για μένα ιερές.
Η κάθε μια τους,
είναι μια ολόκληρη ζωή
Τόσο μικρή μα…
και τόσο πολύ γεμάτη.
Σαν καρτ-ποστάλ
που έχει στη μνήμη τυπωθεί.
Πώς να σου πω καρδιά μου για το αύριο;
Είναι μακριά.
Έλα να φτιάξουμε στιγμές.
Έλα να ζήσουμε μαζί το σήμερα.
Πριν να ’ναι αργά.
Κλείσε τα μάτια σου
κι αφήσου.
Άκου τα βήματα…
Νιώσε τ’ αγγίγματα…
Νιώσε τα χάδια,
τα φιλιά.
Κάνε μου έρωτα
σαν τελευταία φορά.
Κι άφησε το αύριο
για μετά.
Ζήσε το σήμερα
σαν να ‘ναι μια φορά.
Γιατί περνά…
Περνά…
Μ’ αφήνει μνήμες
στην καρδιά.
Μην με ρωτάς, σου λέω
τι δύναμη έχει η στιγμή.
Για μένα είναι πολύτιμη.
Βάλε λοιπόν αγάπη κι όρεξη και πάθος.
Και ζήσε μία όμορφη στιγμή.
Χαμογέλα μου…
Έλα, πιάσε μου το χέρι.
Δυο μαζί φτιάχνουν
μια τέλεια στιγμή.
Γιά όσο εκείνη διαρκεί.
Να είσαι εκεί.
Γιατί περνά
και φεύγει βιαστική,
η κάθε μας
μικρή στιγμή.
Πρώτη δημοσίευση στο Books and Style: 5/4/2020.