ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ/ΔΙΑΝΟΗΤΡΙΑ
Άνεμοι και ένας ήλιος πάνω απ’ τα φρύδια μου. Ανοίγει η μέρα με ένα πέταγμα στην επιλογή. Μόνο η συμφιλίωσή μου με την αλήθεια θα ολοκληρώσει την ελευθερία μου. Ο χαρακτήρας της ιστορίας έφερε την ύπαρξή μου σε συνειδησιακό αδιέξοδο.
Οι ορμόνες του φιλελευθερισμού, μου έφτιαξαν στήθια στην πλάτη και οπίσθια στον εγκέφαλο. Να αποχετεύουν στο μυαλό μου οι πάσης φύσεως θεωρίες, για το πώς ο κόσμος πρέπει να γίνει μικρότερος.
Να λιπαίνονται τα κύτταρά μου, για να γεννάνε κι άλλους δολοφόνους του ανθρώπινου γένους. Οι πανανθρώπινοι φόνοι να εκπαιδεύουν την καθολική ψήφο, να κάνει παραχωρήσεις στην εξουσία, στο όνομα της παγκόσμιας ειρήνης.
Και έτσι η επανάσταση δεν είχε σκοπό να επιστρέψει στον άνθρωπο, γιατί την οδηγούσε από τη μια πλάνη στην άλλη. Γιατί ο λαός πείθονταν να καταδικάζει τη δικαιοσύνη προς χάρη μιας καλόβολης ειμαρμένης.
Και η καθαρή γνώση, η καθαρή πράξη έπαιρνε μορφή και περιεχόμενο μέσα από το θρασύ δεσποτισμό μιας δύναμης που έδειχνε έλεος μόνο στην αντιφατική ελευθερία.
Σε αυτή την κτηνώδη αξία, που με την διαλεκτική της έκανε χώρο μόνο για τον ίσκιο των ανθρώπων στο σύμπαν, αλλάζοντας την εσωτερική όψη της Δημοκρατίας…
Πιστεύω σε μία Δημοκρατία αδιαίρετη, ομοούσια, με μόνο ορίζοντα την αμφιβολία απέναντι στον άνθρωπο, που πασχίζει να γίνει σκοτεινός πατέρας της ενέργειας του.
Η ψυχική μου ατομικότητα είναι δοκιμαζόμενη και αναγνωρίζει μόνο το Νόμο της Ακέραιης Αγάπης προς τον άνθρωπο και τα δημιουργήματα της φύσης.
~Π.Μ.
Ευχαριστώ θερμά την Αμφικτιονία Ελληνισμού:
1) Που συμπεριέλαβε το παραπάνω πεζοποίημά μου στον πρώτο τόμο της ποιητικής εγκυκλοπαίδειας που θα κοσμήσει τις βιβλιοθήκες ιδρυμάτων, οργανισμών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
2) Που μου απέδωσε το 3ο Βραβείο στον 6ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης, καθώς η ποίησή μου είναι δύσκολη και σπάνια βραβεύσιμη…