ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΝΑΣΣΗ
Είμαστε εμείς που ακόμη δακρύζουμε για την Πόλη και την Αγιά Σοφιά μας και δεν ντρεπόμαστε γι’ αυτό.
Που ακόμη νοσταλγούμε τις χαμένες Πατρίδες, αλλά αποστρεφόμαστε τον πόλεμο.
Που αγαπάμε την Πατρίδα μας, αλλά δεν μισούμε τις ξένες.
Περήφανοι για τον πολιτισμό μας, με σεβασμό όμως και εκτίμηση και για τους πολιτισμούς όλων των άλλων χωρών.
Είμαστε εμείς που τιμούμε την Αλήθεια ως το υπέρτατο αγαθό και της ινδοευρωπαϊκής κοινωνίας και την αποδίδουμε προς όλους και όλα, ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας και κοινωνικής θέσης.
Εμείς που με τη δική Του Αγάπη, σεβόμαστε τις θρησκείες όλου του κόσμου.
Που κάνουμε τον σταυρό μας και στις αυλόπορτες σταυρώνουμε και τα παιδιά μας.
Εμείς που δεν φοβόμαστε κανέναν κατατρεγμένο, κανέναν πρόσφυγα και μετανάστη και τους απλώνουμε πρόθυμα χέρι βοήθειας, γιατί ξέρουμε ότι μόνο η ανάγκη ξερριζώνει τους ανθρώπους και κανένας άλλος λόγος.
Είμαστε εμείς που θέλουμε την εικόνα Του σε κάθε αίθουσα σχολείου μας, την πρωινή προσευχή των παιδιών μας στο όνομά Του.
Εμείς που δεν είμαστε θρησκόληπτοι, γιατί ξέρουμε πως ο Θεός είναι Αγάπη και βρίσκεται παντού, σε ένα λουλούδι, σε ένα αθώο παιδί, σε μια καλή γυναίκα, στον ζητιάνο της γειτονιάς μας.
Είμαστε εμείς που σεβόμαστε την ετερότητα, στα σχολειά μας, στον εργασιακό χώρο μας, στο κοινωνικό περιβάλλον μας.
Εμείς που αποστρεφόμαστε κάθε μορφή βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται και σ’ όποιον και να απευθύνεται.Είμαστε εμείς οι Έλληνες εθνιστές που απεχθανόμαστε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τις δικτατορίες και κάθε μορφή άσκησης εξουσίας που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία σε όλες της τις μορφές.
Είμαστε εμείς που αγαπάμε χωρίς ίχνος σοβινισμού και με πλήρη επίγνωση των ελαττωμάτων μας ως λαού αυτήν την Πατρίδα, στην οποία ο Θεός δώρισε απλόχερα την ομορφιά και τον πολιτισμό, και ακόμη αναζητά ανάμεσά μας τους ανθρώπους που θα τα αξιοποιήσουν.
Που γνωρίζουμε ότι για όλα τα έως τώρα λάθη μας εμείς και μόνο εμείς είμαστε οι αποκλειστικά υπεύθυνοι.
Εμείς που εθελοτυφλούμε, ως άλλοι Οιδίποδες μπροστά στην Κολοκοτρώνεια φιλαρχία μας. Τον Ηροδότειο φθόνο μας. Τη Σολωμική διχόνοια. Το Μακρυγιάννειο εγώ μας. Το βόλεμά μας…
Είμαστε εμείς που δακρύζουμε στην ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου, που καμαρώνουμε στις παρελάσεις τα παιδιά μας. Εμείς που αγαπάμε τα σώματα ασφαλείας και τον στρατό μας, γιατί επιτελούν έργο εθνικό και κοινωνικό.
Που θέλουμε να γίνεται η έπαρση και η υποστολή της σημαίας μας και στα σχολειά μας.
Που θα δίναμε όμως τη σημαία μας σε έναν αλλοδαπό μαθητή, ο οποίος έμαθε καλύτερα από τα δικά μας τη γλώσσα και την Ιστορία μας.
Είμαστε εμείς που βουρκώνουμε από περηφάνια, όταν νικούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες τα παιδιά μας.
Είμαστε εμείς οι Έλληνες εθνιστές που τραγουδάμε ακόμη το «Μακεδονία Ξακουστή» και θα το τραγουδάμε και στα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Είμαστε εμείς που απλώνουμε χέρια συμφιλίωσης και συνεργασίας σε όλους τους γείτονες, αλλά δεν τους χαρίζουμε ούτε μία σπιθαμή ελληνικής γης, ούτε μια συλλαβή από τα ελληνικά ονόματά μας, ούτε μία λέξη από την Ιστορία μας.
Είμαστε εμείς που στο διάβα της Ιστορίας, δεν προκαλέσαμε και ούτε θα επιδιώξουμε να λύσουμε τις διαφορές μας με πολέμους.
Εμείς που αν όμως μας προκαλέσουν, θα μας βρουν μπροστά τους, γίγαντες Ελλένηδες της Ιστορίας και των παραδόσεων του λαού μας.
Είμαστε εμείς που ανήκουμε σε όλα τα κόμματα, είμαστε εμείς που μέσα στην ψυχή μας έχουμε την Ελλάδα.
Εμείς οι… «φασίστες» των… «δημοκρατών» αυτής της χώρας, αμετανόητοι πατριώτες, αθεράπευτα νοσταλγοί των Χαμένων Πατρίδων, ονειρευτές του μαρμαρωμένου βασιλιά και της Αγιά-Σοφιάς μας, προσκυνητές του μαρτυρικού Πόντου και της πολύπαθης Κύπρου μας.
Αιώνιοι εραστές της Αλήθειας των προγόνων μας, το γόνυ κλίνοντες στο βάθρο της Ιστορίας, πάντα δυνατοί πατριώτες Έλληνες, τόσοι πολλοί και τόσο σπουδαίοι.
Είμαστε εμείς οι Έλληνες εθνιστές και θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους όσοι δεν εκατάλαβαν τη δύναμή μας.
Έτσι, γιατί ο εθνισμός είναι ψυχής μεθύσι,
κανένας δεν κατάφερε ποτέ να καταλύσει.