«ΑΚΡΙΒΕ» ΜΑΣ ΑΛΕΞΗ…

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ

«Ακριβέ» μας Αλέξη,

σε πληρώσαμε ακριβά για το ωραίο σου κάποτε χαμόγελο, τώρα πια έχει γίνει μία γκριμάτσα καλυμμένης οργής για την αμφισβήτηση της… αυθεντίας σου.

Σε πληρώσαμε ακριβά για τα ωραία και μεγάλα σου λόγια με δανεική φωνή, φτηνή απομίμηση εκείνης του Ανδρέα…

Σε άκουσα με μεγάλη προσοχή και ακόμη μεγαλύτερη υπομονή, με φόντο την όμορφη και συμβολική Ιθάκη. Πάντα σε ακούω, άλλωστε. Όπως και τότε, στον πρώτο ενθουσιασμό σου, τις αυταπάτες και τις βαρύγδουπες υποσχέσεις σου, τις οποίες ανέμενα κι εγώ – δεν το κρύβω – να υλοποιήσεις.

Φρόντισες πολύ γρήγορα να με απογοητεύσεις…

Μας είπες, λοιπόν, από την Ιθάκη του Ομήρου και του Καβάφη μας, πως τα μνημόνια τελείωσαν. Πώς η χώρα μας πια θα ορίζει την τύχη της, χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Χωρίς άλλες θυσίες από τον ελληνικό λαό. Έτσι ξεκίνησες το… βαρυσήμαντο διάγγελμά σου.Και φυσικά εμείς κοιταχτήκαμε ακόμη μία φορά με απορία. Μα το 2014 δεν ήταν να γίνει το ίδιο από τον Σαμαρά που εσύ ανέτρεψες, για να κυβερνήσεις; Τότε δεν είχε αξία αυτή η έξοδος και για το λόγο αυτό την εμπόδισες, ενώ τώρα με τα πρόσθετα, λόγω και των λαθών σου, βάρη, αίφνης την απέκτησε;

Και σε ποια ακριβώς έξοδο αναφέρεσαι, όταν έχεις υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών μας για τα επόμενα 100 χρόνια;

Αλέξη μας, συγγνώμη, αλλά τώρα πια μας περισσεύει η καχυποψία. Έχουμε και ένα μούδιασμα. Στην ψυχή μας. Και ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ με τις πράξεις σου μας προκάλεσες όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα προς το πρόσωπό σου.

Θεωρίες πολλές, μη συνάδουσες όμως και με τα έργα σου. Λυπούμαι, αλλά δεν σε εμπιστευόμαστε πια. Αυτό το παλιό χαρτί, άσσο στο μανίκι σου, το έχεις χάσει. Και ξέρουμε πως θα εξαντλήσεις όλα τα περιθώρια, για να παραμείνεις στην εξουσία. Όσα μάζεψες από το υστέρημα του λαού μας θα τα δώσεις προσωρινά μόνο και μόνο για να σε ξαναψηφίσουν. Και ύστερα θα τα ξαναπάρεις πίσω.

Επιδιώκεις πάση θυσία να παραμείνεις στην εξουσία. Θεμιτό, αν το έκανες από αγάπη για τον τόπο και τον λαό μας. Από αναγνωρισμένη από το λαό σου ικανότητα διακυβέρνησης του τόπου.

Για σένα όμως είναι απλά θέμα γοήτρου.

Τόσο μικρός, τόσο μωρός, τόσο υπέρμετρα εγωιστής και σαλάκων…
Και κατόπιν με περισπούδαστο ύφος διάβασες όσα σου είχαν γράψει για την Ιστορία μας.

Μέγα ατόπημα, πρωθυπουργέ μας. Στο σπίτι του κρεμασμένου… για ποια Ιστορία μιλάς; Αυτή που εσύ ο ίδιος έγραψες στα παλαιότερα των υποδημάτων σου, διαπραγματευθείς τα αδιαπραγμάτευτα; Εκχωρήσας ονόματα και πολιτισμό αιώνων; Υπογράψας την επαίσχυντη συμφωνία που θα σε καταδιώκει, δική σου Ερινύα, όσα χρόνια και αν ακόμη κυβερνήσεις αυτή τη χώρα, αλλά και μετά το θάνατό σου;

Θα σε συμβούλευα επομένως να αποφεύγεις να μιλάς για Ιστορία, Αλέξη μας. Η Ιστορία και η Μακεδονία κλαίνε κι εσύ είσαι ο πρώτος που δεν έχεις το δικαίωμα να σκουπίσεις τα δάκρυά τους…
Και κατόπιν το ίδιο μοτίβο της αναφοράς στο παρελθόν -πάλι με απογοητεύεις, καμία πρωτοτυπία. Οι ευθύνες στους άλλους που έφταιξαν. Που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Συνήθης τακτική των αποτυχημένων και ολιγωρούντων. Είναι πολύ βολικό να φταίνε οι προηγούμενοι καπετάνιοι για το στραβό τιμόνι του καραβιού που δεν ισιώνουμε και τη λαθεμένη ρότα που δεν αλλάζουμε…Καλό μου παιδί, θα σου πω μία κουβέντα από προσωπική εμπειρία. Κάθε διευθυντής σχολικής μονάδας διαπιστώνει λάθη και παραλείψεις των προηγούμενων. Είναι τόσο το εύρος της παιδείας, ώστε και ο ικανότερος όλων ποτέ δεν θα κατάφερνε να καλύψει τα πάντα και δη στον σύντομο χρόνο της θητείας του. Μόνον οι άφρονες όμως – και είναι ελάχιστοι – επιρρίπτουν τις ευθύνες της δικής τους αδυναμίας να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους στους προηγούμενους. Είναι η δική μας δεοντολογία. Οι άγραφοι κανόνες της εκπαίδευσης. Συνετό θα ήτο να ακολουθούσες κι εσύ αυτή την ιερή δεοντολογία και να μην επιχειρείς κουτοπόνηρα να μεταθέτεις την ευθύνη για το αποστράβωμα του δικού σου τιμονιού και την πρόσκρουση στα βράχια στους προηγούμενους «κακούς» καπετάνιους…

Και μην ξεχνάς ακόμη ότι το «τιμόνι» αυτό το άρπαξες, Αλέξη μας, με δόλο. Ξεγέλασες τον ελληνικό λαό που είδε στο πρόσωπό σου όσα ονειρεύτηκε. Και εσύ τον εξαπάτησες. Με μία μεγάλη κωλοτούμπα έκανες το όχι «ναι». Δεν τήρησες καμία από τις προεκλογικές σου υποσχέσεις. Βούλιαξες ακόμη πιο κάτω τη χώρα με τις αυταπάτες σου και την ανωριμότητα και ανευθυνότητά σου, χρέωσες ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό. Έγινες εσύ το πρόθυμο παιδί Ευρωπαίων και Αμερικανών σε βάρος της ίδιας μας της Ιστορίας…

Και αφού αναφέρεις τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες, οι δικές σου εμμονές και οι ιδεοληψίες και των υπουργών σου είναι οι χειρότεροι Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες που γνώρισε αυτός ο τόπος …
Και ο επίλογός σου; Πολύ συνηθισμένος, περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό.

Δεν θα ξεχάσεις μας λες όλους αυτούς που θεωρείς δήθεν υπεύθυνους για την χρεωκοπία της χώρας, ενώ στην πράξη κι εσύ εκεί ανήκες και εξακολουθείς να ανήκεις…

Ούτε κι εμείς θα ξεχάσουμε όμως ποτέ, Αλέξη Τσίπρα.

Τα ψέματά σου για να αρπάξεις την εξουσία. Τις εμμονές σου. Την σαλακωνεία και την αλαζονεία σου. Τους «μικρούς» και ασήμαντους συντρόφους και συνεταίρους σου στο ταξίδι της εξουσίας που έχει γίνει αυτοσκοπός στον βωμό του υπέρμετρου εγωισμού σου. Την αδιαλλαξία σου, την επιθετικότητά σου σε ό,τι και όποιον τολμά να σου εναντιωθεί ή σε ξεπερνά σε προσόντα…

Ούτε εμείς σκοπεύουμε να ξεχάσουμε, Αλέξη.

Το ξεδιάντροπο ξεπούλημα της Μακεδονίας, την αποστροφή κάθε τι εθνικού και πατριωτικού, την ψευδεπίγραφη δημοκρατία σου, το χαλκευμένο χαμόγελό σου, το λαγνοκουτοπόνηρο ύφος σου, την μικροπρεπή και ανάλγητη συμπεριφορά σου στα αποκαΐδια της Ραφήνας….

Τυφλωμένος από την Άτη, τόλμησες να παρομοιάσεις τον εαυτό σου με τον πολυμήχανο, λησμονώντας ότι την Ύβρη ακολουθεί η Τίση και η Νέμεση…

Ο Οδυσσέας του μεγάλου επικού μας ποιητή ήταν ευσεβής, πατριδολάτρης, τιμούσε τον ιερό θεσμό της οικογένειας, σεβάστηκε τον πολιτισμό του και κράτησε ψηλά την τιμή της Ελλάδας. Υπήρξε δίκαιος βασιλιάς, φιλαλήθης και ταπεινόφρων. Κυβερνούσε δε δημοκρατικά τον λαό του, παίρνοντας τις αποφάσεις του όχι ερήμην του και πάντα με γνώμονα το δίκαιο και το σωστό.

Σε τι από όλα αυτά βρίσκεις τον εαυτό σου, Αλέξη μας; Ούτε καν δημοψήφισμα τολμάς να κάνεις για το όνομα τη Μακεδονίας μας. Το δε μέγαρο Μαξίμου έχει μετατραπεί επί των ημερών σου σε άντρο διαπλοκής, με ιντριγκαδόρους και σχέδια παραμονής στην εξουσία απεργαζομένους, προεξάρχοντος του πανικόβλητου εαυτού σου…
Φτάσαμε λοιπόν στην «Ιθάκη», πρωθυπουργέ μας.

Με τη διαφορά ότι ο Οδυσσέας είχε από το ταξίδι αποκομίσει γνώσεις, έθετε πάνω από τον εαυτό του την τιμή και είχε και τη συμπαράσταση του λαού του για την εξόντωση των μνηστήρων.

Στο δικό σου ταξίδι, Αλέξη μας, εσύ τους μνηστήρες τους είχες και εξακολουθείς να τους έχεις δίπλα σου, αρχιμνηστήρας ων ο ίδιος της εξουσίας και μόνον. Όλους αυτούς που μετά το τέλος της δικής σου δύναμης, το μόνο που θα αντικρίζουν στα μάτια του κόσμου – μηδέ σου εξαιρουμένου -, θα είναι η περιφρόνηση και η αποστροφή.

Όλοι μαζί δε θα γραφτείτε στην Ιστορία αυτού του τόπου ως οι προδότες των ονείρων και των εθνικών ιδεωδών μας, φτηνοί μεταπράτες της ελπίδας, της Ιστορίας, του Πολιτισμού και της Αλήθειας αίσχιστοι φονιάδες…

Η Ιθάκη, έχεις δίκιο, Αλέξη Τσίπρα, είναι η αρχή. Του δικού σας τέλους….