ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΑΝΘΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΞΑΝΘΟ
Οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες και πρωτόγνωρες. Κλεισμένοι στο σπίτι μας με τα συναισθήματα μας να πάλλονται καθημερινά, μία από τις ασχολίες που αξίζει να κρατάμε ζωντανή, είναι αυτή του διαβάσματος ενός βιβλίου.
Πριν λίγες μέρες, έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο του Πυθαγόρα Ελευθεριάδη «Τι θυμάσαι από τον θάνατό σου;» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Κρατώντας το στα χέρια μου, αρχικά θαύμασα το πολύ όμορφο εξώφυλλο και απόρησα με τον τίτλο.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει:
«Δέχεσαι τη δεύτερη ευκαιρία;» «Ποιος είναι; Πού είµαι; Δεν βλέπω τίποτα. Φοβάµαι. Ποιος µου µιλάει; Ποιοι µε φέρατε εδώ; Πού είµαι;» «Δεν σε φέραµε εµείς. Νεκρός είσαι». «Μα… µα, πώς;» «Μην κάνεις ερωτήσεις που δεν µπορείς να αντέξεις τις απαντήσεις τους». «Δεν µου είπατε, όµως. Γιατί εµένα; Τι το διαφορετικό έχω εγώ;» «Πάντα δεν αισθανόσουν διαφορετικός;» «Ναι, αισθανόµουν». «Δέχεσαι τη δεύτερη ευκαιρία;» «Ναι…» «Ωραία, τότε. Τι θυµάσαι από τον θάνατό σου;»
Ήµουν είκοσι δύο χρόνων όταν πέθανα. Αυτή είναι η ζωή µου από τη στιγµή που µπήκα στον στρατό, εκείνο το καλοκαίρι. Από τότε που µου ανατέθηκε αυτή η περίεργη αποστολή. Ένας Έλληνας που ζούσε στο Λονδίνο, ο Έντουαρντ, παρουσιάστηκε για δύο εβδοµάδες στη µονάδα που ήµουν κι εγώ. Ήταν κωφός. Μόνο εγώ γνώριζα τη γλώσσα του, απ’ όλους τους στρατιώτες. Οπότε, έπρεπε να γίνω ο διερµηνέας του. Αυτή είναι η ιστορία µας. Μια ιστορία διαφορετική. Μια σχέση ιδιαίτερη, που δεν βασιζόταν,όµως, σε λόγια. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο εαυτός σου µέσα σ’ έναν τέτοιο κόσµο; Σ’ έναν κόσµο που σου επιβάλλει να αλλάξεις, πείθοντάς σε συνεχώς για τη διαφορετικότητά σου;
Ο Πυθαγόρας Ελευθεριάδης έρχεται να μας συστήσει ένα βιβλίο σκληρό, αλλά και πέρα για πέρα αληθινό. Οι χαρακτήρες του, με τον τρόπο που παρουσιάζονται και με τα όσα ζουν, γίνονται άμεσα, οικεία πρόσωπα στον αναγνώστη. Η συναισθηματική φόρτιση κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο, ενώ δεν λείπουν οι έντονες και χαρακτηριστικές εικόνες που σε εγκλιματίζουν εύκολα και δε χάνεις τη ροή της ιστορίας.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που έρχεται να προβληματίσει, να αφυπνίσει και να επικοινωνήσει. Τόσο το ύφος, όσο και η γλώσσα του βιβλίου κινούνται σε απλά μήκη κύματος, χωρίς υπερβολές και επιτηδευμένες εκφράσεις. Κάποιες σκηνές μάλιστα του βιβλίου, ειδικά προς το τέλος του, τις φαντάστηκα ήδη να προβάλλονται σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα.
Το αμείωτο ενδιαφέρον του αναγνώστη, πιάνεται ξεκάθαρα μέσα από την ιστορία των δύο πρωταγωνιστών. Του Αχιλλέα και του Έντουαρντ. Αυτοί οι δύο ήρωες του βιβλίου, γίνονται αυτομάτως ήρωες της ζωής αλλά και της ζωής κάθε αναγνώστη που γίνεται ένα με εκείνους.
Αυτό το συγγραφικό απόκτημα, έρχεται να μας υπενθυμίσει τη ζοφερή πραγματικότητα των «διαφορετικών» ανθρώπων, το ρατσισμό που λαμβάνουν, τον ρόλο που έχει η οικογένεια σε όλο αυτό και πάνω απ’ όλα την ανιδιοτελή αγάπη. Το να βρίσκεις έναν άνθρωπο μέσα στον κόσμο, που να είναι για εσένα όλος ο κόσμος.
Κλείνοντας το βιβλίο, δε μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Κάθε του σελίδα κρύβει και μία μεγάλη αλήθεια για την ίδια τη ζωή. Η ώριμη και ενδιαφέρουσα πένα του αεικίνητου Πυθαγόρα, έχει ακόμη πολλά χιλιόμετρα να διανύσει πάνω στο χαρτί….
Κάντε δώρο στον εαυτό σας αυτό το υπέροχο βιβλίο ή σε ανθρώπους που αγαπάτε κι εκτιμάτε και θα θέλατε να αλλάξουν για το καλό τους!
Συγγραφέας: Πυθαγόρας Ελευθεριάδης
Εκδότης: Εκδόσεις Πηγή
Μορφή: Μαλακό εξώφυλλο
Έτος έκδοσης: 2020
Αριθμός σελίδων: 356
Κωδικός ISBN-10: 9606263509
Κωδικός ISBN-13: 9789606263507