ΣΤΕΛΙΟΣ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΜΑΓΕΙΑ
Το βασικό ερώτημα είναι τι ακριβώς είναι η μαγεία.
Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και σήμερα στον 21ο αιώνα της εξέλιξης, πιστεύουν στη μαγεία και την φοβούνται. Η μαγεία, βέβαια, χάνεται στα βάθη των αιώνων κι απ’ αρχής της δημιουργίας του κόσμου υπήρξε ως ανάγκη, όπως και η λατρεία και η θρησκεία. Στον αρχαίο κόσμο και ιδιαίτερα στον κόσμο που δεν είχαν αναπτύξει πολιτισμό, η μαγεία είχε τη σχέση και της επιστήμης, ιδιαίτερα της θεραπευτικής τολμώ να πω, αν όχι της ιατρικής. Ίσως γι’ αυτό και σήμερα στις μέρες μας μπορούμε να καθορίσουμε ένα όριο ανάμεσα στη μαγεία και την επιστήμη και να πούμε ότι το όριο βρίσκεται στο μεταίχμιο των δύο.
Επίσης θα ήταν δυνατόν να ορίσουμε και μια σχέση μεταξύ της θεωρητικής μαγείας και της θρησκείας. Η μαγεία ιστορικά ξέρουμε ότι αναπτύχθηκε κατά τον Μεσαίωνα, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, όπου και πολλοί διανοούμενοι διέκριναν δύο μορφές της. Τη φυσική και τη δαιμονική. Κατ’ αυτούς, η φυσική μαγεία δεν διέφερε από την ιατρική επιστήμη εκείνης της εποχής εφ’ όσον ένας κλάδος της είχε ασχοληθεί με τη θεραπευτική μέσω απόκρυφων επιστημών. Αντίστοιχα η δαιμονική μαγεία, ήταν μια διαστρέβλωση της θρησκείας, ή ακόμα μια θρησκεία που αποστρεφόταν τον Θεό επικαλούμενη δαίμονες για την όποια ρύθμιση των ανθρωπίνων αναγκών και υποθέσεων.
Στην κλασική αρχαιότητα, ο όρος «μαγεία» αναφερόταν αρχικά στην τέχνη των μάγων, των ιερέων των ναών των Θεών που λάτρευαν. Έτσι, είναι δυνατόν να ισχυριστούμε ότι αρχικά όλες οι τεχνικές της μαγείας στηρίζονται στην ουσιαστική ενότητα που υπάρχει ανάμεσα στον άνθρωπο, τον γνωστό σε όλους μας «Μικρόκοσμο» και το εξωτερικό σύμπαν, τον «Μακρόκοσμο». Αυτή η ενότητα είναι που εκδηλώνει τις εσωτερικές μας δυνάμεις, που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση με τον εξωτερικό κόσμο, μέσα από την προσπάθεια του μυημένου στα μυστήρια, καθώς μετατοπίζει τις δυνάμεις του προς τις εξωτερικές δυνάμεις για να έρθει σε επαφή με αυτές. Δηλαδή μετατοπίζει την εστίαση της συνείδησής του κι όλες οι εξωτερικές δυνάμεις μπορεί να ελεγχθούν και να εκδηλωθούν μέσα από τον αγωγό της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Η μαγεία, λοιπόν, αρχίζει πάντα από μέσα μας και με διάφορα τυπικά προσελκύουμε τις πνευματικές δυνάμεις, θετικές ή αρνητικές. Έτσι συνηθίζουμε να διαχωρίζουμε τη μαγεία σε Λευκή και σε Μαύρη. Κατά την προσωπική μου άποψη, η μαγεία είναι μία και μοναδική, αφού τα τυπικά και τελετουργικά είναι όμοια και στη Λευκή και στη Μαύρη. Ο διαχωρισμός είναι σωστό να μπαίνει στην πρόθεση του μάγου και στις επικλήσεις του. Αν επικαλείται το Καλό για καλό σκοπό είναι Λευκή η μαγεία του, κι αν επικαλείται το Κακό για κακό σκοπό τότε είναι μαύρη. Ωστόσο θέλω να επισημάνω ξανά τη γνώμη μου, ότι δηλαδή η μαγεία, είτε Λευκή είτε Μαύρη, είναι μια πραγματική άρνηση προς το Θείο έργο, αφού και στις δυο περιπτώσεις επεμβαίνει να αλλάξει συμπαντικές αλήθειες και το Θείο Έργο.
Η απόκτηση του χαρίσματος, αν δεν είναι έμφυτο, χρειάζεται κόπο, δουλειά, χρόνο και η αρχή είναι κανείς να μάθει καλά τον διαλογισμό και μέσα από αυτόν να κατορθώσει τη διαμόρφωση νοητικών εικόνων. Στις Δυτικές Σχολές κατά την άσκηση του διαλογισμού, χρησιμοποιούμε πάντα τη στάση που αποκαλούμε «Μορφή του Θεού». Είναι αυτή η στάση που έχουν όλα τα αρχαία αγάλματα των Αιγυπτίων Φαραώ. Μετά τη στάση αυτή, με ηρεμία αρχίζει η άσκηση του διαλογισμού. Αυτά τα λίγα αλλά σημαντικά να αναφέρω και δεν θα ήθελα να προχωρήσω σε λεπτομέρειες, αφού ο στόχος μου δεν είναι να διδάξω μαγεία, αλλά απλά και θεωρητικά να ενημερώσω για την ύπαρξή της.
Τελικά μέσα σ’ αυτήν τη λέξη «μαγεία», καλώς ή κακώς, συμπεριλαμβάνονται όλες οι απόκρυφες επιστήμες ή τέχνες, έτσι θα μπορούσα να αναφέρω και κάποια είδη μαγείας ή μάλλον μαγικής τέχνης, όπως η ιατρική μαγεία-θεραπεία από γιατροσόφια από βότανα κι άλλα πολλά, που κληρονομούνται από παλιά και στις μέρες μας. Μια άλλη μαγεία είναι τα Ξόρκια. Οι εξορκισμοί ενάντια στο κακό, όπως ακόμα και οι διάφορες θρησκευτικές προσευχές γραμμένες από αγίους, οσίους και καλόγερους κάθε θρησκείας. Ακόμα και οι Χριστιανικοί εξορκισμοί κι ευλογίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μαγεία.
Επίσης άλλη μορφή μαγείας είναι η κατασκευή προστατευτικών φυλακτών και τα Τάλισμαν. Τα Τάλισμαν, συνήθως μεταλλικά μενταγιόν, τετράγωνα, τρίγωνα κ.λπ. σε χρυσό, λευκόχρυσο, ασήμι ή ακόμα κι από σίδηρο, όπου επάνω είναι χαραγμένα κάποια ονόματα του Θεού, όπως «ΑΓΛΑ» ή ακόμα η πιο γνωστή επιγραφή είναι το μαγικό τετράγωνο με τον τύπο SATOR – AREPO, ή το PATERNOSTER σταυροειδώς ή το Α και το Ω, κι άλλα πολλά. Είδος μαγείας είναι και η μαγγανεία ή και η προστασία από τη μαγγανεία. Μαγεία ή μαντεία θεωρείται ακόμα και η Λαϊκή Αστρολογία. Όπως και η Αλχημεία. Βέβαια, απ’ ότι έχω αντιληφθεί μέσα από τις μελέτες μου, οι Αλχημιστές, ως χημικοί επιστήμονες μιας παλιάς εποχής κατά τον Μεσαίωνα, δεν έψαχναν να μετατρέψουν τον άνθρακα σε χρυσό όπως πολλοί πιστεύουν. Μάλλον η προσπάθειά τους μέσα από πειραματισμούς ήταν κάτι άλλο, πιθανόν ένα τυπικό ανάτασης σε άλλα επίπεδα συνείδησης.
Σήμερα ό,τι κι αν πούμε θα είναι απλά εικασίες, αφού γνωρίζουμε ότι ποτέ οι Αλχημιστές δεν κατόρθωσαν να κάνουν τον άνθρακα χρυσό, αλλά πιθανότατα να δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ανόδου τους στο πνευματικό τους επίπεδο. Στις μέρες μας, υπάρχουν πολλές μορφές μαγείας που αποτελούν γι’ αυτούς που εξασκούν την τέχνη αυτή κι ένα επικερδές επάγγελμα. Βέβαια, θα είναι παράληψη να μην αναφέρω την καφεμαντεία που σχεδόν όλες οι γυναίκες την γνωρίζουν και πολλές και πολλοί την πιστεύουν. Σαφώς βέβαια υπάρχουν και επαγγελματίες καφετζούδες. Άλλη τέχνη που επικρατεί αλλά λιγότερο από την καφέ-μαντεία, είναι η αυγομαντεία κι άλλες ίσως πιο σοβαρές από επαγγελματίες όπως η χειρομαντεία και η χαρτομαντεία.
ΧΕΙΡΟΜΑΝΤΕΙΑ
Ο Κομφούκιος είπε ότι η χειρομαντεία δεν είναι μαγεία, αλλά αληθινή επιστήμη.
Αυτή η επιστήμη ή τέχνη δεν είναι τίποτε άλλο από την ικανότητα της μελέτης των σημείων και βαθουλωμάτων στις παλάμες των χεριών μας, ακόμα και τα δακτυλικά μας αποτυπώματα. Γνωστοί χειρομάντες ισχυρίζονται ότι οι γραμμές και τα σχέδια των παλαμών ήδη τα μελετούν κι επιστήμονες γενετησιολόγοι επειδή ανακαλύπτουν ότι δείχνουν και κληρονομικά χαρίσματα. Πρώτος που ασχολήθηκε με αυτήν την επιστήμη-τέχνη ήταν ο Τσεχοσλοβάκος φυσικός Γιαν Πούρκινγιε, ο οποίος περιέγραψε για πρώτη φορά τον τρόπο και την ταξινόμηση που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.
Συνεχιστής υπήρξε και ο εξάδελφος του Δαρβίνου, ο σερ Φράνσις Γκάλτον, ονομαστός επιστήμονας και καθηγητής που καθιέρωσε την επιστήμη της Ευγονικής. Οι μελέτες του συνεχίστηκαν για χρόνια στο εργαστήριο Γκάλτον και το 1959 απέδειξαν πως ο μογγολισμός οφειλόταν σε ανωμαλία των χρωμοσωμάτων, μέσα από τη μελέτη του στις γραμμές των παλαμών. Το 1966, τρεις παιδίατροι στη Νέα Υόρκη, αποτύπωσαν τις παλάμες παιδιών που γεννήθηκαν από μητέρες που πέρασαν ερυθρά στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης τους. Το 1967, μια ομάδα Ιαπώνων επιστημόνων γενίκευσε τις έρευνες και τις παρατηρήσεις σε άτομα όλων των ηλικιών που νοσηλεύονταν σε νοσοκομείο της Οσάκα. Εξετάζοντας 2.000 αποτυπώματα κι όλες τις σχετικές περιπτώσεις ασθενειών, ανακάλυψαν πολλές σχέσεις ανάμεσα στα σχέδια των γραμμών στις παλάμες τους.
Σε συνέδριο Γενετικής, που έγινε τα τελευταία χρόνια στο Παρίσι με τη συμμετοχή διάσημων επιστημόνων από πολλές χώρες, γιατροί, βιολόγοι κι άλλοι ειδικοί, υποστήριξαν ότι είναι δυνατόν να διαβάζονται στις γραμμές του χεριού οι ασθένειες. Οι ισχυρισμοί αυτοί των επιστημόνων, επιβεβαιώνουν την ειδική μορφή της χειρομαντείας, που μπορεί να αποβεί πολύτιμο βοήθημα για την ιατρική. Ιστορικά γνωρίζουμε ότι η χειρομαντεία έχει την προέλευσή της από τους Χαλδαίους και τους Βαβυλώνιους, όπως και σε όλη την Ασία. Στην Ελλάδα την έφερε ο Χείρων. Επίσης και ο φιλόσοφος Αναξαγόρας (500-428 π.Χ.), δίδασκε αυτή την επιστήμη-τέχνη. Επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η χειρομαντεία ήταν γνωστή από τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης: «… Ο Θεός σφραγίζει το χέρι κάθε ανθρώπου, για να αναγνωρίζει το έργο του…» (Ιώβ 37, 7). Στις παροιμίες της Βίβλου (Παροιμίες 3, 6) αναφέρεται: «Το μήκος της ζωής, βρίσκεται στο δεξί χέρι, τα δε πλούτη και οι τιμές στο αριστερό».
ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΕΙΑ
Η καταγωγή της χαρτομαντείας χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Οι Κινέζοι την γνώριζαν και την εξασκούσαν χίλια χρόνια π.Χ., όπου αρχικά χάραζαν τις φιγούρες της τράπουλας πάνω σε ξύλινες πλάκες. Η χαρτομαντεία, ως γνωστόν, εφαρμόζεται με τα 52 χαρτιά της συνηθισμένης τράπουλας, ή με τα λεγόμενα «Ταρό» με τα 78 χαρτιά. Όσοι μελλοντολόγοι ασχολούνται με τη χαρτομαντεία μας λένε ότι το κάθε χαρτί έχει την δική του σημασία, αλλά και τη σημασία που αποκτά ανάλογα με τη σειρά που θα βρεθεί κοντά στα άλλα χαρτιά. Σ’ αυτό το θέμα δεν θα επεκταθώ, καθ’ ότι δεν το γνωρίζω καλά και μάλλον για να είμαι ειλικρινής, όλα αυτά δεν μπορώ να τα πιστέψω, όμως υπάρχει ακόμα μια τεχνική, πολύ λιγότερο διαδεδομένη: η αριθμομαντεία ή Αριθμοσοφία.
ΑΡΙΘΜΟΜΑΝΤΕΙΑ – ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ
Για την τέχνη της αριθμοσοφίας, είναι καλό να επεκταθώ φρονώντας ότι είναι κάτι πολύ σοβαρό που μας άφησαν οι αρχαίοι φιλόσοφοί μας.
Η αριθμοσοφία ή αριθμομαντεία, δεν είναι τίποτε άλλο από την απόκρυφη έννοια των αριθμών και τις μυστικές ικανότητές τους. Αυτή η μαγική τέχνη ήταν γνωστή από την αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα από τον μεγάλο μας φιλόσοφο, τον Πυθαγόρα, που γεννήθηκε το 580 π.Χ. στην Σάμο και πέθανε γύρω στο 500 π.Χ.. Αναφορές στους αριθμούς και στην απόκρυφη αξία τους έχουμε και από τον Ηρόδοτο (450 π.Χ.) που μιλάει για τα μυστήρια των Πυθαγορείων παρομοιάζοντάς τα με τα Ορφικά Μυστήρια.
Για τους αριθμούς και την αξία τους έχουμε πολλές αναφορές από πολλούς προγόνους μας. 394 π.Χ. από τον Αρχύτα από τον Τάραντα, που μας έχει αφήσει ένα απόσπασμα από την Πυθαγόρεια Αριθμητική. Αναφορές έχουμε κι από τον Αριστοτέλη 322 π.Χ., τον Ερατοσθένη 276 π.Χ., αλλά και άλλους μετά Χριστόν όπως τον Νικόμαχο από τα Γέρασα 50 μ.Χ., που έγραψε τις Πραγματείες για την Αριθμητική και την Αρμονία. Τον Πορφύριο, 300 μ.Χ., τον Ιάμβλιχο, τον Πρόκλο, τον Φώτιο και άλλους πολλούς. Επίσης δεν πρέπει να παραλείψω τους Γιοχάνες Μεούρσιους 1620 μ.Χ., Μάρκο Μημπόμιους 1650 μ.Χ., και το 1660 μ.Χ. τον Αθανάσιο Κίρχερ, που μελέτησαν, συνέλεξαν και συγκεφαλαίωσαν όλα όσα βρήκαν διασκορπισμένα γύρω από τις διδασκαλίες του Πυθαγόρα. Ας δούμε, λοιπόν, προσεκτικά τη διδασκαλία του…
Ο Πυθαγόρας δίδασκε ότι οι αρχές που διέπουν τους Αριθμούς, θεωρούνται σαν αρχές όλων των Πραγματικών Υπάρξεων. Η διαισθητική γνώση σχετίζεται με τον Μοναδικό τύπο. Η λογική και η αιτιότητα με τον Δυαδικό τύπο. Η φαντασία με τον Τριαδικό τύπο και η αίσθηση των υλικών αντικειμένων με τον Τετραδικό τύπο. Οι αριθμοί του Πυθαγόρα ήταν τα ιερογλυφικά σύμβολα με τα οποία εξηγούσε όλες τις ιδέες σχετικά με τη φύση των πραγμάτων, μας λέει ο Πορφύριος. Οι αριθμοί, λοιπόν, είναι το κλειδί για τις αρχαίες όψεις της κοσμογονίας. Οι βάσεις των Πυθαγορείων Μαθηματικών ήταν οι εξής: Πρώτη φυσική διάκριση των Αριθμών είναι σε Μονούς και Ζυγούς. Οι Μονοί όταν χωριστούν σε δύο ίσα μέρη αφήνουν και μια μονάδα σαν υπόλοιπο ενώ οι Ζυγοί μπορούν να διαιρεθούν σε δύο ίσα μέρη χωρίς να αφήνουν την μονάδα ως υπόλοιπο. Οι Ζυγοί μπορούν ακόμα να διαιρεθούν και σε δύο άνισα μέρη.
Η Μονάδα δεν μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ίσους αριθμούς, αφού είναι μονός αριθμός και η Μονάδα έχει δεχθεί πολυάριθμα νοήματα με κυριότερο ότι Θεός είναι ο δημιουργός των πάντων.
Η Δυάδα όπως και η Μονάδα αντιπροσωπεύει έναν μεγάλο αριθμό ιδεών με πρώτο ότι είναι αντίθετη προς τη Μονάδα. Η Μονάδα, μαζί με τη Δυάδα, αποκαλούνται επίσης και Πεπερασμένο και Άπειρο.
Την Τριάδα, οι Πυθαγόρειοι την απένεμαν στη φυσιολογία, όπου θεωρούσαν ότι είναι η αιτία όλων όσοι έχουν τριπλή διάσταση. Κι εδώ παραθέτω την άποψη των αρχαίων: τρεις οι Μοίρες, τρεις οι Ερινύες, τρεις οι Χάριτες όπως και τρεις οι Κριτές του Άδη, Μίνωας, Αιακός και Ροδάμανθης. Τρεις οι Ώρες σύμφωνα και με τον Ησίοδο, η Ευνομία, η Δίκη και η Ειρήνη. Την Τετράδα, μας αναφέρει ο Νικόμαχος, οι Πυθαγόρειοι αποκαλούσαν τον αριθμό τέσσερα ως «το μέγιστο Θαύμα», Θεό, Πολλαπλή Θεότητα, Πηγή της Φύσης και Κλειδοκράτορα.
Αναφέρω δε ότι σε όλες τις γλώσσες ο Θεός αποκαλείται με τέσσερα γράμματα, εξ’ ου και το τεκτονικό Τετραγράμματο. Επίσης θα πρέπει να αναφέρω κατά τον Πυθαγόρα για τον αριθμό τέσσερα: Τα 4 στοιχεία της φύσης. 4 πλευρές του τετραγώνου. 4 γωνιές του τετραγώνου. 4 ιδιότητες: Κρύο, ζέστη, ξηρασία, υγρασία. 4 βασικοί χυμοί. 4 εποχές του έτους. 4 τέταρτα του ορίζοντα. Και κατά την Καμπαλά και τον εσωτερικό Χριστιανισμό και τους αποκρυφιστές: 4 ποταμοί της Εδέμ: Ευφράτης, Γιων, Τίγρης και Φισών. 4 ποταμοί των υποχθόνιων περιοχών: Φλεγέθων, Κοκυτός, Στυξ, και Αχέροντας. 4 Στοιχεία της Μεταφυσικής: Ύπαρξη, ουσία, αρετή και δράση. 4 τεκτονικές αρετές. 4 Ευαγγελιστές σε σχέση με τέσσερις χερουβικές μορφές: του ανθρώπου, του λιονταριού, του ταύρου και του αετού.
Η Πεντάδα κατά τους Πυθαγορείους είναι ο κατ’ εξοχήν σφαιρικός αριθμός αφού σε κάθε πολλαπλασιασμό αποκαθιστά τον εαυτό του.
Η Εξάδα αποτελεί τη μορφή της μορφής.
Η Επτάδα κατά τους Πυθαγορείους ονομάστηκε έτσι από το ελληνικό ρήμα σέβω=σέβομαι.
Η Ογδοάδα ή Οκτάδα. Είναι ο πρώτος ενεργητικός κύβος κι επίσης ο μόνος αρτιόμορφος ζυγός αριθμός που συμβολίζει την Αρμονία.
Η Εννεάδα είναι το πρώτο τετράγωνο ενός περιττού αριθμού. Ο αριθμός που είναι σαν τον Ωκεανό που περιβάλλει όλους τους αριθμούς μέσα στη Δεκάδα, όπου μετά απ’ αυτόν δεν υπάρχει άλλος μονοψήφιος αριθμός. Το 9 λέγεται και Τελεσφόρος, αφού το έμβρυο τρέφεται για εννιά μήνες από την μητέρα του στη μήτρα και είναι το έμβλημα της ύλης που όσο κι αν διαφοροποιείται, δεν καταστρέφεται. Το 9 πολλαπλασιαζόμενο με οποιοδήποτε άλλο αριθμό πάντα αναπαράγει τον εαυτό του.
Η Δεκάδα είναι πλέον η Παντέλεια κι ονομάζεται Κόσμος, δηλαδή Σύμπαν…
Η Αριθμολογία ή Αριθμοσοφία και η Πυθαγόρεια φιλοσοφία των αριθμών, είναι ένα τεράστιο θέμα που δεν μπορεί να παρουσιαστεί σ’ αυτές τις λιγοστές σελίδες. Προσπάθησα όμως όσο πιο συνοπτικά να σας παραδώσω ένα μικρό στίγμα για περαιτέρω μελέτη επί του θέματος.
Για το 11 το 12 13 και άλλους αριθμούς θα μιλήσουμε σε ένα άλλο θέμα εκτενέστερα όταν θα ασχοληθούμε με την Καμπαλά και τον εσωτερικό Χριστιανισμό.
Τέλος, θέλω να προϊδεάσω τους φίλους αναγνώστες και τις φίλες αναγνώστριες παραθέτοντας πολύ λίγα λόγια για την Ιερή Καμπαλά την επιστήμη ή τέχνη των τεχνών του Αποκρυφισμού και της μεταφυσικής που επεξηγεί κι αποκαλύπτει τα πάντα ιδιαίτερα, στη Βίβλο, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, παραθέτοντας μια μικρή εισαγωγή για την Καμπαλά των αριθμών…
Η ΚΑΜΠΑΛΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Από τα αρχαία κείμενα βλέπουμε ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τους αριθμούς σχεδόν αποκλειστικά για τους καθημερινούς τους σκοπούς ενώ οι Ιουδαίοι Ραβίνοι είχαν προσθέσει στους αριθμούς πρακτικούς σκοπούς αλλά και άλλους εντελώς ιδιαίτερους σκοπούς, όπου πίστευαν ότι θα τους αποκαλύψουν τις βαθύτερες όψεις της φύσης, της ύπαρξης και της διδασκαλίας.
Οι Ιουδαίοι Ραβίνοι είναι βέβαιο ότι ανακάλυψαν τέτοιο βάθος και σπουδαιότητα πίσω από την απλή επιφανειακή αξία των αριθμών και των λέξεων που τους αντιπροσώπευαν, που βαθμιαία ανέπτυξαν μια ολόκληρη επιστήμη αριθμητικών ιδεών, εντελώς ξεχωριστή από τα απλά μαθηματικά. Αυτή η επιστήμη ονομάστηκε Καμπαλά ή Καμπάλα ή Καββάλα από την εβραϊκή QBLH: δόγμα που έχει ληφθεί, από τη ρίζα QBL που σημαίνει «λαμβάνω». Τα πέντε τελικά εβραϊκά γράμματα χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες περιόδους ως εκατοντάδες, όπως ένα σπουδαίο σημείο είναι ότι δεν έγραφαν ποτέ JH για τον αριθμό 15 επειδή ήταν το όνομα της Θεότητας. Αντί γι’ αυτό πρόσθεταν το 9 και το 6 , δηλαδή έγραφαν TV Τεθ βάου. Έτσι οι Καμπαλιστές χρησιμοποιούσαν το JH μόνο όταν ήθελαν να επιστήσουν την προσοχή στον αριθμό του Αγίου Ονόματος.
Ο όρος Καμπαλά, είναι γνωστό ότι περιλαμβάνει τις εβραϊκές δοξασίες για την Κοσμογονία και τη Θεολογία καθώς και για την επιστήμη των αριθμών. Το πρώτο μέρος χαρακτηρίζεται ως Δογματική Καμπαλά, ενώ το δεύτερο ως Πρακτική Καμπαλά. Η Καμπαλά στο πέρασμα των χρόνων έγινε ένα μέσο μεταβίβασης από γενιά σε γενιά, κρυμμένων αληθειών, θρησκευτικών αντιλήψεων, μυστικών της φύσης, ιδεών για την Κοσμογονία, ίσως και ιστορικών γεγονότων, με έναν τρόπο που ήταν και είναι ακατανόητος στους αμύητους. Η αποκάλυψη των μυστικών και οι μέθοδοι ερμηνείας καλύπτονται από μυστήριο και μπορούν να προσεγγιστούν μόνο μέσω της θρησκείας. Το πιο πρακτικό μέρος του συστήματος περιλαμβανόταν σε τρεις μεθόδους που ονομάζονται Γκεμάτρια, Νοταρικόν, και Τεμουρά.
Θα ήθελα να σταματήσω εδώ, αφού το θέμα Καμπαλά και οι τρεις μέθοδοι αποτελούν μια τεράστια επιστήμη όπου χρειάζονται τόμοι για να το επεξηγήσω. Παρόλα αυτά υπόσχομαι ότι από το επόμενο θα αρχίσω να αφιερώνω θέματα που αφορούν αποκλειστικά στην Καμπαλά.
Σημείωση: Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.
*Πρώτη δημοσίευση στο Books and Style: 1/2018