ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: ΘΡΗΣΚΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ Β’)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Φίλες και φίλοι,

Ο προσδιορισμός των σκηνών σε τοιχογραφίες ή σε συγκεκριμένα κτήρια και ομάδες αντικειμένων ως θρησκευτικά, θα έπρεπε να είναι απόρροια της αθροιστικής διαδικασίας μιας ποικιλίας στοιχείων. Σχετικά χαρακτηριστικά συμπεριλαμβάνουν την ασυνήθιστη τοποθεσία ενός κτηρίου, πραγματική ή απεικονιζόμενη, και την παρουσία ευδιάκριτων αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών.

Ο συνδυασμός του χαρακτήρα και της τοποθεσίας μπορεί να υποδηλώσει ή τη δημόσια έκθεση ή κρυμμένα μυστήρια. Ειδικότερα χαρακτηριστικά όπως βάρθρα ή αντικείμενα για την εστίαση της προσοχής, με πιο προφανή μια φιγούρα ή τοιχογραφία σε επιφανή θέση, μας αποκαλύπτουν μια ιδιαίτερη λειτουργία, ενδυναμώνουν την εντύπωση της λατρευτικής χρήσης, ενώ ομάδες ειδωλίων, κοσμημάτων και άλλων αντικειμένων που μας φαίνονται παράταιρα, ίσως αναπαριστούν βασικές προσφορές.

Συχνά, τα μέλη μιας κοινότητας προσπαθούν πολύ για να τιμήσουν ή να εξευμενίσουν τις θεότητές τους, ανταγωνιζόμενα να προσφέρουν τα πλέον φανταχτερά ή πολύτιμα αναθήματα. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η κάθε κοινωνία αντιλαμβανόταν διαφορετικά το θέμα της αξίας.

Αντίθετα με τους Έλληνες της κλασικής περιόδου, οι Μυκηναίοι δεν αφιέρωναν τις πηγές τους στην κατασκευή περίτεχνων κτηρίων με χρήση ναού, αλλά συχνά υπάρχουν καθημερινά αντικείμενα (σκεύη μαγειρέματος, αποθήκευσης και ποτού) που έπαιξαν ρόλο στους κοινωνικούς εορτασμούς και αποτελούν, για όλον τον κόσμο, χαρακτηριστικό λατρευτικής δραστηριότητας.

Ορισμένα αντικείμενα ίσως έχουν χρεωθεί με έναν αναγνωρίσιμο συμβολισμό, ανεξάρτητα με τη χρήση τους σε πλαίσιο ιερό ή αμιγώς οικιακό. Εδώ απαιτείται ακόμη μεγαλύτερη προσοχή, εφ’ όσον παρόμοια αντικείμενα έχουν τόσο ιερές όσο και κοσμικές λειτουργικές εφαρμογές.