ΑΝΑ ΖΑΧΑΡΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑ ΖΑΧΑΡΗ
ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ…
Έκλαιγε καθώς κατέβαζε ένα-ένα τα στολίδια από το δέντρο και τα δάκρυα, καυτά, στάλαζαν πάνω στη μαύρη μπλούζα.
Άκουσε να χτυπούν την πόρτα. Ας πάει άλλος ν’ ανοίξει, σκέφτηκε αδιάφορα, αλλά οι χτύποι συνέχισαν πιο ανυπόμονα. Ποιος να ’ναι; Συλλογίστηκε εκνευρισμένα.
«Μα, επιτέλους», μουρμούρισε, «από μένα τα περιμένουν όλα; Ούτε μια πόρτα δε μπορούν ν’ ανοίξουν;». Το ίδιο εκνευρισμένα παράτησε κάτω το κουτί και προχώρησε προς την εξώπορτα. Οι χτύποι ακούστηκαν ξανά. Το χέρι της σταμάτησε λίγο πριν γυρίσει το πόμολο, όπως στάθηκε και η καρδιά της. Δύο χτύποι παύση κι άλλος ένας, αναγνώρισε τον τρόπο. Ο τρόπος που εκείνος χτυπούσε πάντα. Εκείνος κι άλλος κανείς.
Δε μπορεί, σκέφτηκε, δεν είναι δυνατόν. Κάποιος παίζει μαζί μου και τούτο το παιχνίδι είναι πολύ άσχημο. Την πλημμύρισε θυμός μαζί και πόνος την ώρα που άνοιγε με βία την πόρτα, έτοιμη να τον πάρει και να τον σηκώσει αυτόν που αποφάσισε να κάνει κάτι τέτοιο.
Το πρόσωπό του γελαστό.
«Πώς είναι δυνατόν;», κατάφερε να ψιθυρίσει κι έπειτα στράφηκε να βάλει τη φωνή στην αδελφή της, στη μάνα της, αλλά εκείνος τη σταμάτησε.
«Μόνο εσύ με ακούς, μόνο εσύ με βλέπεις. Ήρθα να σου πω αντίο και πως σας αγαπώ όλους πολύ. Έχε γεια…».
Το επόμενο δευτερόλεπτο έστριβε κιόλας στη γωνία, κουνώντας το χέρι σ’ αποχαιρετισμό, με το ίδιο γνωστό τρυφερό και γεμάτο πονηριά συνάμα χαμόγελο.
Ο αδελφός της που είχε βρεθεί πνιγμένος την επαύριο των Χριστουγέννων.
…
ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΣΠΡΗ…
Χορεύοντας στροβιλίστηκε μαζί με τις άλλες, έκανε ακόμα μια πιρουέτα και προσγειώθηκε με χάρη.
Θα ενωνόντουσαν κυκλικά σχηματίζοντας ένα στεφάνι, ενώ από πάνω ένα μεγάλο λαμπερό αστέρι θα τις φώτιζε….. και τότε το άκουσε. Το κλάμα ενός μωρού. Το πρώτο κλάμα στην πρώτη ανάσα. Κι έμεινε εκστατική. Αυτός ο ήχος ήταν ό,τι ωραιότερο είχε ακουστεί ποτέ σε ουρανό και σε γη. Την ίδια στιγμή είδε ανθρώπους να πλησιάζουν, κάποιους με ρούχα πολύτιμα και κάποιους με τις απλές κάπες των βοσκών, μαζί και ζώα. Κι όλοι γονάτισαν μπροστά στο μωρό, καθώς μια ουράνια μουσική ακουγόταν.
Την άλλη μέρα είδε τον ήλιο και η ομορφιά της χάθηκε για πάντα. Ήταν μια μικρή νιφάδα χιονιού και ήταν η πρώτη που είδε τη θεία γέννηση.
Gloria in excelcis Deo (adeste fideles = πλησιάστε πιστοί).
Μέσα στον ύμνο υπάρχει στο λατινικό κείμενο η λέξη Io, Ιώ ελληνικά που ακούγεται στον ύμνο του Κρηταγενούς Διός και σημαίνει Δόξα.