ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ - ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ-ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
ΕΚΕΙΝΟΙ, ανά τους αιώνες και στους αιώνες των αιώνων, για προσωπικά οφέλη πάντα πάσχουν, σχεδιάζουν βάσει συμφέροντος κι αχόρταγα θέλουν όλο και πιο πολλά, άλλοτε σαν Μινώταυροι, σαν Σταυροφόροι, σαν υπερασπιστές του Θεού ή σαν διεκδικητές εξουσίας και δύναμης, το αίμα της νιότης θα ρουφούν, γενιές γενεών θα ξεκληρίζουν κι άδειες αγκαλιές κι ορφανεμένα σπίτια θα μας αφήνουν μόνο. ..
Μανάδες όλης της γης γιατί τους χαλαλίζετε τα σπλάχνα σας;
Πατεράδες της οικουμένης γιατί ρίχνετε το σπόρο σας στον αδηφάγο Καιάδα της σκοπιμότητας;
Έθνη της γης που τα παιδιά σας είναι ο πλούτος και η ύπαρξή σας, γιατί τα βάζετε προσάναμμα στις φωτιές των πολέμων της εξουσίας και του κέρδους των ολίγων;
Αθώοι, αγαθοί, αφελείς, αγνοί, πατριώτες, πιστοί και αναθρεμμένοι με τις ιερές κληρονομικές και ανεκτίμητες αξίες, όσες διδαχτήκατε και διδάξετε, ποιος εσάς και τα βλαστάρια σας ποτέ υπερασπίστηκε;
Πάντα σας ζητούν να είστε οι φρουροί κι οι υπερασπιστές των δικών τους ιδεών και των συμφερόντων και να χύνεται το αίμα σας και το αίμα των παιδιών σας στις δικές τους σκοπιμότητες, όσο εκείνοι εκ του ασφαλούς αποφασίζουν να σας θυσιάσουν κι όσο τα δικά τους παιδιά, εξασφαλισμένα και προνομιούχα, τα προορίζουν για κληρονόμους αυτών που εσείς και τα παιδιά σας χύσατε τον ιδρώτα και το αίμα σας για να εξασφαλίσουν.
Εμείς ποτίζουμε τη γη μ’ αίμα για να γεννηθεί ένα παιδί…
Εμείς ξοδεύουμε τη ζωή μας για να το αναστήσουμε…
Εμείς παιδιά και κληρονόμους δεν θα ξαναποκτήσουμε…
Κάθε παιδί μας είναι μοναδικό κι αναντικατάστατο…
Μην τους το παραχωρείτε… Μην τους το χαλαλίζετε.
Μας χρυσώνουν το χάπι με επίθετα και λόγια παχιά για ηρωικές θυσίες κι άλλα παραμύθια…
Το δικό μας παιδί όμως με μια μονάδα αναλώσιμη το μετρούν και το χρησιμοποιούν.
Με «χειρουργικές επεμβάσεις» κτυπούν και κάνουν «αποψίλωση» πληθυσμών αν και ξέρουν πως με «χειρουργικά αντίποινα» θα τους πλήξουν κι οι άλλοι, σε ανύποπτους χρόνους και τόπους, όπου, ανύποπτοι αναλώσιμοι θα είναι πάλι τα αθώα θύματα, όσα, για λίγες μέρες θα μνημονευτούν από μέσα μαζικής ενημέρωσης, εκείνα που χάριν των ακροαματικοτήτων θα κρέμαζαν σε κοινή θέα και τη μάνα τους, θα κλαφτούν στη συνέχεια από λαούς που συγκινούνται και συμπάσχουν όσο το κακό κτυπά του γείτονα τους την αυλή, θα γίνουν ύστερα θέαμα κι αίματος αποφορά στα μάτια και στα ρουθούνια της οικουμένης που αναίσθητα καταναλώνει, ευπορεί και θα υπάρχει πάντοτε μέσω του πόλεμου, του θανάτου, των ουσιών και παντός άλλου εγκλήματος και τελικά, με συνοπτικές διαδικασίες θα κηδευτούν για να ξεχαστούν σύντομα αφήνοντας χώρο στην αχόρταγη εκδίκηση που θα ξαναχτυπήσει σύντομα, οπωσδήποτε.
Αλλά οι εργολάβοι του κακού ακόμη και στα αντίποινα εφαρμόζουν την ομερτά του παγκοσμιοποιημένου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, αφού ποτέ δεν κτυπούν εκείνους που δίνουν τις εντολές, αλλά πάντα αθώους στόχους κτυπούν ώστε να γιγαντώνεται του λαού ο φόβος, για να τον κρατούν πάντα δέσμιο και υποτακτικό εκείνων που του υπόσχονται προστασία και τον ταγίζουν με ταξίματα.
Καλό σου παράδεισο, αδικοχαμένε αητέ.
Χαράμι τους τα νιάτα σου, ο πόνος της γυναίκας σου κι η ορφάνια των παιδιών σου…
Σαν μάνα σπαράζω μαζί με τη μάνα σου, που έκλεισαν τώρα πια τα μάτια της μαζί με τα δικά σου…