ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ – ΣΚΙΤΣΟ: ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
Γεια σας! Ονομάζομαι Ζώης Ρουσφέτις και είμαι αδιόριστος δάσκαλος. Τον καιρό αυτό ασχολούμαι με διάφορα ερωτήματα, όσον αφορά στην ύπαρξή μας και όσα βιώνουμε. Ξεκινώ, λοιπόν, με το πρώτο ερώτημα-μάθημα…
Ζωή. Λίγο μετά την εφηβεία, ανακαλύπτεις πως ο κόσμος γίνεται διαφορετικός. Ξαφνικά, για όλα αυτά που ρωτούσες ως παιδί και σου απαντούσαν «θα σου πω όταν μεγαλώσεις», τώρα σου τα λένε! Σκηνικό; Μπορείς να βλέπεις θρίλερ μέχρι τα ξημερώματα, να πίνεις, να καπνίζεις, να τρως στα φανερά. Δεν ήταν, όμως, πιο ωραία όταν δεν μας άφηναν οι γονείς μας και το κάναμε στα κρυφά;
Εγώ πάντως, τότε περνούσα καλύτερα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπεις ειδήσεις, αλλαγές στην κοινωνία επηρεάζουν και εσένα˙ δεν στα κρύβει κανένας, τα μαθαίνεις από μόνος σου!
Τώρα πια, η κάθε μας κίνηση έχει αντίκτυπο. Σε κρίνουν. Δεν είσαι παιδί να σε συγχωρούν όταν έχεις φάει όλη την μπλακ φόρεστ απ’ το ψυγείο. Με αποκορύφωμα; Η υγεία, φίλες και φίλοι. Κάποτε δεν μας ένοιαζε… Κάποιοι ήταν emo (ως στυλ) και παρακαλούσαν να τους πατήσει αμάξι.
Τώρα; Τώρα φοβάσαι να πας ακόμη και μια βόλτα: μπορεί να πέσει γλάστρα στο κεφάλι σου, να περπατάς στον δρόμο και να σε κουτσουλίσει πουλί˙ ίσως να σε πατήσει και νταλίκα, έτσι όπως θα γυρνάς το κεφάλι! Μπορεί να ανοίξεις τραπεζικό λογαριασμό και να πάθεις έμφραγμα από το ποσό που θα κληθείς να πληρώσεις. Ή απλά να κολλήσεις κάποια αρρώστια που θα σε ταλαιπωρεί για χρόνια.
Μπορεί να πέσεις αναίσθητος από το έπιπλο που βρίσκεται στη γωνία και που χτυπάς πάντα το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου, καθώς πηγαίνεις να πιεις νερό μέσα στο σκοτάδι…
Δεν θα ήταν ωραίο αν ξέραμε πως, μέχρι τα 70 μας, δεν θα παθαίναμε τίποτα; Ας νοιαστούμε μετά… Αλλά και αυτό να γινόταν, θα το εκτιμούσαμε; Θα ήμαστε σωστοί; Ή θα κάναμε ανοησίες, εφόσον θα ξέραμε ότι τίποτα δεν μπορεί να μας φρενάρει; Μήπως είναι προτιμότερο να ζούμε την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία; Ίσως να είναι έτσι καλύτερα.
Πρέπει να εκτιμούμε όσα θεωρούμε αυτονόητα, γιατί αυτά μπορεί κάποτε να χαθούν˙ ίσως και να μην χαθούν ποτέ. Και στην τελική, εφόσον μεγαλώσαμε, καλά να πάθουμε, εντάξει; Τώρα νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη ζωή. Σε μία ώρα, όμως; Τι μπορεί να αλλάξει μέσα σε εξήντα λεπτά;
Είμαι ο Ζώης Ρουσφέτις και μοιράστηκα μαζί σας ένα φιλοσοφικό ερώτημα. Να σας ενημερώσω πως είμαι διπολικός χαρακτήρας και μπορεί να συμφωνώ με τον εαυτό μου αλλά και να διαφωνώ. Και γιατί να μην διαφωνήσω; Γιατί; Διαφωνώ με όσα σας είπα, εντάξει; Γεια σας.