ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ
Ένα βιβλίο που κόβει την ανάσα με την άμεση αλλά και γεμάτη λυρισμό γλώσσα του.
Ευαισθησία, αγωνίες, σκοτάδια, φως, έντονοι ψυχικοί κραδασμοί αναπλάθουν μια συγκλονιστική ιστορία.
Πλοκή που ρέει και σε τραβάει να το διαβάσεις μονομιάς, να θες να μάθεις τι θα γίνει παρακάτω.
Μια ιστορία δίχως ανάσες, όπου η εγκατάλειψη εναλλάσσεται με την τρυφερότητα, η απόγνωση με την ελπίδα, η απόρριψη με την αγάπη, η συγχώνευση με τη διαφοροποίηση.
Ένα βιβλίο καταπέλτης, γροθιά στο στομάχι.
Λόγος στρωτός, συμπυκνωμένος. Λόγος καθαρός, μη επεξεργασμένος. Λόγος ευφυής, χωρίς τεχνάσματα. Λόγος συναισθηματικός χωρίς βολέματα αναλύει σχέσεις πολυεπίπεδες, με ανυπολόγιστα βάθη και ύψη, σχέσεις αγάπης και μίσους, ανταγωνισμού και ψυχικής σύνδεσης, σχέσεις τόσο βίαιες όσο και τρυφερές.
Καταρρίπτοντας όλα τα στερεότυπα που θέλουν εξιδανικευμένη τη σχέση μάνας και παιδιού, καταθέτει αλήθειες που οι περισσότεροι συγγραφείς αποφεύγουν ή δεν έχουν το θάρρος να γράψουν, συγχωνεύοντας την ομορφιά με την ασχήμια.
Εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η Μαριαλένα Δισακιά ακροβατεί μεταξύ του πραγματικού και του πραγματικού, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Βλέπει τον εαυτό της να αρρωσταίνει και τον θεραπεύει με το όραμα της να ζήσει σε ένα καλύτερο κόσμο. Μόνο της όπλο η πίστη στη συνείδηση της. Συνομιλεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και υπαρξιακής αναζήτησης. Τι έδωσε, τι πήρε, τι σημασία έχει, όταν η διαδρομή την ανέβασε και την κατέβασε σκάλες, τις απένειμε πτυχία και της έσκισε πτυχία, τη βάφτισε και την ξαναβάφτισε πολλές φορές σε πολλές θρησκείες με πολλά ονόματα. Πάλι γυναίκα παραμένει μέσα της. Πάλι η μάνα με τα πολλά πρόσωπα. Η μήτρα της άσυλο για όλα τα παιδιά του κόσμου που έχουν ανάγκη να αγαπηθούν.
Τολμηρή και πρωτοπόρα μας μυεί στη χώρα του «ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ». Του «νιώθω, νοιάζομαι, αναζητώ μια πατρίδα που να μας χωράει όλους μέσα…».
Επιχειρεί κοινωνικά σλάλομ με πολιτικές προεκτάσεις και αφήνεται στην κριτική.
Ακουμπάει στην ψυχή όλων των μανάδων του κόσμου, βιολογικών και θεωρητικών. Ισοπεδώνει την καλαισθησία εισάγοντας σε στην ανθρωπιά και την απανθρωπιά της πραγματικότητας.
Διαβάζοντας το έψαχνα να βρω τη μάνα μέσα μου και τη βρήκα. Δάκρυσα, πόνεσα. Αισθάνθηκα πως είναι να είσαι μάνα και ταυτόχρονα να μην είσαι. Πως λαχταράς να δίνεις και να μην αφήνεις τίποτα για τον εαυτό σου, μέχρι αυτή η γλυκιά εξάντληση να γίνεται η αποστολή που υπηρετείς στον κόσμο.
Πως ζαλίζεσαι όταν ακουμπάς την ευτυχία και πως μπήγεις τα νύχια μέσα στο δέρμα σου για να μην την αφήσεις να σε πάρει αιχμάλωτο στη χώρα που ήθελες από πάντα να πας, αλλά και δεν ήθελες.
Πως παλεύεις με τις αξίες σου και τοποθετείς την ιδιοκτησία έξω από αυτές. Πως η προσφορά γίνεται σύμφυτη με την ύπαρξη σου ακόμη κι όταν ανοιχτή πληγή γίνεται η ψυχή σου.
Αυτό το βιβλίο αποτυπώνει τη συναισθηματική ανατομία της συγγραφέα. Δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία μα ούτε και στη μνήμη, τα αφήνει όλα στο μυαλό μας να τα εκτίμησουμε ως μάθημα τόλμης αυτοπροσδιορισμού, το πρώτο στάδιο της αυτογνωσίας.
Οφείλουμε να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Μα για να γίνει αυτό χρειάζεται ο καθένας από εμάς να κάνει μια περιπλάνηση στις πληγές του, να ανακουφίσει το μυαλό του από τα πρέπει, τα δήθεν και τα στερεότυπα που μας κρατούν μακριά από το να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο.
Το βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό μάθημα ζωής και θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία ή θεατρικό έργο και συνιστώ η συγγραφέας να το προωθήσει ανάλογα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ/ΔΙΑΝΟΗΤΡΙΑ
E–mail: bletas.p1@gmail.com
Facebook/Twitter: Panagiota Bletas