ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
Υπάρχουν αυτές οι συμπτώσεις που σε φέρνουν δίπλα σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν έτυχε να τον έχεις γνωρίσει από κοντά: κοινά ενδιαφέροντα, κοινές αναζητήσεις, κοινοί προβληματισμοί, κοινές επιθυμίες, κοινά όνειρα και (το σημαντικότερο όλων) ένας κοινός φίλος.
Ένας κοινός φίλος που από ένστικτο λειτούργησε ώστε να γνωρίσω την Λιλίκα Αρνάκη. Αυτή η συνέντευξη είναι μόνο η αρχή, γιατί όπου το πάθος της δημιουργίας σμίγει, το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία του πάθους.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Λιλίκα, γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Κοκκινόγη Ελασσόνος Λαρίσης, από αγροτική οικογένεια. Πώς θυμάσαι τα παιδικά και τα εφηβικά σου χρόνια;
ΛΙΛΙΚΑ ΑΡΝΑΚΗ: Τα παιδικά μου χρόνια ήταν δύσκολα, αλλά πλούσια σε αξίες, τιμιότητα, ακεραιότητα, δικαιοσύνη, πίστη, αγάπη και εργατικότητα. Τα εφηβικά μου χρόνια ήταν ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα αισιοδοξίας.
Μ.Γ.: Σαν παιδί, τι παρατηρούσες περισσότερο γύρω σου;
Λ.Α.: Και τότε και τώρα παρατηρώ το βλέμμα των ανθρώπων και τη χροιά της φωνής τους για να τους νιώσω…
Μ.Γ.: Μεγαλώνοντας, σπούδασες μηχανικός αλλά εργάστηκες ως εκπαιδευτικός. Πού οφείλεται η επιλογή των σπουδών και η επιλογή της καριέρας που ακολούθησες;
Λ.Α.: Η επιλογή των σπουδών οφείλεται στην αγάπη και στον θαυμασμό που είχα και έχω στον αδελφό της μαμάς μου (μηχανικός). Η επιλογή εργασίας έγινε βάσει του χαρακτήρα μου. Νιώθω πιο κοντά στη νεολαία. Οι νέοι είναι αισιόδοξοι, έχουν όνειρα και τολμούν. Στην εκπαίδευση γίνεται ανταλλαγή ενέργειας, αισιοδοξίας, οράματος, ελπίδας, ενθουσιασμού, ομαδικότητας. Το «εγώ» δεν το συναντάς. Παρέα σου είναι η άμιλλα.
Μ.Γ.: Πότε δημιουργήθηκε μέσα σου η ανάγκη για στροφή στα εικαστικά;
Λ.Α.: Όταν έκανα την πρώτη μου ατομική έκθεση. Κατάλαβα ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου.
Μ.Γ.: Τι είδους έργα δημιουργείς;
Λ.Α.: Η θεματολογία μου είναι Ανθρωποκεντρική, κυρίως γυναικεία πορτρέτα. Πρόκειται για ένα λεύκωμα με 51 έργα ζωγραφικής, τα οποία συνοδεύονται από 51 ποιήματα αντίστοιχα.
Μ.Γ.: Ποιους μεγάλους ζωγράφους θαυμάζεις ιδιαίτερα; Έχεις κάποιον ως πρότυπο;
Λ.Α.: Θαυμάζω τον Ρέμπραντ Χάρμενσοον βαν Ρέιν (Rembrandt Harmenszoon van Rijn,1606-1669). Ήταν Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα. Εκτιμάται μέχρι σήμερα για τη δεξιοτεχνία, την υψηλή τέχνη του αλλά και τον πλούτο αυτής. Υπήρξε καινοτόμος στην τεχνική, αναζητώντας διαρκώς νέους εκφραστικούς τρόπους. Πρότυπο, ωστόσο, δεν έχω.
Μ.Γ.: Πού έχουν εκτεθεί τα έργα σου;
Λ.Α.: Έχω στο ενεργητικό μου οκτώ ατομικές εκθέσεις στην Θεσσαλονίκη και 21 ομαδικές σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάρο, Βόλο, Τουρκία και Τορίνο Ιταλίας. Είμαι ενεργό μέλος της Π.Ε.Λ.Τ (Πανελλήνια Ένωση Λόγου και Τέχνης). Είμαι μέλος του Συλλόγου Ζωγράφων Βορείου Ελλάδος και της UNESCO.
Μ.Γ.: Πού βρίσκονται έργα σου;
Λ.Α.: Έργα μου βρίσκονται στο μουσείο Προσοτσάνης στο δημαρχείο Καλαμαριάς, στο Μορφωτικό Κέντρο της Αιγύπτου και σε σπίτια φίλων μου. Ναι, η ανάσα μου βρίσκεται σε πολλά σπίτια φίλων…
Μ.Γ.: Ποιες ώρες προτιμάς να δημιουργείς; Μέρα ή νύχτα;
Λ.Α.: Νύχτα, με συντροφιά τη μουσική.
Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιος πίνακας που δεν θα τον αποχωριζόσουν με οποιοδήποτε αντίτιμο;
Λ.Α.: Όλα τα έργα μου τα θεωρώ παιδιά μου και δεν είμαι της νοοτροπίας «αυτό είναι δικό μου», τα φορτίζω με αγάπη και περιμένω τον κατάλληλο ανάδοχο «γονιό» για να τα υιοθετήσει.
Μ.Γ.: Εκτός από εικαστικός είσαι και συγγραφέας. Τι είδους βιβλία γράφεις;
Λ.Α.: Κείμενα και ποιήματα βασισμένα στο ευ ζην.
Μ.Γ.: Το βιβλίο σου «Ζω με πάθος» κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Ανάτυπο. Σε τι αναφέρεται;
Λ.Α.: Αναφέρεται στον έρωτα και στην αυτοπαραδοχή μας, κλειδί στην εξέλιξή μας.
Μ.Γ.: Τι είναι για σένα η ζωγραφική και η χαρακτική και τι είναι η συγγραφή;
Λ.Α.: Το γράψιμο και η ζωγραφική για μένα είναι απεγκλωβισμός και ξαλάφρωμα ψυχής. Είναι το αντάμωμα με τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου, αντάμωμα ψυχής και νου. Πιστεύω ότι η ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα, πέρα από τις λέξεις και τα συναισθήματα. Εκείνο που βρίσκεται πέρα από τις γραμμές και τα σχήματα, πέρα από τη μάθηση και τη γνώση, είναι η ομορφιά της ουσίας. Δεν περιορίζομαι στα απλά και επιφανειακά, αλλά αναζητώ παράγοντες ρέουσας ζωής από διαφοροποιήσεις ευαισθησίας.
Ως καλλιτέχνης πιστεύω πως η κρίση μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά. Άνοιγμα στη σκέψη και στη δημιουργία. Μέσα από την τέχνη, ο καλλιτέχνης εξωτερικεύει τη συσσωρευμένη ανησυχία του, δηλώνει «παρών» και διαδραματίζει κοινωνικοπολιτικό ρόλο.
Μ.Γ.: Πού μπορεί να σε συναντήσει κάποιος για να δει τα έργα σου;
Λ.Α.: Τα έργα μου τα βρίσκει κάποιος σε ομαδικές ή προσωπικές εκθέσεις και μέσα στις σελίδες μου.
Μ.Γ.: Σε ποιες προσεχείς διοργανώσεις θα συμμετάσχεις;
Λ.Α.: Την Τετάρτη 1η Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί στην πόλη της Θεσσαλονίκης ένα από τα μεγαλύτερα fashion show σε συνδυασμό με μια εντυπωσιακή παρουσίαση όπου θα λάβω μέρος με εικαστικές δημιουργίες μου, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και κοσμήματα. Σημαντικό κομμάτι της εκδήλωσης θα είναι και o φιλανθρωπικός χαρακτήρας του.
Θα ζωγραφίσω τρία φορέματα που θα φοράνε επώνυμες κυρίες: η Βούλα Πατουλίδου, η Όλγα Τσιμισκή και η Κούλα Γιαννακίδου. Το ποσό που θα συγκεντρωθεί από την κλήρωση των φορεμάτων, θα δοθεί στο Ελληνικό Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο.
Στις 15 με 23 Νοεμβρίου θα εκθέσω, στην Αθήνα στο Athens Heart, σε μια ατομική έκθεση πίνακες, κοσμήματα, ρούχα και θα παρουσιάσω και το καινούργιο μου βιβλίο το οποίο θα κυκλοφορήσει την 1η Νοεμβρίου.
Μ.Γ.: Αφού σε ευχαριστήσω και σου ευχηθώ καλή επιτυχία, θα σου ζητήσω να κλείσεις αυτή τη συνέντευξη με μια αγαπημένη σου φράση μέσα από το βιβλίο σου.
Λ.Α.: Η ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΩ:
O κόσμος είναι γεωμετρία.
O ειδικός προσκαλεί, ο μνησίκακος το διασκεδάζει.
Όσοι είναι ανίκανοι να αναγνωρίσουν
την παρουσία τους στους άλλους,
καταδικάζονται να είναι ξένοι για τον εαυτό τους.
Η θεώρηση του κόσμου από την κλειδαρότρυπα,
η μυωπία και η ηδονοβλεψία,
καθορίζουν αξεχώριστα την προσαρμογή του ανθρώπου
στην κοινωνική ευτέλεια της εποχής μας.
Δεν μπορώ να κάνω τίποτα
για τους άλλους αν κι αυτοί δεν μπορούν
να κάνουν τίποτα για τον εαυτό τους.
Κρατώντας τον εαυτόν μου,
δεν επιτρέπω, πια στους άλλους να με κρατούν,
τους αφήνω να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους πάνω μου.
