ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ένας σύγχρονος Ληρ, ένας ηλικιωμένος άνδρας είναι ο ήρωας του βιβλίου. Ένας χήρος που γράφει ανεπίδοτα γράμματα, πότε στη νεκρή συζυγό του πότε στις τρεις κόρες του, αποκαλύπτοντας τα σοβαρά και τα φαιδρά της καθημερινότητάς του, αφήνοντας το θυμό και την πίκρα μιας ολόκληρης ζωής να βρουν διέξοδο, αποτραβηγμένος στο χωριό και το σπίτι του πεθερού του, σαν πληγωμένο ζώο που κλείνεται στη φωλιά του. Είναι μια ήσυχη ζωή, μακριά από τα φώτα και τα πλούτη που απέκτησε. Μόνιμος ακόλουθός του ο τρελός του χωριού, ο σύγχρονος γελωτοποιός, που μόνο τρελός δεν είναι, αλλά ένας νοήμων ίσκιος.
Όσο περνά ο καιρός, τα γράμματα γεμίζουν με όλο και πρισσότερο προσωπικά-οικογενειακά θέματα-πληγές. Ο λόγος του συγγραφέα μαχαίρι που βαθαίνει, πότε πιο απότομα πότε πιο μαλακά, πότε τρυφερά και πότε σκληρά, αφήνοντας το αίμα να ρέει ορατά- να το βλέπεις, να το οσμίζεσαι και να ταράζεσαι.
Ανύπαρκτες σχέσεις γονιού-παιδιών, η μόνιμη πληγή επικίνδυνη σαν γάγγραινα δυναστεύει τον άνθρωπο εδώ και αιώνες. Στα χρόνια μας τα παιδιά μιλούν ανοιχτά, δεν σωπαίνουν όπως παλιότερα και τα λόγια τους «αποδομούν» τους γονείς. Δύσκολο να διατηρηθεί μια κάποια ισορροπία.
Ο συγγραφέας ασχολείται μ’ αυτό ακριβώς το θέμα, βάζοντας τον ήρωά του στη θέση του γονιού, ενός γονιού απόντα επί χρόνια από τη ζωή των θυγατέρων του, ενός γονιού που έζησε όπως επιθυμούσε και στα στερνά βρίσκεται μόνος και παραπονεμένος, αυτή τη φορά από την απουσία και την απαξίωση των παιδιών του.
Ένας αγώνας σκληρός εξελίσσεται από αόσταση. Ο ήρωας-πατέρας-γέρος εγωιστής ανακαλεί τις αιτίες που προκάλεσαν την απέραντη και σκληρή (για εκείνον) μοναξιά, δίνοντας άφεση από την αρχή στον εαυτό του, αφού νιώθει βαθύτατα αδικημένος, εξακολουθώντας να μένει δειλός και τυφλός μπροστά στην αλήθεια.
Τα οικογενειακά μυστικά που έρχονται στο φως τον κλονίζουν συθέμελα, χάνει τον κόσμο. Όταν όλα δείχνουν ότι οδεύουν στο τέλος, αντικρίζει έναν ζεστό ήλιο, μόνο που κοντεύει να δύσει.
Η πένα του Ισίδωρου Ζουργού ξύνει και ματώνει, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, σ’ ένα βιβλίο του οποίου η δράση περιορίζεται στον εσωτερικό κόσμο και στο αντιπάλεμα με τα δικά του φαντάσματα.
Ένα βιβλίο αξιώσεων.
* Πρώτη δημοσίευση στο Books and Style: 12/12/2019