ΕΥΗ ΡΟΥΤΟΥΛΑΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΗ ΡΟΥΤΟΥΛΑ
Μετά τη Μόσχα (https://booksandstyle.gr/ταξιδι-στη-ρωσια-του-σημερα/), ο δεύτερος προορισμός στη Ρωσία είναι η Αγία Πετρούπολη. Για κάποιους μάλιστα, είναι ο πρώτος, αφού η Αγία Πετρούπολη είναι πολύ πιο ευρωπαϊκή, πιο δυτική και πιο μοντέρνα, ίσως. Για όλη αυτή τη φήμη της Αγίας Πετρούπολης φταίει ο ιδρυτής της: ο Μεγάλος Πέτρος.
Όνειρό του ήταν να μεταφέρει την πρωτεύουσα κοντά στην Βαλτική, για να έχει πρόσβαση στη θάλασσα, στο εμπόριο και στη λοιπή Ευρώπη. Ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, αφού η ίδρυση της πόλης συνάντησε πολλές δυσκολίες λόγω των βάλτων και του κακού καιρού.
Τι θα δείτε στην Αγία Πετρούπολη: Ας ξεκινήσουμε από το Ερμιτάζ, το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου! 2.500.000 εκθέματα σε έξι συνεχόμενα κτήρια που ενώνονται μεταξύ τους. Χιλιάδες ζωγράφοι, χιλιάδες εκθέματα. (Παραθέτω ένα κείμενο που έγραψα ειδικά για το Ερμιτάζ στην ιστοσελίδα: http://anastasiosds.blogspot.gr/2017/11/blog-post_14.html.)
Τα χειμερινά ανάκτορα, όπου στεγάζεται το μουσείο Ερμιτάζ.
Φυσικά θα πάτε στα Θερινά Ανάκτορα, στο Πἐτερχοφ. Ο Μεγάλος Πέτρος θέλησε να φτιάξει ένα αντίγραφο των Βερσαλλιών. Το κτήριο είναι δημιουργία του Ιταλού αρχιτέκτονα Μπαρτολομέο Ραστρέλι, ο οποίος σχεδίασε την αίθουσα του θρόνου, την αίθουσα χορού, τη Μεγάλη Σκάλα με τις Καρυάτιδες και τα επίχρυσα αγάλματα. Το Πέτερχοφ, βέβαια, όπως και όλα τα παλάτια, δημιουργήθηκε σιγά σιγά˙ ανά τις δεκαετίες κάθε τσάρος έβαζε την πινελιά του.
Αυτό που αξίζει να επισκεφτείτε στο Πέτερχοφ είναι οι υπέροχοι κήποι του, αρχικός αρχιτέκτονας των οποίων ήταν ο Γάλλος κηποτέχνης Ζαν Μπατίστ Λε Μπλον. Οι κήποι βρίσκονται σε διάφορα διαζώματα και είναι γνωστοί για τις κρήνες τους που αποτελούν επίτευγμα υδραυλικής, αφού τα νερά μεταφέρονται από υπόγειες πηγές και απόσταση 22 χιλιομέτρων. Χαρακτηριστική είναι η κρήνη του Σαμψών με το λιοντάρι, όπου Σαμψών είναι η Ρωσία και λιοντάρι η Σουηδία, και συμβολίζει τη νίκη των Ρώσων έναντι των Σουηδών. Για να επισκεφτείτε τους εσωτερικούς χώρους του Πέτερχοφ, ετοιμαστείτε να βάλετε γύρω από τα παπούτσια σας τα ειδικά πλαστικά καλύμματα, για να μην χαλάσετε το… παρκέ (κι ας είναι πιστή απομίμηση και όχι το αυθεντικό!).
Κανάλι του Νέβα.
Όσο βρίσκεστε στην Αγία Πετρούπολη, μην χάσετε το θέαμα με τις γέφυρες του ποταμού Νέβα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Πετρούπολη είναι η λεγόμενη «Βενετία του Βορρά» και διαθέτει περισσότερες από πεντακόσιες γέφυρες που ενώνουν τα νησάκια. Την εποχή του Μεγάλου Πέτρου δεν υπήρχαν γέφυρες και η μετακίνηση των κατοίκων γινόταν με πλωτά πορθμεία. Κατόπιν χτίστηκαν ξύλινες γέφυρες και τώρα πλέον έχουμε τις μεταλλικές γέφυρες. Οι γέφυρες ανοίγουν στα δύο για να περάσουν τα πλοία. Αυτό γίνεται κάθε νύχτα για να μην διαταράσσεται η οδική κίνηση της πόλης. Πηγαίνετε, λοιπόν, μαζί με όλους τους ντόπιους και τους τουρίστες να θαυμάσετε τη θέα των φωτισμένων γεφυρών να ανασηκώνονται για να περάσουν τα πλοιάρια. Η πρώτη γέφυρα, η Ντβορτσόβι, σηκώνεται γύρω στις 13:30, ακολουθεί η Λειτέναντα στις 13:50 και αμέσως μετά η Τρόιτσκι και πάει λέγοντας. Οι ντόπιοι αρέσκονται πολύ στο θέαμα, η νεολαία πάει εκεί για να βγάλει φωτογραφίες σέλφις με τα κινητά, πίνουν βότκα σε πλαστικά ποτήρια του τσαγιού και γενικά δημιουργείται μια όμορφη και ακίνδυνη ατμόσφαιρα.
Και μια που μιλάμε για τον ποταμό Νέβα, θα κάνετε φυσικά και μια κρουαζιέρα, μια μικρή βόλτα με πλοιάριο στον ποταμό, θα διασχίσετε τα κανάλια του, θα περάσετε κάτω από όλες αυτές τις γέφυρες. Αν δεν είστε κατάλληλα ντυμένος, μην ανησυχείτε, θα σας δώσουν κουβερτούλα να ρίξετε στις πλάτες σας για να αντέξετε τον ρώσικο Σεπτέμβριο στο κατάστρωμα!
Αν δείτε πάλι εφήβους να σας γλυκοχαιρετούν στις διάφορες γέφυρες, μην πολυχαρείτε, είναι επαγγελματίες… χαιρετιστές! Σας χαιρετούν και ακολουθούν το πλοιάριό σας για να τους δώσετε στο τέλος ένα φιλοδώρημα. Αν θέλετε να το ζήσετε και αυτό, κάντε το γνωρίζοντας όμως στο τέλος το τίμημα. Τελικά τίποτα δεν είναι δωρεάν σε αυτήν τη ζωή. Ούτε καν οι… χαιρετούρες!
Οι πανέμορφοι κήποι στο Πέτερχοφ
Επισκεφτείτε τον Ναό της Παναγίας του Καζάν που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Νέφσκι. Στον ναό βρίσκεται η θαυματουργή ομώνυμη εικόνα. Η εκκλησία χτίστηκε σε ανάμνηση της νίκης των Ρώσων κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους. Μπροστά από τον ναό θα δείτε τα αγάλματα των στρατηγών Κουτούζοφ και Μπαρκλάι. Η εκκλησία εξωτερικά δεν μοιάζει με τις ορθόδοξες εκκλησίες που έχουμε όλοι συνηθίσει. Είναι σαν ελληνικός ναός αφιερωμένος στο δωδεκάθεο, με τους ελληνικούς κίονες. Βέβαια, εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει στο πάντρεμα του αρχαιοελληνικού με το βυζαντινό και δεν μας κάνει τόσο εντύπωση. Για μένα, οι δύο εικόνες κιονόκρανα και θαυματουργή εικόνα ήταν ένα και το αυτό. Ίσως για τους δυτικούς να μην είναι το ίδιο. Υπήρξε γνωστός μου που μέσα από τις φωτογραφίες μου αναγνώρισε τη μασονία. Επειδή ποτέ μου δεν υπήρξα ούτε δογματική ούτε συνωμοσιολόγος (κι ας είμαι συγγραφέας!), εγώ στην εκκλησία του Καζάν βλέπω μόνο μια όμορφη, ορθόδοξη εκκλησία.
Φυσικά θα πάτε στο Φρούριο Πέτρου και Παύλου και στο παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης, για να δείτε από κοντά όλους τους τάφους των Ρομανόφ. Όλοι οι τσάροι καθώς και οι σύζυγοι και τα παιδιά τους της δυναστείας των Ρομανόφ έχουν ταφεί στο μικρό νησάκι του Πετροπαβλόσκ. Ο πρώτος τσάρος που τάφηκε εκεί, ήταν ο ιδρυτής της πόλης, ο Μέγας Πέτρος, και ο τελευταίος ήταν ο δολοφονημένος Νικόλαος Β΄ και η οικογένειά του. Όταν οι επαναστάτες της Οκτωβριανής Επανάστασης σκότωσαν τον τελευταίο τσάρο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, έριξαν οξύ στα πτώματα και τα έθαψαν σε έναν εγκαταλειμμένο καρόδρομο κοντά στο Αικατερίνεμπουργκ. Τα οστά τους ανακαλύφθηκαν μόλις το 1991.
Το Φιλολογικό καφενείο στο οποίο σύχναζε ο Πούσκιν και όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς και καλλιτέχνες στην Αγία Πετρούπολη.
Η διαδικασία αναγνώρισης των εναπομεινάντων σκελετών υπήρξε εξαντλητική, αφού απόγονοι των σκοτωμένων (μέλη της ευρύτερης οικογένειας) έδωσαν δείγματα DNA προκειμένου να εξακριβωθεί η πραγματική ταυτότητα της αδικοχαμένης βασιλικής οικογένειας. Το 1998 οι σκελετοί τάφηκαν στο παρεκκλήσι της Αγίας Αικατερίνης με βασιλικές τιμές, παρουσία του Γιέλτσιν και όλων των απογόνων των Ρομανόφ. Όλη αυτή η ιστορία έδωσε και ένα τέλος στις συνωμοσίες που ήθελαν την κόρη του Νικολάου, την πριγκίπισσα Αναστασία, να έχει επιζήσει της δολοφονίας: ο σκελετός της ήταν ανάμεσα σε αυτούς που βρέθηκαν. Η αλήθεια είναι ότι κανένα μέλος της τσαρικής οικογένειας δεν επέζησε.
Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστορικό θωρηκτό Αυορόρα, το οποίο πλέον λειτουργεί ως μουσειακός χώρος προς τιμήν του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας και βρίσκεται αγκυροβολημένο στον ποταμό Νέβα, απέναντι από το κτήριο της Ναυτικής Ακαδημίας. Το παλιό καταδρομικό πήρε μέρος στον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1905, έμεινε όμως γνωστό στην ιστορία για τον περίφημο «λευκό» κανονιοβολισμό που έπεσε το 1917. Ο κανονιοβολισμός αυτός έδωσε το σύνθημα για την επανάσταση των μπολσεβίκων. Πλέον οι Ρώσοι δεν θέλουν να θυμούνται τόσο πολύ αυτά τα χρόνια της ιστορίας τους, παρόλα αυτά το πλοίο παραμένει ένα ιστορικό σήμα κατατεθέν της πόλης. Κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ίδιοι οι Ρώσοι βύθισαν το πλοίο για να μην πέσει στα χέρια των ναζιστών. Το καταδρομικό ανασύρθηκε το 1944. Μπορείτε να δείτε το φημισμένο κανόνι του, τις καμπίνες του πληρώματος και μια έκθεση για το πολεμικό ναυτικό.
Η εκκλησία της Παναγίας του Καζάν.
Αν σας αρέσει το θέατρο, μην διστάσετε να πάτε σ’ ένα από τα πολλά θέατρα που λειτουργούν στην Αγία Πετρούπολη. Εγώ πήγα στο BDT (Bolsoi Dramatic Theater), δηλαδή στο Μεγάλο Δραματικό Θέατρο, στο οποίο έκαναν παγκόσμια πρεμιέρα κάποια από τα έργα του Άντον Τσέχοφ. Ακόμα και αν δεν ξέρετε ρώσικα, είμαι σίγουρη ότι θα ευχαριστηθείτε ένα κλασικό έργο, του οποίου γνωρίζετε καλά την υπόθεση. Η τέχνη άλλωστε δεν γνωρίζει όρια. Εγώ είχα τη χαρά να παρακολουθήσω μια παράσταση των «Τριών Αδελφών» και ειλικρινά ήταν μια από τις καλύτερες θεατρικές εμπειρίες της ζωής μου. Στον πρώτο όροφο του BDT λειτουργεί μουσείο με φωτογραφίες, μακέτες και κουστούμια των παραστάσεων του θεάτρου. Αξίζει να δείτε την πορεία του θεάτρου στην πάροδο των ετών, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τις μέρες μας.
Να πάτε στον ναό του Αγίου Ισαάκιου, ο οποίος δεν λειτουργεί ως εκκλησία, αλλά ως μουσείο. Ο ναός είναι έργο του Γάλλου αρχιτέκτονα Αυγούστου Μονφεράν και μέσα θα βρείτε πίνακες, αγάλματα και βιτρό. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλος λόγος για να επιστρέψει ο ναός στην ρώσικη ορθόδοξη εκκλησία και να σταματήσει να λειτουργεί ως μουσείο. Σε αυτήν την περίπτωση οι τουρίστες δεν θα μπορούν να μπαίνουν όποτε θέλουν και να βγάζουν φωτογραφίες. Έτσι, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας δεν θα μπορείτε να περιφέρεστε με σορτσάκια και να βγάζετε φωτογραφίες τα αγάλματα την ώρα που οι πιστοί θα προσεύχονται. Άγνωστη είναι ακόμα η τύχη του ναού.
Στην πλατεία Καλών Τεχνών θα δείτε το άγαλμα του Πούσκιν, του αναμορφωτή της ρώσικης γλώσσας, ενώ αν είστε θαυμαστής του Ευγένιου Ονέγκιν και της Πολτάβας, να πάτε να δείτε το άγαλμα του μεγάλου ποιητή. Επίσης μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε το καφέ όπου σύχναζε ο Πούσκιν, το Literary café, στον κεντρικό δρόμο της Αγίας Πετρούπολης. Θα το αναγνωρίσετε αμέσως από την τιμητική πλακέτα που υπάρχει έξω. Αν δεν είστε ένθερμος οπαδός του καφέ, δοκιμάστε το γλυκό Πάβλοβα που αφιερωμένο στην Ρωσίδα μπαλαρίνα Άννα Πάβλοβα. Σύμφωνα με το ιστορικό, η μπαλαρίνα έκανε περιοδεία στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία το 1926. Προς τιμήν της μεγάλης καλλιτέχνιδας, ένας σεφ σε ένα ξενοδοχείο της Νέας Ζηλανδίας, έφτιαξε το γλυκό, απλό και ελαφρύ: μαρέγκα, σαντιγί και φράουλες.
Προτομή του Γάλλου αρχιτέκτονα της εκκλησίας του Αγίου Ισαακίου.
Σας είπα αυτά που έζησα στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη, τις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσίας, τις δύο πρωτεύουσες. Αλλά η Ρωσία δεν είναι μόνο σε αυτές τις δύο πόλεις. Ένα μικρό δείγμα της χώρας έζησα σε κάποιες επαρχιακές πόλεις, όπως το Σούζνταλ, το Βλαμτίμιρ και το Ζαγκόρσκ.
Στο Ζαγκόρσκ (κάτι σαν την δική μας Παναγία της Τήνου), υπάρχει η Λαύρα του Αγίου Σέργιου, του μεγαλύτερου αγίου της Ρωσίας. Εδώ χρειάζεται να κάνω μία παρένθεση: οι Ρώσοι σήμερα είναι ιδιαίτερα πιστοί. Στις εκκλησίες τους δεν υπάρχουν στασίδια, όλο το ποίμνιο παραμένει όρθιο καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας, ως ένδειξη σεβασμού. Οι γυναίκες προκειμένου να μπουν στις εκκλησίες φοράνε μαντίλες στο κεφάλι, ενώ κατά τη διάρκεια της λειτουργίας οι πιστοί γονατίζουν συνεχώς. Στο Ζαγκόρσκ συρρέουν χιλιάδες πιστοί κάθε χρόνο για να δουν τις εκκλησίες και τις λάρνακες των αγίων. Εκτός από τη λάρνακα του Αγίου Σέργιου, μπορείτε να δείτε και τη λάρνακα του Μάξιμου του Γρεκού, σπουδαίου Έλληνα θεολόγου του 15ου αιώνα που πήγε στη Ρωσία για να μεταφράσει τα ιερά κείμενα και έμεινε εκεί φυλακισμένος όλη του τη ζωή. (Σχετικά με τον Μάξιμο τον Γραικό έχω γράψει ξανά και πιο αναλυτικά, στην ιστοσελίδα του φίλου μου, Αναστάσιου Σαλαπάτα. Το κείμενο όλο είναι εδώ: http://anastasiosds.blogspot.gr/2017/10/blog-post_17.html)
Στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Ρωσία επισκέφτηκα την πόλη του Ζαγκόρσκ, ή αλλιώς γνωστή πλέον ως Σέργκιεβ Ποσάντ, η οποία είναι πασίγνωστη σε όλον τον ορθόδοξο κόσμο για το προσκύνημα στον Άγιο Σέργιο. Στη Λαύρα του Αγίου Σεργίου – η οποία αποτελείται από πολλά μοναστήρια – υπάρχει ειδικό παρεκκλήσι προς τιμήν του Αγίου Μάξιμου, στο οποίο υπάρχει και το λείψανό του. Οι Ρώσοι πιστοί αγαπάνε πολύ τον Άγιο Μάξιμο, ο οποίος κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά τους. Εν αντιθέσει, στην Ελλάδα ο Μάξιμος δεν είναι και τόσο δημοφιλής. Αναφορές στο έργο και στη ζωή του Άγιου Μάξιμου του Γραικού έχουν κάνει βέβαια αρκετοί Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Κώστας Σαρδελής, του οποίου μάλιστα το βιβλίο πάνω στη βιογραφία του Μάξιμου, κέρδισε το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας. Ίσως είναι καιρός, εμείς οι Έλληνες, να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον αξιόλογο άνθρωπο του 16ου αιώνα.
Έκθεση με κουστούμια από παραστάσεις στο BDT.
Ο Μιχαήλ Τριβώλης, όπως ήταν το κοσμικό όνομα του Μάξιμου, γεννήθηκε στην Άρτα το 1470 από γονείς που εγκατέλειψαν το Δεσποτάτο του Μυστρά λίγο πριν από την πτώση του στους Τούρκους. Η οικογένειά του είχε αριστοκρατική, βυζαντινή καταγωγή, οι γονείς του Μιχαήλ είχαν συνοδεύσει τον Θωμά Παλαιολόγο, αδελφό του τελευταίου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης στον Μυστρά και μόρφωσε τον Μιχαήλ όσο καλύτερα μπορούσε. Ο μικρός Τριβώλης αρχικά στάλθηκε στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα στα 14 του χρόνια, όπου σπούδασε κοντά στον θείο του Δημήτριο Τριβώλη που ήταν λόγιος και στον δάσκαλο, λόγιο και συγγραφέα Ιωάννη Μόσχο. Αμέσως μετά σπούδασε στη Βενετία και στη Φλωρεντία, έμεινε στις ιταλικές πόλεις 15 χρόνια και σπούδασε Ιταλικά, Γαλλικά, Αρχαία Ελληνικά, Φιλοσοφία, Θεολογία, Ιστορία και Φιλολογία. Στη Βενετία συνδέθηκε και με τον Ιταλό ουμανιστή Άλδο Μανούτιο, γνωστό για την εκδοτική του ιδιότητα και την προσφορά του στην τυπογραφία. Ο Άλδο Μανούτιο είναι ο άνθρωπος που είχε εκδώσει στη Βενετία τα έργα της ελληνικής γραμματείας. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην εποχή της ιταλικής Αναγέννησης.
Μετά την δεκαπενταετή του παραμονή στην Ιταλία, ο Μιχαήλ αποφασίζει να πάει στο Άγιο Όρος προκειμένου να συνεχίσει τη μόρφωσή του αλλά και να αφιερωθεί στο Θεό. Γίνεται μοναχός στη Μονή του Βατοπεδίου και αποκτά το όνομα Μάξιμος. Ο Μάξιμος έμεινε επί δέκα ολόκληρα χρόνια στη Μονή, όπου διακρίθηκε για τη μεγάλη του μόρφωση αλλά και για το εξαιρετικό του ήθος. Επίσης, σε αυτό το διάστημα, ο Μάξιμος εντρύφησε στη σλαβονική γλώσσα μέσα από κείμενα που βρήκε στην αγιορείτικη βιβλιοθήκη. Το 1515, ο μεγάλος Δούκας της Μοσχοβίας, Βασίλειος Ιβάνοβιτς, γιος του Ιβάν του Γ΄ και της Σοφίας της Παλαιολογίνας, παρακαλεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο – και συγκεκριμένα τον Πατριάρχη Θεόληπτο τον Α΄ – να του στείλει έναν λόγιο, προκειμένου να τακτοποιήσει τα ελληνικά χειρόγραφα της βιβλιοθήκης του και να μεταφράσει την Αγία Γραφή στα Ρώσικα. Οι πατέρες αμέσως θέλησαν να βοηθήσουν το ομόθρησκο έθνος και σκέφτηκαν τον Μοναχό Σάββα, ο οποίος ήταν πολύγλωσσος και μορφωμένος. Αλλά ο πατέρας Σάββας ήταν ήδη ηλικιωμένος και υπέφερε από διάφορες ασθένειες. Έτσι η δεύτερη επιλογή ήταν ο Μάξιμος, που είχε σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιταλίας.
Οι τάφοι των τελευταίων Ρομανόφ, του Νικολάου του Β και της οικογένειάς του.
Ο Μάξιμος πήγε αμέσως στη Ρωσία όπου τον υποδέχτηκαν ο μεγάλος Δούκας Βασίλειος και ο Μητροπολίτης Βαρλάαμ. Ο Μάξιμος έπιασε αμέσως δουλειά ταξινομώντας τα ελληνικά κείμενα και μεταφράζοντας τις Άγιες Γραφές. Αφού ο Μάξιμος έβαλε τάξη στη βασιλική βιβλιοθήκη και μετέφρασε το Ψαλτήρι και κάποια άλλα κείμενα, ζήτησε να γυρίσει πίσω στο Άγιο Όρος, αλλά ο Βασίλειος Ιβάνοβιτς του ανέθετε συνεχώς νέες μεταφράσεις και νέα έργα. Η εκτίμηση που του έδειχνε ο μονάρχης προκάλεσε τη ζήλεια κάποιων Ρώσων ιερέων, με αποτέλεσμα να τον κατηγορήσουν ψευδώς για μαγεία, δημιουργία αίρεσης και συνωμοσία.
Υπήρχαν βέβαια και άλλες αιτίες που ο Μάξιμος είχε γίνει αντιπαθητικός τόσο στον ρώσικο κλήρο όσο και στην μοσχοβίτικη ηγεσία: α) ο Μάξιμος ήταν αντίθετος στη νοοτροπία της υπέρμετρης εκκλησιαστικής περιουσίας που περιλάμβανε δουλοπάροικους και γενικά πίστευε πως οι μοναχοί δεν έπρεπε να αντιμάχονται τους απλούς χωρικούς για υλικά αγαθά. Σύμφωνα με τον Μάξιμο, η εκκλησία διατελούσε ένα πνευματικό έργο και πως ναι μεν χρειαζόταν κάποια περιουσία για να επιβιώσει και να επιτελέσει το έργο της, αλλά δεν ήταν σωστό να εκμεταλλεύεται οικονομικά τους φτωχούς αγρότες. β) ο Βασίλειος Ιβάνοβιτς ήθελε να χωρίσει τη νόμιμη σύζυγό του και να παντρευτεί μια Λιθουανή καθολική. Ο Μάξιμος δεν ήταν σύμφωνος με την βασιλική απόφαση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Μάξιμος έχασε την εύνοια και του Ρώσικου κλήρου αλλά και του ηγεμόνα. Μητροπολίτης της Μόσχας δεν ήταν πλέον ο Βαρλάαμ αλλά ο Δανιήλ, ο οποίος δεν ήταν θετικά διακείμενος απέναντί του. Το 1525 διατάχθηκε η σύλληψή του και οδηγήθηκε σε δίκη με προεδρεύοντα τον Βασίλειο και εισαγγελέα τον Δανιήλ. Ο Μάξιμος οδηγήθηκε κρατούμενος στην Μονή Βολοκολάμσκ όπου υποβλήθηκε σε απομόνωση και βασανιστήρια.
Μετά από μερικά χρόνια, το 1531 ο Μάξιμος δικάστηκε ξανά και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά στο μοναστήρι Ότροτς στην πόλη Τβέρης. Ο επίσκοπος της Τβέρης ήταν καλοκάγαθος άνθρωπος και οι συνθήκες εγκλεισμού του Μάξιμου καλυτέρευσαν κάπως: μπορούσε να διαβάσει βιβλία και να γράφει. Ο Μάξιμος έμεινε φυλακισμένος εκεί για 23 ολόκληρα χρόνια. Οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξάνδρειας παρακάλεσαν πολλές φορές για την απελευθέρωσή του, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Μόλις το 1548 ο Μάξιμος απελευθερώθηκε και πήγε να ζήσει στη μονή της Αγίας Τριάδας στο Ζαγκόρσκ, μονή που είχε ιδρύσει ο Άγιος Σέργιος. Ο Μάξιμος πέθανε εκεί σε ηλικία 86 ετών, το 1556.
Το καταδρομικό Αυορόρα.
Ο Μάξιμος έχει συγγράψει πάρα πολλά έργα και κάποια από αυτά έχουν μεταφραστεί στην ελληνική γλώσσα που μπορείτε να τα βρείτε σε βιβλιοπωλεία. Ακόμα και σήμερα γίνεται προσπάθεια για να μεταφραστούν από τη ρωσική γλώσσα και να εκδοθούν τα έργα του στην Ελλάδα. Το 1997, ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος παρέδωσε κομμάτι του λειψάνου του Αγίου Μάξιμου στον Μητροπολίτη Άρτας Ιγνάτιο ως δείγμα φιλίας και ομόθρησκης πίστης των δύο λαών. Το 2006 μπήκε ο πρώτος λίθος για να χτιστεί ναός στην Άρτα προς τιμήν του. Η Ελλάδα γνωρίζει σιγά σιγά τον Άγιο Μάξιμο, τον αναμορφωτή της ρώσικης πίστης, τον αναγεννησιακό άνθρωπο που μαρτύρησε στο ομόθρησκο έθνος για χάρη των ιδεών του.
Στην κωμόπολη Βλαντίμιρ να πάτε στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για να δείτε τις υπέροχες αγιογραφίες του Αντρέι Ρουμπλιὀφ, του υπέροχου αγιογράφου του 14ου αιώνα, που για αυτόν έκανε ταινία ο Ταρκόφσκι. Στο Βλαντίμιρ επίσης θα δείτε τον μικρό ναό του Αγίου Δημητρίου που προστατεύεται από την UNESCO, οι εξωτερικές ανάγλυφες αναπαραστάσεις των ζώων και των τεράτων της εκκλησίας είναι μοναδικές! Η εκκλησία έχει αρχιτεκτονικό σχήμα κεριού (εντελώς τετράγωνη με το καμπαναριό στη μέση) και δεν μοιάζει με τις συνηθισμένες ρώσικες εκκλησίες με τον ανατολίτικο ρυθμό τους.
Στο Σούζνταλ να πάτε στο μουσείο λαογραφικής ζωής με απομιμήσεις σπιτιών ενός άλλου αιώνα. Ξύλινα σπίτια, αχυρένια σπίτια με τις κουζινούλες τους, τις σοφίτες τους, τα στενά σκαλάκια τους. Θα δείτε λίγο πώς ήταν η ζωή στην επαρχιακή Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα. Πόσα λίγα είχαν οι άνθρωποι και πόσο ευτυχισμένοι ήταν!
http://eroutoula.wix.com/literature-blog
https://www.facebook.com/MetroLondinou7Stathmoi7Istories?fref=ts