ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
«Το ελληνικό τραγούδι περνάει κρίση», ακούγεται δεξιά κι αριστερά… «Δεν γράφονται πια καλά τραγούδια», ακούγεται δεξιά κι αριστερά… Ε, όχι λοιπόν, δεν είν’ αλήθεια ούτε το ένα ούτε τ’ άλλο!
Η αλήθεια είναι μία: δεν υποστηρίζεται και δεν υποστηρίχτηκε ποτέ η ΡΙΖΑ του ελληνικού τραγουδιού, δηλαδή οι δημιουργοί του. Τρανό παράδειγμα, τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις, που αναφέρουν τους δημιουργούς μονάχα αν έχουν συμφέρον ή αν το θυμηθούν, εκτός μερικών εξαιρέσεων, φυσικά.
Η ίδια αδικία συνεχίζεται και στις μουσικές σκηνές, που πάλι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι αοιδοί αρπάζουν τα τραγούδια, τα χώνουν σαν καραμέλες στο στόμα τους και δεν αναφέρουν τους δημιουργούς, λες και τα τραγούδια φυτρώνουν στα χωράφια του πατέρα τους κι όποτε θέλουν πάνε, κόβουν ένα και το οικειοποιούνται…
Το πιο τραγικό, όμως, λαμβάνει χώρα στο YouTube: Ανεβαίνουν βιντεάκια, με τους επίδοξους σκηνοθέτες-παραγωγούς να αναφέρουν τον τραγουδιστή του γούστου τους και να φοράνε αόρατο μανδύα στους δημιουργούς! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ γι’ αυτούς οι δημιουργοί! ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ γι’ αυτούς οι δημιουργοί…
Η ψυχή που έβαλαν για να γεννήσουν με ωδίνες-σκέψεις και να προσφέρουν τα… παιδιά τους για να περπατήσουν στ’ αυτιά και την ύπαρξη του καθενός, ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ, ΕΞΑΤΜΙΖΕΤΑΙ σαν υδρατμός, ως διά μαγείας!
ΓΙΑΤΙ;
Γιατί ακυρώνουν με τέτοια σκληρότητα το αέναο πνεύμα του δημιουργού στη μουσική και στον στίχο;
Γιατί βαυκαλίζονται πως δήθεν τα τραγούδια είναι δικά τους ή κτήματα των εκάστοτε ερμηνευτών;
Γιατί κλείνουν στη φυλακή της ανυπαρξίας τους ανθρώπους που τους δίνουν πνοή να ζήσουν και εφόδια να ανταπεξέλθουν σε δυσκολίες.
Τους ανθρώπους που τους κάνουν να ερωτευτούν…
Τους Σιρανό που τους βάζουν λόγια και μελωδίες στο στόμα για να εκμυστηρευτούν τον έρωτά τους…
Τους Πυγμαλίωνες που αλλάζουν μαγικά τη ζωή τους με μια νότα ή έναν στίχο που χτυπάει κόκκινο στην καρδιά τους…
Τους Στρατηγούς που τους οπλίζουν να αντισταθούν σε κάθε εχθρική επέλαση στη χώρα της ψυχής τους, να φωνάξουν σε κάθε επίβουλο κατακτητή της σκέψης τους πως είναι όρθιοι ζωντανοί και ετοιμοπόλεμοι…
Τους… όπα που τους ξεσηκώνουν να χορέψουν και να ξεδώσουν…
ΓΙΑΤΙ;
Το τραγούδι δεν περνάει κρίση. Παραγκωνίζεται με το να καταργούνται τόσο ανεύθυνα οι δημιουργοί του.
Γράφονται καλά τραγούδια και θα συνεχίζονται να γράφονται εσαεί. Απλά δεν φαίνονται και δεν ακούγονται. Φιμώνονται κι εξαπατώνται.
Κι αν μιλήσουμε και για τις αμοιβές που παίρνουν οι δημιουργοί, αυτές είναι από ισχνές μέχρι ανύπαρκτες. Γι’ αυτό, ακροατή, αν θες το καλό του ελληνικού τραγουδιού, νοιάσου το λιγάκι, ψάξε να το βρεις!
Ζήτα ό,τι καινούργιο τραγούδι σου αρέσει στα ραδιόφωνα. Ανάγκασε τους βολεμένους να ξεβολευτούν! Κούρδισε στο τέρμα την αξία.
Να κάνει θόρυβο, σαματά, πάταγο!
Να σπάσει τον πάγο του… τίποτα.