ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ
Η ελευθερία μπορεί να σημαίνει, ανάλογα με τις περιόδους που διανύουμε στη ζωή μας, πολλά μικρά διαφορετικά πράγματα, όμως αθροιστικά καταλήγει στην πολιτική ελευθερία που όλοι επιθυμούμε να απολαμβάνουνε. Η πολιτική ελευθερία ξεκινά από την ατομική φυσική μας διάσταση και ενσωματώνεται στην κοινωνική και περιβαλλοντική μας συμμετοχή, όπου απαράβατος κανόνας είναι ότι η ελευθερία μας σταματά εκεί που αδικούμε τους συνανθρώπους μας, τα ζώα, τη φύση.
Αυτή η ελευθερία η οποία δεν είναι ουδέτερος όρος, είναι ευγενής ως ιδέα είναι η πρώτη ως αξία στο πνευματικό και ψυχικό σύστημα του ανθρώπου, οδηγεί τελικά στη αυτοκυριαρχία και αυτοπραγμάτωση που παλέυουμε πλέον συνειδητά να αποκτήσουμε τον 21ο αιώνα, προκειμένου να μπορέσουμε επιτέλους να ανακάμψουμε συλλογικά.
Για αυτή την ελευθερία διαπραγματεύθηκαν οι πρόγονοι μας τη ζωή και το θάνατο τους.
Γιατί η αυτό-κυριαρχία, η αυτό-πραγμάτωση είναι η γέφυρα της ελευθερίας του τότε με την ελευθερία του σήμερα.
Για έναν πολίτη ελευθερία σημαίνει ότι δεν κυριαρχείται από κάποιον, για ένα έθνος ελευθερία σημαίνει ότι δεν καταλαμβάνεται.
Ωστόσο, ελεύθερο έθνος ή ελεύθερο κράτος, σήμερα, σημαίνει και πολλά άλλα πράγματα όπως κράτος που δεν είναι ολοκληρωτικό. Ένα ολοκληρωτικό κράτος είναι αυτό το οποίο ασκεί έλεγχο στις περισσότερες πτυχές της ζωής των πολιτών του. Η ουσία του ολοκληρωτισμού, στην πιο ακραία μορφή του, αποτυπώνεται στο μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, το Nineteen Eighty-Four : όπου επειδή οι κρατικές αρχές θέλουν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της ζωής των ατόμων, υπάρχει ένας περίτεχνος μηχανισμός παρακολούθησης, που απηχεί το γνωστό σλόγκαν «Ο Μεγάλος Αδελφός σε βλέπει».
Σε ένα τέτοιο ολοκληρωτικό κράτος δεν υπάρχει ιδιωτική ζωή όπου οι πολίτες μπορούν να κάνουν ελεύθερα τις επιλογές τους. Κάθε τομέας της ζωής υπόκειται στον έλεγχο από τις κρατικές αρχές. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει μια άλλη έννοια με την οποία ένα κράτος ή έθνος μπορεί να στερείται ελευθερίας και έχει απόλυτη σχέση και συνάφεια με την ελευθερία της σκέψης.
Το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης λαμβάνει προστασία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα δεν έχει αναπτυχθεί ούτε έχει χρησιμοποιηθεί συχνά, γιατί δεν υπάρχουν ισχυροί νόμοι για να το προστατεύσουν.
Κι όμως το να χάσουμε την ελευθερία της σκέψης σημαίνει να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, τη δημοκρατία μας και κατ’ επέκταση τον εαυτό μας την αυτοκυριαρχία μας και την πολιτική μας ελευθερία.
Οι απειλές του 21ου αιώνα από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνολογίας και τον υπερκαταναλωτισμό είναι πολύ δυνατές και εδώ ο ίδιος ο πολίτης αυτορίζεται ως θύτης και θύμα ταυτόχρονα της ελευθερίας του, καθώς δεν ασκεί αντίσταση στις πλαστές ανάγκες που τον καθιστούν εξαρτημένο.
Το δικαίωμα του στην ψυχική αυτονομία καταστρατηγείται από την χειραγώγηση της σκέψης του τόσο από τα κράτη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όσο και από τους οικονομικούς παράγοντες που καθορίζουν το επίπεδο διαβίωσης του.
Η ανάγκη δημόσιας συζήτησης για το πώς η κοινωνία επιθυμεί να εξισορροπήσει την κακώς εννοούμενη εξέλιξη με την απόκτηση της ψυχικής αυτονομίας είναι πιο σημαντική από ποτέ, καθώς η ανταλλαγή ελέυθερων σκέψεων και ιδεών είναι αυτή που εξελίσσει τον πολιτισμό μας ως παγκόσμιο έθνος, με πατρίδα τον πλανήτη που κατοικούμε.
Το δικαίωμα μας να σκεφτόμαστε ελεύθερα είναι τόσο ουσιαστικό, ώστε όταν παραβιάζεται, είναι σαν να στερούμαστε της ταυτότητας μας, του ποιοι είμαστε.
Στο δρόμο όμως για την διεκδίκηση της ψυχική μας αυτονομίας και κατ΄επέκταση της συλλογικής απελευθέρωσης από τα δεινά που μας κατακλύζουν θα συναντήσουμε την πιο βασική προυπόθεση της ελευθερίας που ονομάζεται ανάληψη ευθύνης.
Η ευθύνη από μόνης της είναι ελευθερία, είναι εξουσία, γιατί καθιστά την ελευθερία εσωτερικό ιδεολογικό καθοδηγητή που προσδίδει δύναμη στις δραστηριότητές μας και πλάτος στις δημιουργίες μας. Χωρίς την ανάληψη της ευθύνης που μας αναλογεί τιμωρούμε τον εαυτό μας να μην μπορεί να αξιοποιήσει την ελευθερία του για να βελτιώσει τη ζωή τη δική του και των άλλων γύρω του.
Μόνο με την ανάληψη της ευθύνης η ελευθερία γίνεται εθνικός ύμνος!
Το πνεύμα της ελευθερίας αφορά τόσο τα δικαιώματά μας όσο και τις ευθύνες μας απέναντι στο έθνος. Η επέτειος του 1821 δεν είναι απλώς μια άλλη γιορτή. Είναι μια ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας και να αποφασίσουμε να είμαστε υπεύθυνοι πολίτες.
Δεν ρωτάω τι υπάρχει στην ελευθερία για μένα. Αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω εγώ για την κοινωνία, τη χώρα μου, τον πλανήτη στον οποίο ζω.
Η οικοδόμηση μιας ελεύθερης πραγματικά Ελλάδας είναι ευθύνη κάθε πολίτη. Θα μπορούσε να ξεκινήσει από μικρές πράξεις, όπως το να διατηρούμε με κάθε τρόπο υγιή, τη φύση που την περιβάλλει (βλέπε πυρκαγιές που κυριολεκτικά σάρωσαν το φυσικό περιβάλλον).
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει προσδιορίζουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας και να τις αντιμετωπίζουμε στο βαθμό που ατομικά μας αναλογεί, παράγοντας ιδέες, αναλαμβάνοντας ευθύνη, διεκδικώντας. Για ένα έθνος όπως το δικό μας όπου η νεολαία είναι αναγκαίος πόρος για να συνεχιστεί, είναι καιρός να παράξουμε πάλι ιδεολογία, αξίες, ιδανικά.
Αυτό θα είναι ο πραγματικός φόρος τιμής στους μαχητές της ελευθερίας που θυσίασαν τη ζωή τους για εμάς. Αυτό θα σήμαινε τον εορτασμό της επετείου της ανεξαρτησίας μας με το πραγματικό πνεύμα της ελευθερίας!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΛΕΤΑ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ/ΔΙΑΝΟΗΤΡΙΑ
E-mail: bletas.p1@gmail.com
Facebook/Twitter: Panagiota Bletas