ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΕΥΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΛΙΑΝΟΥ

Ξύπνησα με έναν παράξενο θόρυβο μέσα στο κεφάλι μου
Δεν ήξερα τι συμβαίνει…
Όμως για πρώτη φορά ανακάλυψα ότι δεν είχα εγκέφαλο
Κανένα ίχνος φαιάς ουσίας
Τίποτα
Ένα χαρτί άσπρο
Γεμάτο εικόνες με πτώματα
Εικόνες ποτισμένες με αίμα
Με διαμελισμένα κορμιά
Με μωρά νεκρά
Άκουγα το θόρυβο αλλά δεν έβλεπα…
Μονάχα καρφιά έμπαιναν όλο και πιο πιο βαθιά στο κρανίο μου
Δεν έβλεπα τα πτώματα πια…
Αντικατέστησα τα μάτια μου
Με μια σκούρα μάσκα ύπνου
Παντού σκοτάδι
Παντού φωτιά
Κι ένας θόρυβος να τσιρίζει προσβλητικά

Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ
Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ
Μπάααμ

Κι άλλα κορμιά εκτινάχθηκαν
Παιδιά μέσα στα αίματα και σε χαλάσματα
Αυτός ο κόσμος ξεκίνησε ανθρωποθυσίες
Βαρύ το τίμημα για όσους απομείνουν…
Οι θεοί αποφάσισαν να κοιτάξουν αλλού.

Λυπάμαι, Συρία.

Books and Style

Books and Style