ΓΙΩΤΑ ΚΛΟΥΤΣΟΥΝΗ
ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΓΙΩΤΑ ΚΛΟΥΤΣΟΥΝΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: PETER TAMAS
Κι ήθελα τόσα πάλι απόψε να σου πω
Που δε θα έφταναν οι λέξεις.
Κι ύστερα θ’ άφηνα τα χέρια μου εκεί
Με δυο φιλιά να σημαδέψεις.
Και θα άνοιγαν οι πύλες του παράδεισου
Να βγεις να αγναντέψεις
Να βρεις το δρόμο για να έρθεις
Ξανά να με μαγέψεις.
Θα σου έδινα να πιείς αντί κρασί,
Χυμούς απ’ το κορμί μου
Γλυκά φιλιά της προσμονής
Και όλη τη ζωή μου
Κι ύστερα θα άγγιζα τα χείλη σου.
Θα άφηνα άγια κοινωνία
Όσα χαμόγελα στερήθηκες
Θα έβγαζα σε λιτανεία
Θα μοσχοβόλαγε όλη η γη.
Αλκυονίδες μέρες μόνο.
Θα ζήλευαν και οι θεοί
Πάνω στου Όλυμπου το θρόνο
Αρκεί να με εμπιστευτείς,
Να δεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια.
Να νοιώσεις τί θα πει ζωή.
Να περπατήσεις μονοπάτια.
Και να γεμίσεις με στιγμές
Της αγκαλιάς τα σκαλοπάτια.
Θα δεις που σαν πουλί ελεύθερο
Θα πεταρίζει η ψυχή σου.
Μα θα φυλάς σαν το αντίδωρο
Μόνο για μένα το φιλί σου
Ψάχνω με λόγια πάλι απόψε
Τι νοιώθω να σου ξαναπώ
Μα όσα λόγια κι αν ακούσεις
Δε δείχνουν πόσο σ’ αγαπώ.
Όσες ζωές κι αν είχα, φως μου,
Χαλάλι σου θα ξόδευα
Φτάνει το γέλιο σου στα μάτια
Με έρωτα να νόθευα.