ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Σχετικό με την καταστροφή της Σμύρνης το 1402 από τον Ταμερλάνο (Τιμούρ)
Το έδαφος της Σμύρνης σείεται, τρομακτικοί θόρυβο...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΙΗ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Το ήξερε, πάντα το ήξερε πως κάτι την έδενε με τη θάλασσα.
Απέραντη ήταν, όπως και η ψυχή της. Είχε μια δύναμη, εκείνο το πλάσμα,...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ
Όποιος πεινάει, καρβέλια ονειρεύεται κι εσύ μάλλον θα πεινάς για να έχεις το νου σου στο φαγητό. Δεν ακούω όμως το στομάχι σου να γουργουρ...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ
Όταν το μαξιλάρι σου έχει λόγο, μπορεί να πει πολλά. Άκουσέ το. Μπορεί να είναι οι ίδιες σου οι σκέψεις, μπορεί να είναι ο άλλος σου εαυτό...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΙΗ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Έχεις μόνο δύο λεπτά. Δύο λεπτά! Πες το για να το ακούσεις και να συλλάβει ο εγκέφαλος σου την πληροφορία.
Δύο λεπτά ζωής.
Κατ...
ΤΗΣ ΦΑΙΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Της άρεσαν τα δειλινά, πάντα. Είναι η ώρα που θαρρείς η μέρα κάνει τον απολογισμό της για να δώσει την σκυτάλη της, στην νύχτα. Τα φώτα...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑ ΖΑΧΑΡΗ
Χτυπούσε με δύναμη στα κάγκελα. Αναπηδούσε σε κάθε χτύπημα του χεριού. Ρυθμικά. Κι έπειτα η λαχανιασμένη φωνή, που κατέληγε όπως πάντα σε κρ...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
(Αφήγηση: Βασιλική Παπαζήση-Νικολάου, Καστρί Πρέβεζας)
«Πίσω στα χρόνια τα παλιά και κάθε Χριστούγεννα τις άγιες μέρες, έβγαιναν οι Παγα...
ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΑ ΖΑΧΑΡΗ
Νησιά κι ακρογιάλια διάσπαρτα στο θαλασσινό ατλάζι. Κι οι φάροι τους μονάχοι, σιωπηλοί, στημένοι σε κάποιον μακρινό βράχο, μόλις πέφτει το ...
ΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΦΑΙΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ήξερα τι άφηνα πίσω μου. Άφηνα χρόνια, ελπίδες και όνειρα. Δεν ξέρω τώρα πια, τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια από εκείνο το πρ...