ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΙΚΕΑΠΟ ΤΗΝ ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΙΚΕ
Μία φορά κι έναν καιρό, ήταν μια χώρα που την έλεγαν Ομορφοχώρα. Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ήθελαν να είναι όμορφοι για πάντα. Δεν ήθελαν να μεγαλώσουν, να γεράσουν και να ασχημύνουν. Τρόμαζαν πολύ με την ιδέα ότι μπορεί να αρρωστήσουν και να μην έχουν τις δυνάμεις τους για πάντα. Αυτή η σκέψη τούς είχε γίνει έμμονη ιδέα.
Έτσι, ένα Ανοιξιάτικο Σάββατο, συγκεντρώθηκαν το βραδάκι στην πλατεία της Χώρας τους και σκέφτηκαν να κάνουν μια παράξενη τελετή. Να προσκαλέσουν το Πνεύμα της Αιώνιας Νιότης και να συζητήσουν μαζί του το θέμα τους. Άναψαν κεριά, τραγούδησαν ύμνους, χόρεψαν τελετουργικά και τέλος κάλεσαν το Πνεύμα. Μετά από πολύ ώρα όταν είχαν όλοι γαληνέψει, εμφανίστηκε μπροστά τους το Πνεύμα της Αιώνιας Νιότης! Είχε την όψη ενός πανέμορφου νεαρού άντρα με μακριά ξανθά μαλλιά, λευκά ρούχα και γαλανά μάτια. Μόλις τον αντίκρισαν όλοι έμειναν ακίνητοι στη θέση τους, μούδιασαν στο κάθισμά τους. Τόση ήταν η ομορφιά του!
Ο πιο θαρραλέος Ομορφοχωρίτης πλησίασε το Πνεύμα και του είπε: «Πνεύμα της Αιώνιας Νιότης, σ’ ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκες το αίτημά μας να έρθεις κοντά μας για να μας βοηθήσεις. Όλοι εδώ, στην Ομορφοχώρα, θέλουμε να σου μοιάσουμε. Θέλουμε να μείνουμε για πάντα νέοι, να μην γεράσουμε και ασχημύνουμε, να μην χάσουμε τη φρεσκάδα και τη δύναμή μας και γι’ αυτό το λόγο ζητάμε τη βοήθειά σου». Το Πνεύμα σκέφτηκε λίγο και μετά απάντησε με πολλή αγάπη: «Αγαπημένοι μου, καταλαβαίνω την αγωνία σας και τον καημό σας, αλλά αυτό που έχει αξία στη ζωή δεν είναι η εξωτερική εμφάνιση, αλλά η εσωτερική ομορφιά, δηλαδή η αγάπη που έχετε στην καρδιά σας, η καλοσύνη και η σοφία. Αυτές είναι οι αρετές που θα σας εξασφαλίσουν την αιώνια νιότη, όχι του σώματος, αλλά της ψυχής σας. Αυτές οι αρετές θα διατηρούν τη φρεσκάδα στο νου σας και τη δύναμη που τόσο επιθυμείτε. Θέλετε να σας βοηθήσω να αποκτήσετε αυτήν την εσωτερική ομορφιά;». Με ένα στόμα, όλοι μαζί οι Ομορφοχωρίτες απάντησαν: «ΟΧΙ. Θέλουμε να παραμείνουμε νέοι, όμορφοι και ρωμαλέοι για πάντα».
Τι να κάνει το Πνεύμα, εισάκουσε το αίτημά τους και τους είπε: «Θα σας δώσω την ιδιότητα να μην γερνάτε και να γίνεστε όλο και πιο νέοι συνεχώς. Αλλά θα είστε υπεύθυνοι για τις συνέπειες. Είστε έτοιμοι να αναλάβετε την ευθύνη αυτής της πράξης;». Με μια φωνή και κραυγές χαράς, όλοι απάντησαν «ΝΑΙ». Το Πνεύμα έκανε τα μαγικά του και εξαφανίστηκε αθόρυβα, όπως είχε εμφανιστεί. Βέβαια αν κάποιος το παρατηρούσε προσεκτικά θα διέκρινε τα θλιμμένα του μάτια. Οι Ομορφοχωρίτες όμως δεν κατάλαβαν τίποτα. Ήταν πολύ ευτυχισμένοι με το δώρο που πήραν και οργάνωσαν μια μεγάλη γιορτή που όμοιά της δεν έχετε ξαναδεί.
Με ένα στόμα, όλοι μαζί οι Ομορφοχωρίτες απάντησαν: «ΟΧΙ. Θέλουμε να παραμείνουμε νέοι, όμορφοι και ρωμαλέοι για πάντα».
Καθώς ο καιρός περνούσε, οι κάτοικοι της Ομορφοχώρας μίκραιναν σε ηλικία και ομόρφαιναν σε όψη. Κοιτάζονταν στον καθρέφτη και θαύμαζαν τον εαυτό τους, σαν τον Νάρκισσο της Μυθολογίας. Όμως η διαδικασία αυτή που τους οδηγούσε στο να μικραίνουν όλο και περισσότερο δεν σταματούσε στην ηλικία που αυτοί ήθελαν, αλλά προχωρούσε σε όλο και μικρότερη. Έτσι κάποιοι από αυτούς έγιναν έφηβοι, μικρά παιδιά, μωρά, βρέφη, μέχρι που εξαφανίστηκαν. Αυτό τους τρόμαξε πολύ, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να σταματήσουν την εξέλιξη που οι ίδιοι είχαν διαλέξει.
Εξάλλου το Πνεύμα, τους είχε προειδοποιήσει, ότι αυτό που μετρά είναι η εσωτερική ομορφιά. Εκείνοι είχαν αγνοήσει τη συμβουλή του και είχαν αναλάβει την ευθύνη της απόφασής τους. Σιγά-σιγά όλοι οι κάτοικοι της Ομορφοχώρας εξαφανίστηκαν χωρίς να έχουν ζήσει μια φυσιολογική ζωή που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ωριμάσουν, να μάθουν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Η ιστορία αυτή διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και έμοιαζε πολύ τρομακτική. Όποιος την ακούει όμως προσεκτικά, θυμάται ότι η αληθινή Ομορφοχώρα είναι αυτή που κατοικεί στην καρδιά μας μαζί με τις φίλες της, την Αγάπη, τη Συμπόνια, τη Συγχώρεση και τη Σοφία. Και εκεί δεν υπάρχει φόβος, εκεί υπάρχει μόνο γαλήνη…