ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΗ ΠΑΓΚΑΛΗ
Μία φωνή, μετά μία δεύτερη και κατόπιν πολλές φωνές μαζί. Ένας χορός των φαινομενικά αντιθέτων που στην αρχή φαίνεται κάτι αυθόρμητο, απλό και άτυπο, κι όμως αν πλησιάσει κανείς και το ακούσει πιο καθαρά, θα γίνει μία ακριβής τελετουργία με όλα της τα στοιχεία, σε τέλεια αρμονία και ισορροπία.
Γεννημένη στην Αμερική του 19ου αιώνα – στο μέρος που αποτέλεσε τον Νέο Κόσμο για τους «εκλεκτούς του Θεού» που εγκατέλειψαν την ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά διεφθαρμένη Ευρώπη και που ως νέοι Αδάμ θέλησαν να φτιάξουν τη δική τους Εδέμ – η μουσική αυτή που ονομάστηκε Τζαζ, είναι η επιτομή της πολυπολιτισμικότητας και της ατομικής έκφρασης που χαρακτήριζε αυτή τη χώρα στην αρχή της δημιουργίας της.
Στη Νέα Ορλεάνη, στην πλατεία που τότε ονομαζόταν Congo Square, ακούγονται ήχοι και μελωδίες που ταυτίζονται με αυτές της παραδοσιακής Αφρικανικής μουσικής και οι οποίες παίζονται από ανθρώπους που μεταφέρθηκαν εκεί από χώρες της Αφρικής, στα πλαίσια της Αποικιοκρατίας. Οι χοροί που συνοδεύουν αυτές τις μελωδίες παίρνουν τον χαρακτήρα μιας συλλογικής μνήμης η οποία αποτελείται από όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα της Αφρο-Αμερικανικής κοινότητας, αλλά και μιας σπουδαιότητας – σχεδόν διδακτικής – για τις νεότερες γενιές, αφού ήταν το μόνο τους μέσο για να διατηρήσουν την ιστορία και τον πολιτισμό των χωρών όπου γεννήθηκαν.
«Η τζαζ είναι ένας τρόπος ομιλίας, σαν εγώ να μιλάω σε εσάς αυτή τη στιγμή», έχει αναφέρει ο Δημήτρης Βασιλάκης, διεθνώς καταξιωμένος σαξοφωνίστας, τραγουδιστής, συνθέτης και πανεπιστημιακός ερευνητής, ο οποίος μας καλεί κάθε Κυριακή στο Roof Stage του Gazarte για να μας «ταξιδέψει», μαζί με τους Emmet Cohen Trio, στις μελωδίες και τους ρυθμούς των jazz clubs της Νέας Υόρκης. Εκεί όπου σήμερα αναμειγνύονται δυναμικά και αδιάκοπα στη συγκεκριμένη μουσική στοιχεία από διαφορετικές κουλτούρες της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης και της Αμερικής, και το σύνολό τους καταδεικνύει μία απόλυτα αρμονική πολυφωνία, όπου το καθένα από αυτά βρίσκει τη δική του θέση εν μέσω αμοιβαίου σεβασμού.
Κάθε ήχος στην τζαζ, κάθε όργανο που τον παράγει, συνεισφέρει στο τελικό μουσικό αποτέλεσμα κάτι διαφορετικό και κάτι προσωπικό σε ένα συνεχές συλλογικό έργο. Κι είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο της τζαζ που την κάνει να «μιλά» ξαφνικά για τη δημοκρατία, τόσο ως πολίτευμα αλλά περισσότερο ως τρόπο «σκέπτεσθαι» και «δραν», μία δημοκρατική σκέψη και δράση όπου η πολυφωνία, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αρμονική συνύπαρξη για το συλλογικό καλό, αποτελούν τις νότες που ενώνονται και έχουν ως αποτέλεσμα μια υπέροχη μελωδία.
Info:
Από 16/07/2017 και κάθε Κυριακή, 21.30
Gazarte, Roof Stage
Γενική Είσοδος: 5€
Βουτάδων 32-34.- Γκάζι, Σταθμός Μετρό Κεραμικός
τηλ. +30 210 3460347, +30 210 3452277